Dagelijks theaternieuws, recensies en vacatures
Evelyne Coussens (1980) studeerde klassieke filologie aan de Universiteit Gent en theaterwetenschappen aan de Universiteit Antwerpen. Ze schrijft als freelance cultuurjournalist voor de krant De Morgen en voor verschillende cultuurmedia (Ons Erfdeel, rekto:verso, Etcetera, Staalkaart, Theatermaker). In de periode 2006-2012 maakte ze deel uit van de beoordelingscommissie Theater van de Vlaamse Gemeenschap. Ze doceert aan de Arteveldehogeschool over cultuurtheorie en -beleid, en geeft een praktisch vak rond kunstkritiek. Voor Theaterkrant.nl schrijft ze over (Vlaams) toneel. Ze woont in Gent en schrijft voor Theaterkrant.nl over toneel, muziektheater, jeugdtheater, danstheater en performance.
Het is een plezierig weerzien met Bobby Baxter, hoewel het woord ‘plezierig’ niet bepaald op zijn plaats is. De confrontatie met Thomas Dudkiewicz‘ ijselijke alterego opent een afgrond waarin je gefascineerd wil blijven kijken, om vervolgens hard weg te lopen. Maar kan dat wel? (meer…)
Er zijn veel mooie dingen te schrijven over Wij, de verdronkenen van WALPURGIS – over de flair van de spelers, over de interessante inzet van muziek, over de schoonheid van locatie en decor. De meest essentiële vraag blijft echter onbeantwoord: wat wil deze voorstelling mij – hier, nu, vandaag – eigenlijk precies vertellen? (meer…)
Theater Artemis zet wel vaker clichés in om iets bij zijn publiek los te maken, om de toeschouwer zichzelf te laten bevragen. In Party Dialogues, dat ons moet inwijden in de mystieke wereld van ‘de’ jongeren – en ons terugvoeren naar onze idealen van toen – lukt dat niet. Wat overblijft is louter het cliché. (meer…)
Kijkend naar Simple as ABC #3: The Wild Hunt kan ik alleen maar denken: wat een intelligent concept, wat een eerlijke en gevoelige manier om met dit materiaal om te gaan. Toch raakt het project van Thomas Bellinck me niet zó dat ik overga tot enige vorm van actie. Heeft dat dan toch te maken met de vorm die Bellinck koos? Of ben ik, hoe cynisch dat ook klinkt, ‘gewoon’ ‘verzadigd’ van de verhalen over/van vluchtelingen? (meer…)
Hoe kun je een inhoudelijke en duurzame band opbouwen met de plekken waar je je kunst toont, of liever, die deelt, zowel met de medewerkers van het theater als met het lokale publiek? Collectief Schwalbe trekt er een paar jaar voor uit om dit te onderzoeken in een doorlopend project. Stoer, vindt Evelyne Coussens van Theatermaker, en ze schreef een brief aan zakelijk leider Anneke Tonen. (meer…)
New skin van Hannah De Meyer gaat over geboren worden: uit maar ook in de schoot van de aarde, met onder het vel van de nieuwgeborene miljoenen jaren aan cultuur- en biologische geschiedenis. De solo maakt ons bewust van de onlosmakelijke verbondenheid van het individu met zijn kosmische oorsprong. (meer…)
Ooit god van het theaterbedrijf, liep het op een bepaald moment goed mis voor de toneelschrijver. Nu lijkt het eindelijk – voorzichtig – weer de goede kant op te gaan. Wat was er aan de hand? En waarom zou deze nieuwe generatie het makkelijker hebben? (meer…)
Toen Milo Rau naar NTGent kwam, beloofde hij het huis op zijn kop te zetten, er een ander instituut van te maken. Het zou unfair zijn om die grootse ambities nu al te evalueren, maar twee maanden na Raus officiële start lijkt er in ieder geval iets te bewegen in het Gentse stadstheater. ITA neemt alvast een voorschotje met theaterfestival Brandhaarden waarin Rau dit jaar centraal staat. (meer…)
In Woestzoeker lopen twee moedige kinderen zich te pletter tegen de toekomst waartoe ze veroordeeld zijn door de maatschappelijke reproductiemachine die ‘school’ heet. Dat ook de makers van Woestzoeker zich uiteindelijk in hun voorstelling vastrijden is zo bezien misschien wel passend, maar het levert een wat onbevredigende voorstelling op. (meer…)
‘Perhaps young people don’t want to be in a show about young people.’ Als we al de illusie koesterden om in Wild Life FM iets authentieks te weten te komen over ‘de’ jongere, dan wordt die verwachting tegen het einde van de radioshow definitief de nek omgedraaid. Deze hyperbewuste, broadcastende generatie weet vooral goed hoe ze zichzelf in beeld moet brengen. (meer…)
