Alle reacties

Boeiend verslag! Wie meer wil weten over de opvoering van 1986 in het Soeterijn kan via de theatercollectie bij de Bijzondere Collecties UvA de productiedocumentatie van deze voorstelling opvragen, zie ook: http://theatercollectie.uva.nl/Details/productions/24094
Er zijn ook vier foto’s beschikbaar.

Niet eerder zo’n slechte voorstelling gezien! flauw en weinig diepgang. Veel herhaling van slecht gevatte grappen. Inspiratieloos gezwet…Het was vechten tegen de slaap.

Ik heb gisteren de opera gezien en was onder de indruk.
Mij viel op dat er maar 1 gekleurde acteur meespeelde. In een stuk dat zo universeel, van alle tijden en alle volkeren is, vind ik dat een gemist kans. Ik vraag me af of dit opzet is of gewoon niet over nagedacht.

Zijn drie keer geweest en vond het geweldig. Vooral onze kleindochter (Vajèn) prinses Tessa samen met (Soy) Bas.

Wat een desillusie…..nooit meer Wim Helsen…..geen moment gelachen…dramatische avond…bou ja avon om precies te zijn 1 uur en 14’minuten….was ook lang genoeg of sterker te lang zelfs…

Mensen voor ons bleven er bijna in….als we op de hoek hadden gezeten waren we weg geweest binnen 15 minuten…..ik heb voor het eerst ook niet geklapt….als je zo volle zalen kan trekken moet ik misschien ook maar cabaretier worden….of moet ik dat de mensheid niet aandoen….moet deze heer zich misschien ook maar eens bedenken

Naast inhoudelijke, artistieke overwegingen denk ik dat ook financiële motieven een rol spelen en dat spelen op locatie deel is van het verdienmodel van Circus Treurdier (net als het traandeelhouderschap). Circus Treurdier heeft altijd een eigen bar waar drankjes e.d. verkocht worden; dat kan natuurlijk niet zo gemakkelijk in een regulier theater.

In het NRC van vandaag vertelt Ellen Parren ‘dat ze bewust op zoek zijn gegaan naar speelplekken waar mensen samenkomen als ze omringd zijn door onheil, zoals een buurthuis of een school.’

Kan het nergens terug vinden in de recensie: Maar is er een reden voor dat elke show op locatie wordt gespeeld?

Gisteravond met mijn dochter verwachtingsvol in Groningen de opera beluisterd en gekeken. We waren allebei zwaar teleurgesteld, net als bovenstaande Jeanine Mutsaerts. Het moordende muzikale en geregisseerde tempo, de relatief zwakke mannelijke rollen, de gehele plaatsing in een lullig en zeer onverzorgd 70-er jaren decor en kostumering,… ik heb de opera zelf een vijftal malen, met intens plezier, meegemaakt, was razend benieuwd na alle lovende recensies, en heb nog nooit zo’n misplaatste en mislukte uitvoering gezien. Van alle ondeugende gein en diepgaande muzikale vrolijkheid, diepgang en concentratie van Mozart bleef helaas niets meer over. Achter ons viel een man al snel in slaap. De zaal hield zich oeverloos verveeld kranig, maar giechelde slechts twee keer. De humor was weg, de prachtige aria’s verdwenen in een brei van nietszeggendheid. Inderdaad ‘gewild origineel’ werd het mooiste van Mozart hier compleet verwoest en om zeep geholpen. Andere regisseur was beter geweest. Met alle complimenten voor de uitvoerenden, die zich o.i. soms wel erg ongelukkig moeten hebben gevoeld. Sta je daar als Don Giovanni een aria te zingen in een namaak-telefooncel of doorgezaagde 70-er jaren caravan. De regisseuse heeft vanuit haar ‘feministisch’ perspectief zwaar tekort gedaan aan Mozart, in al zijn heerlijke geile, spannende, onzinnige maar dus ook diep gevoelde onbenulligheid van de verleider aller eeuwen. Jammer, jammer.

Geweldig toneelstuk. Goed gespeeld. Mijn vriendin en ik hebben genoten (niet alleen van de afzakkende broeken). Wij hebben wel de uitleg die vooraf gegeven werd bijgewoond en dat heeft veel duidelijkheid gegeven in de loop van de avond. Wij hebben er nog veel over nagepraat , want het stuk geeft veel stof tot nadenken.”Sommige dingen kwamen wat mij betreft niet goed uit de verf: o.a. waarom de vader zich na het herstel van zijn vrouw verstopte in “King Lear”. Ik ben niet op de hoogte van de toneelstukken van Shakespeare, maar vond de teksten duidelijk herkenbaar.
Het grove taalgebruik stoorde me een beetje, maar dat wijt ik aan mijn leeftijd(67), jonge mensen praten nu eenmaal zo.

