Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
Luuk Verpaalen (Groningen, 1956) begon met schrijven over theater in de jaren ’80 voor Dagblad de Waarheid en Nieuwsblad van het Noorden (tegenwoordig Dagblad van het Noorden), maakte lokale radio, deed publiciteit bij het Grand Theatre en speelde bij Theater te Water. Aan zijn medewerkerschap bij de krant kwam na 15 jaar een einde toen bleek dat het zich slecht liet combineren met het runnen van het café dat hij gekocht had: Schouwburgcafé De Souffleur had veel theatermakers onder zijn clientèle en die mochten graag hun vak bespreken dan wel verhaal komen halen over een hun onwelgevallige recensie. In de jaren ’90 maakte hij deel uit van de redactie van Nederland Toneel. Sinds vorig seizoen verzorgt hij inleidingen in de Groninger Stadsschouwburg. Voor Theaterkrant.nl schrijft hij over jeugdtheater, muziektheater en toneel.
In haar veelbesproken NRC-column van 16 april jongstleden vergeleek Louise Fresco ‘klimaat’ met een religie en degenen die zich er actief zorgen over maken met evangelisten. Alle alarmerende berichten over een stijgende zeespiegel, smeltende gletsjers en afnemende biodiversiteit ten spijt zouden zij met hun waarschuwingen en acties slechts hun eigen morele superioriteit bevestigd willen zien. (meer…)
Magere Hein kan op de meest onverwachte momenten toeslaan. Of zoals Marlies Ruigrok het in haar voorstelling De Kleur Oranje zegt: het noodlot is altijd naar ons op zoek. Maar wij proberen hem een loer te draaien, te slim af te zijn. Altijd zal de mens proberen uit de klauwen van de dood te blijven. Door gezond te blijven, bijvoorbeeld. Door te fietsen en te wandelen. (meer…)
Voordat ze afreist naar Mali om een poging te doen de strijdende partijen aldaar nader tot elkaar te brengen, moet de Canadese bemiddelaarster Geneviève Bergeron eerst nog aanwezig zijn op een conferentie. Daar zal ze beginnende bemiddelaars toespreken over de fijne kneepjes van het vak, over de grenzen die nooit overschreden mogen worden. (meer…)
De onderste helft van het op de achtergrond geprojecteerde beeld zal ons de hele voorstelling niet verlaten. Het is een woestijn in zijn meest kale, uitgemergelde vorm. Geen goudgele zandvlakte met glooiende heuvels maar dode, verbrokkelde aarde zover het oog reikt. Een beeld als uit een post-apocalyptische film. (meer…)
Op de flaptekst van mijn editie van James Purdy’s Nauwe ruimten (Narrow Rooms – vertaling Graa Boomsma) staat een citaat uit The New Yorker. ‘This is a perfect moment for Mr. Purdy to leave the United States.’ De context van het citaat ken ik niet maar je kunt je er iets bij voorstellen. Niet omdat de roman gaat over de liefde tussen vier mannen in een afgelegen dorpje, wel om de manier waarop die liefde wordt beleefd. (meer…)
Het zindert dat het een aard heeft, in het vissersdorpje Llareggub. Het is een dag in de lente, u weet wel, dat obscene jaargetijde waarin volgens Otto den Beste ‘de bloemen maar opengaan, en dat je in die kelken kan kijken en die vieze meeldraden en stampers open en bloot ziet hangen’. (meer…)
Met hun avondvullende voorstelling Landscape with Figure durft het choreografenduo Uri Ivgi en Johan Greben hoog te reiken. Het getuigt van veel bravoure om te beginnen met een opzwepend eerste deel om dan vervolgens via een dynamisch middenstuk te eindigen met een tamelijk verstild slot. (meer…)
Voor de vriendengroep van tieners zijn de aanslagen op de Twin Towers iets van de televisie of van YouTube. Een onderwerp waar hun ouders zich druk over maken. Zoals Miranda, een tante, die maar blijft zeuren over de consequenties van de aanslagen. Dat alle Arabieren sindsdien gedemoniseerd worden en zo. Het zal wel. (meer…)
