Dagelijks theaternieuws, recensies en vacatures
Toen hij geboren werd, zat er confetti in zijn placenta. Zo’n showmannetje is Yuri Disseldorp. In het mini-Paradetentje Mineac speelt hij het minicabaretvoorstellinkje Grab, dat gebaseerd is op publieksparticipatie. Al is er weinig ruimte voor, in het stomende hokje. (meer…)
Wat is de Amsterdammer toch vreselijk tolerant. Alles mag, alles kan, van drugs tot homohuwelijk en halfnaakt door de stad fietsen op een bloemetjesrijwiel. Oftewel: ‘Het maakt me niet uit als je op tafel schijt, zolang het maar niet op mijn bord spettert.’ Val mij niet lastig en ga lekker je gang. Maar is dat wel tolerant? Of is het pure onverschilligheid? Op wat opstandig gedoe na in februari 1941 werd de Duitsers eigenlijk geen strobreed in de weggelegd. (meer…)
Voor zijn publiek is het toch een gelukje dat Kees van Amstel met comedy en cabaret niet helemaal kan rondkomen en nog twee dagen lesgeeft aan een MBO. Juist zijn haat-liefdeverhouding met zijn leerlingen en de generatiekloof die hem als vijftiger soms tot wanhoop drijven, zijn de rijke bronnen voor geweldige en hilarische verhalen waarmee hij in zijn derde theatersolo Een bang jongetje dat hele enge dingen doet de zaal plat speelt. (meer…)
Op een groot scherm zien we het befaamde zigeunerjochie met traan. De oudere bezoeker krijgt een vertrouwd gevoel door het jaren vijftig interieur. Een kenner herkent wellicht de ‘kantel-sofa’ uit een van de programma’s van Brigitte Kaandorp. Weet je nog wel oudje wordt ingezet. (meer…)
Hoe kom je in de fast lane naar de goede carrière, de droombaan, het grote succes in het leven en de liefde? In zijn debuutvoorstelling Maar nog niet helemaal doet Klaas Prins zijn best de beste versie van zichzelf te laten zien. Waarom? Omdat hij het heeft gelezen op een inspirerende poster van de Action. En gearriveerd en succesvol zijn, wil natuurlijk iedereen. Of niet? (meer…)
Er zijn mensen die ergens binnenkomen en direct ‘klant’ zijn. Die vrijwel onmiddellijk in de modus ‘mening’, ‘oordeel’ en ‘review’ schieten. Die zijn al volledig afgericht in een samenleving die louter uit markten en consumenten bestaat. Die samenleving is daarin behoorlijk op hol geslagen. Pieter Derks somt daarvan in zijn nieuwe voorstelling een aantal krankjorume voorbeelden op. (meer…)
Een half jaar geleden, twee weken voordat haar tweede solovoorstelling Waar in première zou gaan, kreeg Kiki Schippers een zwaar auto-ongeluk, waarin ze twee ruggenwervels brak. Het ongeluk vormt niet alleen een keerpunt in haar leven, maar ook in het programma. Wat aanvankelijk een kabbelend, uitwaaierend relaas met een paar mooie uitschieters was, wordt vanaf dan een verstild, kwetsbaar en oprecht verhaal waarin ze wordt geconfronteerd met haar afhankelijkheid. (meer…)
Het was de week van de wederopstanding van de diep gevallen, verguisde Tiger Woods. Het was de avond waarop Ajax een veel grotere tegenstander versloeg. Het was de show waarmee Najib Amhali bewees dat hij de weg weer terug heeft gevonden nadat hij volkomen verdwaald is geweest en groggy in de hoek heeft gelegen. In Carré kwam alles samen. (meer…)
De laatste twee voorstellingen van Micha Wertheim, Iemand anders en Ergens anders, waren experimenten, waarbij het maar de vraag was of hij zelf zou komen opdagen. Geen zorgen: Voor alle duidelijkheid is weer gewoon een cabaretprogramma. Compleet met goede opbouw, grappen en boodschap voor mee naar huis. Maar je moet wel blijven opletten, want Wertheim verandert de regels voor je er erg in hebt. Niet voor niets is de titel van zijn programma op twee manieren te lezen. (meer…)