Gisteren in de Leidse Schouwburg deze voorstelling gezien. Vond het erg goed, vooral muzikaal klok het geweldig, dat komt deels ook door de zeer goede en intieme akoestiek van deze prachtige zaal. Wist tevoren niet waar het over ging omdat ik mij wilde laten verrassen. Het onderwerp vond ik in het begin wat zwaar, maar dat trok gedurende de voorstelling over. Bijna twee uur is een lange zit, maar het is goed dat er geen pauze inzit, een pauze had de sfeer te veel onderbroken. Zeker een aanrader.

IK HEB MET VOLLE TEUGEN GENOTEN
HEERLIJK DIE PRACHTIGE TEKSTEN VAN HARRY MULISH NA ZOVEEL JAAR WEER TE HOREN EN ZIEN SPELEN DOOR EEN FANTASTISCHE ACTRICE ALS RENEE SOUTENDIJK DIE MET HET KLIMMEN DER JAREN ER ALLEEN MAAR EEN BETERE ACTRICE OP WORDT. BRAVO. VOLLE ZALEN HEEFT DIT STUK NODIG EN GEEN 3 MAAR 4 OF 5 STERREN. REVIEWS. XAVIERA HOLLANDER. EN HAAR VRIENDIN MAIKE….. EN XAVIERAS MAN PHILIP DE HAAN.

Ook zou je kunnen zeggen dat de verschijning die Sabine Molenaar in Almost Alive presenteert aan een pas vlees geworden godin deed denken die alles nog moest uitproberen. Volledig in beslag genomen door haar soepele lijf. Een pre-menselijk schepsel in de duisternis dat nog niet helemaal aan het leven toe is.

Ik vond het in ieder geval een erg mooie voorstelling. Heerlijk om een jonge dansmaker te zien met een enorme drive om uit te pakken en zichzelf te laten zien. En ook mag op deze webpagina de opmerking niet ontbreken dat het bij vlagen ronduit sexy was!

Als er een pauze in was geweest waren we vertrokken. Verwarrend, zonde van de avond en het geld.

Aan de recenties heb ik weinig toe te voegen. De lezing van Henny Dost sluit volledig bij de mijne aan. Als oppervlakkige kenner van ‘On the road’ kreeg ik inzichten, die mij bij lezing nog niet waren opgevallen. Als jazzkenner verraste mij de voor de voorstelling gebruikte muziek zeer. Het is de inleidend solo van Sonny Rollins van het nummer ‘Autumn Nocturne’ uit april 1978. Ik zou deze muziek geen bebop noemen, alhoewel Rollins wel in 1949 in New York zijn debuut maakte, zodat Kerouac hem mogelijk wel ontmoet heeft!

Deze gentle soul heeft mij kennis laten maken met waar ik naar hunkerde; mijn African American heritage. Met veel geduld en prachtig materiaal werkten we in de jaren ’80 gestaag aan een klein eigen repertoire met haar gezelschap Steppin’. Ik heb me nergens zo thuis, zo welkom gevoeld op het toneel, als toen, bij haar. Ik zou haar laatste jaren en overlijden als een droevige exponent van dit verruwde en kaalgeslagen cultuurlandschap kunnen zien, maar daarmee doe ik geen recht aan de poëzie, de soul, de percussie, the joy van de voorstellingen die zij maakte. En vooral doe ik dan geen recht aan de liefde en overtuiging waarmee ze dit alles neerzette. Haar theater ontsteeg ‘multicult ureel’. Het ging ten diepste over onze existentie. Wat je plek ook is.. I owe her a great deal. May she rock on!

@Marijn: Dat is wat de directies zelf hebben aangegeven in een enquête (zie o.a. figuur zes). Het onderzoek meet trouwens meer de manier van managen, dan de resultaten daarvan. Er komt nog een onderzoek naar de ervaring van de producenten…

Waaruit blijkt eigenlijk dat er geen concessies zijn gedaan aan de artistieke kwaliteit? Dat staat wel in de inleiding maar wordt verder nergens uitgelegd. Hoe is dat gemeten?

Ik deel het enthousiasme voor deze indrukwekkende productie volledig! Even ter correctie: de opera duurt ruim anderhalf uur.

Le Corps du Ballet was adembenemend spannend, mooi en verrassend, ook de gekozen muziek raakte het geheel. Na 2 dagen zie ik nog steeds de beelden en hoor ik het bij behorende geluid. De voorstelling heeft enorme impact op mij gehad en vele associaties opgeroepen. Prachtig!