Toneel

Toneel Wat nou oud? - Het Pact, Bos Theaterproducties

‘Doe nou maar rustig aan. Stapje voor stapje. Anders zitten we zo weer bij de steunzolenman. Of bij de hartbewaking.’ Harrie en Wilfried zijn al drie decennia samen, als stel en als artiestenduo. Ze worden oud en stram, zitten elkaar in de weg, delen vooral nog herinneringen. Maar het huis komen ze nauwelijks meer uit. Bruun Kuijt en Jan Elbertse schetsen in Wat nou oud? een ontroerend portret van een koppel waarvoor de ouderdom even onvermijdelijk als hinderlijk is. (meer…)

1 Toneel Het gesprek - Luc de Groen Producties

Ze spreken elkaar met ‘U’ aan, Simone de Beauvoir en Jean-Paul Sartre, de twee grote filosofen van de twintigste eeuw. In de voorstelling Het gesprek legt De Beauvoir in de vorm van interviews het vuur na aan de schenen van de ongrijpbare Sartre. Tegen een achtergrond van een plastic wand, verdeeld in vierkanten, laten acteurs Emma Pelckmans (De Beauvoir) en Nick Livramento Silva (Sartre) ook een grote liefde zien, ondanks alles. (meer…)

Toneel Project Occident - Het Nationale Theater, CC de Ploter, Theaterwerkplaats NEST en ACADEMY Produktionshaus

De Europese Unie, opgericht in 1993, was ooit bedoeld voor veiligheid, voor het openbreken van grenzen, voor economische samenwerking. Onder de hoede van het Nationale Theater uit Den Haag brengen vijftien acteurs Project Occident uit, een interactieve voorstelling over de toekomst van the European Union. De voorstelling is hoofdzakelijk in het Engels. De spelers zijn geboren in 2000, allemaal ‘millennials’. (meer…)

Toneel De laatste - Jack Wouterse

Een felle, kleine lichtbundel tast het witte laken af. In het pikkedonker zien we het straaltje licht lijnen maken, vierkanten tekenen, cirkels draaien. Totdat plots, pats, vanuit het niets de geschminkte kop van Jack Wouterse op het doek verschijnt. Een slordige, wilde clownskop is het, luid bulderend van de lach. Dat bulderen is niet gezellig uitbundig, het heeft iets angstaanjagends. Dat komt door dat woeste, beschilderde hoofd maar ook in het schateren zelf zit een soort craquelé. Hier schuurt iets. (meer…)

Toneel Het rusthuis - Bad van Marie, Corrosia

De voorstelling Het rusthuis van het Antwerpse theatergezelschap Bad van Marie is niet de aangekondigde confrontatie met de oude dag geworden, maar eerder een rommelige, weinig prikkelende rondleiding door woonzorgcentrum De Toonlader.

(meer…)

2 Toneel We zijn hier voor Robbie - Het Nationale Theater, De Theateralliantie

Iedereen die reikhalzend uitkeek naar het nieuwe toneelstuk van Maria Goos kan tevreden zijn – We zijn hier voor Robbie is niets meer en niets minder dan het nieuwe toneelstuk van Maria Goos. (meer…)

Toneel Eritreatown - Stichting Haring & Hummus, Tryater

Na Syriërs zijn Eritreeërs al jaren de grootste groep asielzoekers in Nederland. Ze ontvluchtten het straatarme Eritrea dat gebukt gaat onder een slepend conflict met buurland Ethiopië. Het ziet ernaar uit dat daar binnen afzienbare tijd een eind aan komt maar ondertussen wonen er in Nederland zo’n twintigduizend Eritreeërs. Vaak jonge mensen die de taal niet spreken, laagopgeleid zijn en kampen met heimwee. (meer…)

Toneel Lonely City - Onderwater Producties

De koudste dag van het jaar in de eenzaamste stad van Nederland: Rotterdam. Vier mensen, vier verhalen verweven zich met elkaar. Als geïsoleerde eilanden die toch een geheel vormen. Onderwater Producties weet van een belangrijk maatschappelijk thema een warme voorstelling te maken. (meer…)

Toneel De Moraalridder - tgECHO

‘Erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral’, schreef Bertold Brecht in 1928, en deze zin uit zijn Dreigroschenoper vat op meerdere niveaus de nieuwe voorstelling van Lotte Dunselman en Anna Schoen. Allereerst heel letterlijk: nadat het duo in Stel je bent een koe onze eetgewoontes – en met name de bio-industrie – tot onderwerp maakte, volgt nu De Moraalridder. Maar, zo stelt Dunselman het publiek aan het begin van de voorstelling ons gerust, ‘Het wordt vooral gezellig.’ (meer…)

Toneel My name before Naomi - DEGASTEN, Arq Psychotrauma Expert Group, Frascati Producties

Hoe geef je woorden aan een traumatisch verleden? Hoe vertel je een verhaal dat een ander zich niet kan voorstellen, maar door jou opnieuw beleefd moet worden? En wat voor zeggingskracht heeft theater dan? Naomi Namutebi heeft haar verhaal al vaak moeten vertellen tegen psychologen, politieagenten en advocaten die ieder hun eigen perspectief op haar projecteren. My Name Before Naomi laat zien hoe moeilijk het is om echt gehoord te worden. (meer…)