Wat is het lot van, of beter, wat kan er gebeuren met kinderen die door hun avontuurlijke, wispelturige en excentrieke ouders zijn veroordeeld tot een nomadisch en chaotisch bestaan, weg van de maatschappij met zijn wetten en regeltjes? (meer…)
Dagelijks theaternieuws, recensies en vacatures
Wat is het lot van, of beter, wat kan er gebeuren met kinderen die door hun avontuurlijke, wispelturige en excentrieke ouders zijn veroordeeld tot een nomadisch en chaotisch bestaan, weg van de maatschappij met zijn wetten en regeltjes? (meer…)
Onder de noemer ‘Stoffige Stukken’ geeft theatercollectief Nineties, onder leiding van Mette Bouhuijs en Anne Maike Mertens, samen met De Nieuwe Toneelbibliotheek in 2022 zes teksten opnieuw uit. Toneelteksten die ooit geschreven werden voor, en gespeeld werden door Toneelgroep Centrum in Theater Bellevue. (meer…)
Schrijver en filosoof Alicja Gescinska schrijft een theatermonoloog als een klassieke oratio, en volgt daarbij de regels van de kunst. Misschien doet ze dat wel net iets te plichtsgetrouw, waardoor ze haar goddelijke protagonist wind uit de zeilen neemt. (meer…)
Dit zijn de regieaanwijzingen aan het begin van Koliek (Kolik, 1986) van de Duitse auteur Rainald Goetz (1954): ‘Snerpende schreeuw. Lichtflitsflits. Schrijftafelstoel. Lijf van man in ontbinding. Geur van de dood. Duisternis. Prestissimo volando. 17 Seconden. Gezang.’ (meer…)
In het kader van het Paul van Ostaijen-jaar verscheen onlangs een onbekend toneelstuk van de Vlaamse dichter. Voor de Van Ostaijen-lezer is De Top der Sentimentele Bevestiging een verrassende nieuwe invalshoek op zijn oeuvre. En voor de theaterliefhebber wellicht een bewijs dat ‘outsiders’ niet zelden radicalere theaterteksten durven schrijven dan ‘professionals’. (meer…)
‘Aimer, ce n’est pas se regarder l’un, l’autre, mais regarder ensemble dans une même direction.‘ Het is een bekende uitspraak van de Franse schrijver Antoine de Saint-Exupéry. Liefde niet (alleen) als intimiteit, maar ook als gezamenlijke blik op de buitenwereld. Ik moest eraan denken bij het lezen van Brandingen van Paul Verrept. Brandingen is een liefdesverhaal, maar in essentie een tekst waarin het kijken van twee geliefden centraal staat. (meer…)
‘Welkom in mijn biografie’, schrijft theaterauteur en -maker Barbara Claes al ergens op de eerste pagina’s van Honey I’m real I exist. Maar haar toneeltekst is niet enkel een (flink ontsporende) versie van haar eigen leven, het is vooral een portret van een bepaalde tijdgeest in een bepaald land. (meer…)
Zelfs lezers die vertrouwd zijn met het werk van Stijn Streuvels (1871-1969) zullen even opgekeken hebben bij het recentste jaarboek van het Stijn Streuvelsgenootschap – inmiddels reeds het zesentwintigste: Stijn Streuvels en het toneel. Toneel is immers niet het literaire genre waarmee Streuvels geassocieerd wordt. (meer…)
Het wekt meteen de aandacht. Een ridder staat te midden van een eindeloze zandvlakte. ‘Ik ben mijn zwaard kwijt’, mompelt Ridder. Hij herhaalt het zes keer. De zin heeft iets hopeloos, als een onoverbrugbare kloof tussen verlangen en realiteit. (meer…)
Neem alleen de eerste zin. In die ene zin zit eigenlijk het hele drama van Sea Wall al verpakt – al weet je dat pas achteraf. Uit de zin spreekt een onmetelijke liefde en tegelijkertijd – doordat het veelzeggend in de verleden tijd geformuleerd is – sorteert het, onbewust, voor op een groot en gitzwart drama. (meer…)