Sinds de oplevering in september vorig jaar is de Kunstwerf de nieuwe culturele hotspot van Groningen. Maar liefst negen culturele organisaties hebben onderdak gevonden in het gebouwencomplex dat is opgetrokken achter De Machinefabriek, al jaren het onderkomen van NITE (voormalig Noord Nederlands Toneel) en Club Guy & Roni. Die hebben nu nieuwe buren als het Houten Huis en het Noordpool Orkest. Het laat zich raden dat de lijntjes veel korter zijn en dat de kruisbestuiving over en weer intenser is dan ooit.

Voor Jonge Harten betekent het nieuwe onderkomen dat er nu eindelijk een warm kloppend festivalhart is gekomen, een prachtige ontmoetingsplek waar na afloop van de voorstellingen bezoekers en makers met elkaar in gesprek kunnen. Maar waar ook, tijdens de ‘afters’, kleine optredens zijn, een open mic beschikbaar is of gedanst kan worden.

Ook Vooropleiding Theater De Noorderlingen heeft er, na jarenlange omzwervingen door heel de stad Groningen, nu eindelijk zijn felbegeerde basis met oefen- en presentatieruimtes gevonden. Hoe belangrijk zo’n eigen plek is laten ze direct zien in de voorstelling die gemaakt is voor Jonge Harten.

De grote repetitieruimte is omgebouwd tot een theatertje waarin het podium gedomineerd wordt door een enorm bouwwerk dat bestaat uit twee driehoekige houten frames waartussen kabels zijn gespannen. Het is een soort megaharp, zal later blijken. Met de kabels als snaren.

In Out Of Focus wordt, met een vette ironische knipoog, ‘de zoveelste zoektocht naar de betekenis van het leven’ ondernomen. Dat is bekend terrein voor artistiek leider Lotte Lohrengel, die in haar voorstellingen met de productiegroep altijd graag op zoek mag gaan naar de moeizame strijd van jonge mensen om een plek te veroveren in deze wereld. Waarbij vragen als ‘wie ben ik?’ en ‘hoe verhoud ik me tot de ander?’ immer een belangrijke rol spelen.

Dat haar geest aanwezig blijft als ze de regie uit handen geeft, blijkt uit Out Of Focus, waarin ex-Noorderlingen Mathijs en Peter van Til en Marius Mensink (bekend onder hun artiestennaam BrotherTil) met tien laatstejaars het leven te lijf gaan met observaties vol twijfel. In de loop van de voorstelling uiten ze beurtelings hun poëtische beschouwingen met zinnen als ‘misschien is alles zo vaag als we het zelf maken’, ‘schreeuwen wij zacht in het kussen van dit leven’ en ‘er mist betekenis in een mist van betekenis’. Alle bijdragen eindigen met de vraag ‘wat is dit?’

Deze citaten zouden de indruk kunnen wekken dat Out Of Focus een topzware voorstelling is, maar niets is minder waar. In de eerste plaats is het een strak gecomponeerde muzikale performance, met die megaharp als wonderbaarlijk rijk instrument waaraan geplukt en op geslagen wordt of die met een strijkstok liefdevol wordt behandeld. Soms door één speler, soms door alle tien tegelijk.

Het is gedurfd (met een openingsscène waarin minutenlang helemaal niets gebeurt) en ontregelend, rijk in zijn beeldtaal waarin fraai met lichteffecten wordt gewerkt en indrukwekkend als bewegingstheater met een strakke choreografie die door de spelers secuur wordt uitgevoerd.

Die ingrediënten maken Out Of Focus tot een multimediaal kunststukje dat nooit gemaakt had kunnen worden zonder de eigen basis in de Kunstwerf. Waarmee dat gebouw zijn waarde nu al volop bewijst.

Foto: Boris Stokman