Maria Kraakman

In zijn enscenering van de bejubelde, maar ook sterk bekritiseerde West End- en Broadwayhit The Lehman Trilogy weet Guy Cassiers de interne tegenstrijdigheden van het stuk niet op te lossen. (meer…)

In zijn nieuwe voorstelling goochelt Robert Icke met de bekende gegevens uit het Nieuwe Testament. Judas is in zijn versie geen zondebok, maar een complex personage, fenomenaal gespeeld door Hans Kesting. (meer…)

In het hoofd van cliënt Busken in het verzorgingstehuis Huize Madeleine woekert een ‘gedachtewildernis’. Hij verblijft hier, omringd door bejaarden en dementerenden, in ‘wederrechterlijke’ hechtenis. Het zorgpersoneel is hem een gruwel, de vrouwelijke psychiater snatert slechts. (meer…)

Er is paniek, de voorstelling De dokter begint chaotisch en gejaagd: Janni Goslinga als Ruth Wolff in de titelrol loopt naar de rand van het toneel en oogt verward. Er is een bijna dood meisje van veertien binnengebracht en wat moet ze doen? (meer…)

In Age of rage verliezen momenten van grote schoonheid het gaandeweg steeds meer van potsierlijke kitsch en oppervlakkig spektakel. (meer…)

Artistiek directeur Ivo van Hove regisseert volgend seizoen bij Internationaal Theater Amsterdam een Nederlandse versie van zijn Franse theaterhit Les Damnés en een tweede romanbewerking van Édouard Louis. Verder speelt zijn ensemble in regies van Robert  Icke, Julien Gosselin, FC Bergman, Eline Arbo en Maria Kraakman. Opvallende namen in de externe programmering van het theater zijn Isabelle Huppert, Gus Van Sant en Angélica Liddell. (meer…)

Ik heb Wende inmiddels al een aantal keer live Au Suivant horen zingen, ook op dit specifieke podium, maar toch kropen gisterenavond de rillingen weer over m’n rug, toen ze het nummer bracht in een lege schouwburg in Amsterdam. (meer…)

Ze zijn het type man dat thuis het liefst in blote bast rondloopt, de oude Max en zijn broer Sam. Gouden ketting, joggingbroek, openhangende ochtendjas. Beiden niet bepaald strak in hun vel meer, maar met hun machistische en zelfingenomen grootspraak boksen ze verbaal nog wel onaangenaam hard tegen elkaar op. (meer…)

Hoe pak je het leven weer op na een ramp? In Falling Man (2007) toont de Amerikaanse schrijver Don DeLillo de ontwrichtende effecten van de nasleep van 9/11 op een New Yorkse zakenman en zijn omgeving. DeLillo schetst een ultieme (en ultiem tevergeefse) poging terug te keren naar het leven voor een levensveranderend trauma. Voor zijn eerste regie bij Internationaal Theater Amsterdam bewerkt de Franse regisseur Julien Gosselin de roman tot een stijlvaste, maar afstandelijke theatervoorstelling. (meer…)

‘Ik denk dat ik even je temperatuur moet opnemen’, zegt Jules Croiset in de rol van broeder tegen een pensionaatjongen. Wie de kloosterlingen in Het hout bezig heeft gezien, krijgt de beelden van de angstige jongens die aan hen zijn toevertrouwd niet meer van zijn netvlies. Regisseur Michiel van Erp kiest voor een eendimensionale benadering en het acteerwerk is ijzersterk. (meer…)