Auteur: Luuk Verpaalen

Luuk Verpaalen (Groningen, 1956) begon met schrijven over theater in de jaren ’80 voor Dagblad de Waarheid en Nieuwsblad van het Noorden (tegenwoordig Dagblad van het Noorden), maakte lokale radio, deed publiciteit bij het Grand Theatre en speelde bij Theater te Water. Aan zijn medewerkerschap bij de krant kwam na 15 jaar een einde toen bleek dat het zich slecht liet combineren met het runnen van het café dat hij gekocht had: Schouwburgcafé De Souffleur had veel theatermakers onder zijn clientèle en die mochten graag hun vak bespreken dan wel verhaal komen halen over een hun onwelgevallige recensie. In de jaren ’90 maakte hij deel uit van de redactie van Nederland Toneel. Sinds vorig seizoen verzorgt hij inleidingen in de Groninger Stadsschouwburg. Voor Theaterkrant.nl schrijft hij over jeugdtheater, muziektheater en toneel.

1 Toneel Citizen K. - Het Nationale Theater, Trouble Man

In de tweede van de vier voorstellingen die Sadettin Kırmızıyüz bij Het Nationale Theater maakt over de grote stad, gaat het over identiteitspolitiek. Daarmee wijkt hij af van zijn voornemen om in elk deel de grote stad te belichten vanuit een steeds ander perspectief, geïnspireerd door de moeder van de moderne tv-series The Wire. (meer…)

Toneel Trouwerijen en rjochtsaken, smoarge hoeren, ligers, minne heiten en memmen, ûnnoazele bern ensafuorthinne en it hâldt mar net op - Tryater

Meer dan tweehonderd jaar bestaat Zalen Schaaf in Leeuwarden maar de toekomst is onzeker. De gemeente is de eigenaar en verhuurt het prachtige, in het stadscentrum gelegen gebouw aan een ondernemer die er popconcerten, festivals en kickboksgala’s organiseert. Een prijsvraag moet uitkomst bieden over hetgeen er in de toekomst met de voormalige concert- en schouwburgzaal gaat gebeuren. (meer…)

Kleinkunst ’t Is nogal fris voor de tijd van het jaar - Frans Mulder, Trudy Labij

Laat je niet misleiden door de titel. Die suggereert lichtjes dat het programma van Frans Mulder en Trudy Labij wat vingertjes gaat leggen op de wonde plekken dezer tijd. In het titellied dat het programma opent klinkt ook daadwerkelijk iets van zorg over een aantal kwesties. Iets met CO2, dividendbelasting, ontbossing. Ze zingen zelfs dat het onze schuld is dat de wereld vergaat, ‘dus laten we schuilen bij elkaar’. (meer…)

2 Toneel Blackbird - TG Greppel

Plots staat ze voor zijn neus, in zijn door hem zo veilig gewaande werkomgeving. Vijftien jaar na de gebeurtenissen die hun beider leven voor altijd hebben ontwricht. Ze komt verhaal halen. (meer…)

Dans Somewhere At The Beginning - Germaine Acogny

Soms wens je dat er aan het eind van een voorstelling geen applaus klinkt maar stilte. Een leegte waarin je alles wat zojuist aan je voorbij is getrokken even kan laten bezinken. Kan overdenken. Een plek kan geven. (meer…)

Toneel Claudia - La Conquesta del Pol Sud

Mercedita Beatriz Landa groeide in de jaren ’80 van de vorige eeuw op in een van de rijkere buurten van Buenos Aires. Ze was de dochter van een gepensioneerde kolonel en zijn gelovige vrouw. In het grote huis waarin ze woonden maakte vooral de indrukwekkende bibliotheek van haar vader veel indruk. Het was een redelijk normale jeugd, al voelde ze zich vaak eenzaam omdat haar strenge vader haar geen vriendinnetjes toestond en stond het vele reizen haar echt tegen. (meer…)

Muziektheater Brave New World 2.0 - NITE (NNT, Club Guy & Roni, Asko|Schönberg, Slagwerk Den Haag)

Is technologische innovatie een zegen voor de mensheid of zal het op termijn een vloek betekenen? Toen Aldous Huxley zijn roman Brave New World (in 1932) publiceerde wilde hij daarmee waarschuwen voor het volgens hem al te grote enthousiasme waarmee technische vooruitgang werd omarmd. Niet voor niets situeert hij zijn roman in de tijd ‘After Ford’: Henry Ford had in zijn autofabrieken de lopende band geïntroduceerd waardoor niet alleen de productie een stuk efficiënter werd maar machines ook steeds meer arbeiders overbodig maakten. (meer…)

Toneel Vincent Rietveld gaat voor de Louis d’Or - De Warme Winkel, Grand Theatre Groningen

Wat voor zin heeft het te excelleren in een wereld die naar de klote gaat? Wat moet je met de hoogste toneelonderscheiding voor mannelijke rollen die ons landje kent als datzelfde landje straks door een stijgende zeespiegel half onder water staat? Oftewel: moet het individu niet een stapje terug doen ten bate van het grootste collectief dat er bestaat, de mensheid. (meer…)

Toneel Sehnsucht und Kartoffelsalat - De Noorderlingen

Van Wim Wenders’ ontroerende, melancholieke film Der Himmel über Berlin (1988) werd ruim tien jaar na verschijnen een remake gemaakt. In Hollywood, dus dan weet je het wel. In City of Angels is alles wat Wenders’ film tot zo’n magistraal werk maakt verdwenen: het kalme tempo, de suggestie van complexe binnenwerelden, de contemplatie. In de handen van regisseur Brad Silberling is het een lekker makkelijke romantische komedie geworden. Daar is niks mis mee, maar van de ontroering en het evocatieve van het origineel is weinig overgebleven. (meer…)

1 Beeldend theater Birdie - Agrupación Señor Serrano

Het begon met die ondertussen iconische foto van José Palazón uit 2014. Schrijnender kon het contrast tussen de indolentie van de welgestelde Europeaan en de naar geluk hunkerende Afrikaanse vluchteling niet in beeld gebracht worden. In Melilla, de Spaanse enclave aan de Middellandse Zee in Noord-Afrika, zitten asielzoekers hoog op een hek bij het plaatselijke golfterrein, als vogels die uitrusten tijdens hun trek, terwijl op de voorgrond in smetteloos wit geklede golfers onverstoorbaar hun balletje slaan. (meer…)