Achtergrond

Nederland heeft een uitstekende naam als het gaat om het voortbrengen van experimenteel, beeldend theater. Maar hoe gaan we de toekomst ervan waarborgen? Zoals van het werk van Veem House for Performance, dat al jaren probeert te overleven in Amsterdam? Een beknopte schets van een circuit dat kopje onder dreigt te gaan in een stad vol potentie.

Een speler of maker hoeft niet per se van de Mime Opleiding te komen om de invloed van die discipline te ervaren. Aan de hand van passages uit The Mime Handbook praten we met Tessa Jonge Poerink en Willemijn Zevenhuijzen over de onmiskenbare invloed van de mime op hun spel en manier van theatermaken.

Wanneer je elkaar – door generaties heen – steeds weer vindt in een bepaalde visie op theater, waarin bestaat die herkenning dan precies? Wie het werk van ’t Barre Land, de Theatertroep, en ook Dood Paard, bekijkt, ziet parallellen – ook met het ‘oer-collectief’ van Jan Joris Lamers. Hetzelfde geldt voor Vlaamse geestverwanten als STAN, Cie de Koe en de Roovers. In het kader van het boek De Collectieven vertellen zij wat voor hen de impact van Maatschappij Discordia is geweest en meestal nog is. En dan valt al snel het woord familie weer.