Alle reacties

Wat deze recensie pijnlijk duidelijk maakt is dat ‘recensisten’ vooral nog altijd vanuit één gewend perspecief recenseren.
Een divers recensie team is nog niet vertegenwoordigt. Herkenning in diegene op wie je niet lijkt is dan ook moeilijk.
‘Theater makers én nieuwkomers’? Volgens mij zijn het allemaal kunstenaars met ieder een eigen verhaal.

Wat een fijn stuk om naar te kijken! Ik heb gelachen en ontzettend genoten. Johan is een goede verhalerverteller en kruipt moeiteloos in huiden van anderen. Hoewel ik persoonlijk de eerste helft beter vond, is dit een stuk is die iedereen gezien moet hebben om onze gesprekken over kleur en achtergrond een extra dimensie te geven.

Vond je het echt noodzakelijk om dit 2 jaar na de posts nog te moeten melden?

Ook ik ben het niet eens met de waardering voor dit stuk. 4 sterren zou niet meer dan verdiend zijn!

In december bezocht ik een try-out van ‘De Zachtmoedige Radicaal’. Nog zonder muzikant en decor, maar ook toen zette Johan zijn verhaal al fantastisch goed neer.
Gisteren nog een keer de voorstelling gezien, deze keer mét muzikant en decor. De voorstelling staat als een huis. Johan kan als geen ander een verhaal vertellen en blijft daarin dicht bij zichzelf, waardoor het authentiek is. Hij nodigt zijn publiek uit om met hem mee te gaan, met respect voor de verschillende perspectieven van een ieder in de zaal. Hij deelt zijn perspectief en zet je daarmee tot nadenken. Aan de andere kant is er ook ruimte om te lachen. Mooie en bijzondere voorstelling. Een aanrader!

Hennie en Wout

Bij de presentatie van seizoen 17/18 een preview in stadstheater Zoetermeer gezien en toen besloten naar de voorstelling te gaan.
Wij hebben gisteravond genoten van Johan die naar ons gevoel met veel liefde en passie vertelde.
Wij gingen helemaal mee met zijn verhaal..zo knap.
Bedankt voor een prachtige voorstelling Johan.

De betreffende brief van de studenten dramaturgie, eerder gepubliceerd in de dagkrant van Festival Cement op 24/03/2018.
_______________________________________________

10 VRAGEN AAN DE DRAMATURGEN VAN GISTEREN

De dramaturgen van morgen bevragen de dramaturgie van vandaag in deze brief aan de dramaturgen van gisteren.

Beste dramaturgen van gisteren,

Hoe gaan we om met traditionele werkvormen en instituten in fluïde tijden?

Zijn de dramaturgen van gisteren, de geïnstutionaliseerde dramaturgen, zo oud en vastgeroest dat zij de veranderende werkwijze/rol van de dramaturg van morgen niet zien?

Hoe gaat de dramaturg van gisteren om met zijn of haar machtspositie?

Waar vindt de vereniging van dramaturgen plaats?

Waarom komen de dramaturgen van morgen en de dramaturgen van gisteren zo weinig structureel samen?

Waar zijn de leertrajecten voor de dramaturgen van morgen bij de dramaturgen van gisteren?

Wil de dramaturg van gisteren wel leren van de dramaturg van morgen?

Wil de dramaturg van morgen wel leren van de dramaturg van gisteren?

Waar is de ruimte om de dramaturgie van vandaag te bevragen?

Wie draagt de verantwoordelijkheid voor creëren van deze ruimte?

Liefs,

De dramaturgen van morgen.

Mw willemsen geeft nogal erg veeeel commentaar.
Misschien handig wanneer zij eens iets in het bejaarden tehuis gaat doen in plaats van haar gal spuien op deze goede artiesten.
Wat een gezever en interessant gebazel ,de geestesgesteldheid en verwarring spat er van af.
Ga lekker punniken in plaats van hier mensen af gaan lopen branden met pathetisch gezeik en zogenaamde interessante raad.
R.Verdoes.
Een gewone liefhebber van goede humor en kwaliteiten zoals deze mensen.

Het stoorde mij ook dat Castellucci zich niet hield aan de regieaanwijzing betreffende de stervenden en de levenden, een vreemde keuze.

Wij zijn geweest en vonden het een leuke show. Hebben flink gelachen en een top avond gehad.

Het is misschien merkwaardig, maar ik was destijds -november 2014- veel meer onder de indruk dan afgelopen vrijdag. In 2014 stonden de koren van de doden en de overlevenden in het Concertgebouw tegenover elkaar; gaandeweg werd het koor van de levenden kleiner en dat van de doden groter. Dat was indrukwekkend. Ik kan me ook herinneren dat ik de tekst van Schnabel prachtig vond. Voor mij ‘verdronk’ de tekst nu in de zee van filmbeelden. Jammer!

Daar wil ik graag naar toe!

Richard gisteravond gezien in de Stads schouwburg in Utrecht. Echt een top avond gehad. Emotie en humor sluiten prima op elkaar aan. Ik ben blij dat ik deze recensie nu pas lees, u geeft hierin wel erg veel informatie. Een spoiler allert zou niet verkeerd zijn.

Proficiat, kameraad!

de recensie van Luuk Verpaalen is helaas en jammer genoeg geen correcte weergave van deze magnifieke voorstelling en schiet zelf zijn doel voorbij ( lees inhoudelijk op deze voorstelling te reageren)!
Maar is eerder een quasi intellectuele technocratische rechtvaardiging van elitair gebazel.
De opmerking “uitgebreid onderzoek” zegt al meer dan genoeg , onderstreept dit en bewijst mij these : wordt in den Haag (met name de Kamer en Ministeries) en het onderwijs wordt al genoegd “geschermd” met deze kretelogie en immers de waarheid vermoordt met zgn bewijskracht van een of ander onderzoek …? ( waarvan er evenveel het tegenovergestelde kunnen bewijzen, toch!)
In deze voorstelling wordt kort maar krachtig op een snelle uiterst dynamische wijze de problematiek van de KPI prestatiemaatschappij die de school geworden is en de deprivatie van kids met een handleiding zowel taalkundig als op uiterst visuele manier gestalte gegeven.

Vanuit het perspectief van de kids en zeer zeker voor een jeugdig theaterpubliek is dit dus een zeer geslaagde voorstelling met een uitstekende Trouble Man- iaanse touch zoals we dit van deze Arkadash S.K. kennen!
Metropolis vond ik stukken beter (en ook heavier ) dan the Nation en samen met the Nation en ” F*ck the Police” ( van VIG/ Raymi Sambo) een van de beste 3 stukken met “Gegenwartsbeziehung”( zoals onze Oosterburen het zo mooi verwoorden) in de laatste 10 jaar!

En denk ik ook dat Fritz Lang met een tevreden glimlach dit op zijn wolkje ergens ver boven kan goedkeuren en zal beamen…

En wat was dat voor een belevenis! Gezien mijn affiniteit met de thematiek ( of moet ik misschien beter zeggen problematiek..?) van prestatiemaatschappij, KPI’s versus deprivatie dus een “must”voor mij.
En hell yeah..did ye prove me right ! Zeker de laatste (zelfmoord) scene op 1 meter afstand kwam aan…!

Compliment ook muzikaal: hier was de keus, uitvoering en sound perfect : zelden ook deze goed gelukte combinatie gezien van hedendaagse sound met theater ( laatste keer was in 2011 bij ZEP’s Macbeth ) .

Dit smaakt naar meer en gelukkig geven jullie ons ( theaterpubliek) dit met het vierluik ! So…C U soon !☼☼☼

En …zoals wij in Maastricht dat zeggen : Merci & Chapoo!

Gisteravond geweest in Harderwijk. Ik vond het geweldig en heb ervan genoten. Wat een vakvrouw en wat heeft ze toch een prachtige stem. Dat er geen lijn in de show zou zitten is niet tot mij doorgedrongen en vond ik niet belangrijk. Ik vond het topamusement!!

Sorry maar ik lees juist veel mooie en gewaagde vondsten. Zeer zuur om voor een voorstelling waar engagement en visie uitgaat zo neer te sabelen. Op zijn minst twee sterren. Dit neigt naar vileine karaktermoord.

Zeker een mooi staaltje theater, de begin act een beetje inkorten
leuke bewerking van The Altar Boyz (NY 2007)
zeker gaan zien een aanwinst in Revue Land.

Ambachtelijk goed spel, maar ik zie geen moment een mens van vlees en bloed. Een actrice die schreeuwt en dan reflecteert op dat schreeuwen, uitlegt waarom dat schreeuwen zo oplucht. Medea lijn en persoonlijke lijn lijken vrij arbitrair naast elkaar geplaatst, versterken elkaar nauwelijks. Begrijp absoluut niet waar de pijn van een vrouw die haar kinderen doodt raakt aan de frustratie van iemand die zich onbegrepen voelt op een theateropleiding. Daar waar de persoonlijke lijn in dit stuk interessanter wordt, wordt deze verduisterd door een rookgordijn van murw geregisseerd acteerwerk.

Dank voor deze recensie, Thea.