Het hart van La Reprise. Histoire(s) du théâtre (I) is een onmogelijkheid. Milo Raus meest recente voorstelling cirkelt rond een zwart gat, dat gat waarin het peillood naar de zin(loosheid) van bepaalde gebeurtenissen hopeloos verzinkt. … Lees verder
Sarah Vanhee maakt geen voorstellingen, ze opent ruimtes waarin het ongezegde en ongedachte mogelijk worden. Vaak doet ze dat op plekken buiten de theaterzaal. Ligt het aan het feit dat Unforetold zich wél in die … Lees verder
In Platina toont Abke Haring opnieuw – en voor het laatst bij Toneelhuis – wat voor unieke maker ze is. De voorstelling is een ruwe brok lillende pijn, van een bijna ondraaglijke intensiteit.
Abke Haring … Lees verder
Regisseur Liliane Brakema ensceneert bij NTGent Menuet van Louis Paul Boon. Het resultaat is een degelijke maar ook wat kleurloze versie, die er ondanks enkele sterke troeven niet in slaagt de noodzakelijke vertaalslag te maken … Lees verder
In een fel wit tl-tegenlicht stappen vier drarries naar voren – stoere poses, hoodie diep over de ogen. Hoe dikker ze zich opblazen, hoe kleiner ze zich voelen – een cliché als een huis. Het … Lees verder
Liedje voor Gigi is een volgende schakel in Benjamin Verdoncks repertoirereeks van ‘tafeltonelen’ – mobiele installaties, grote kijkdozen eigenlijk, die door de kunstenaar met touwtjes worden bediend. Hoewel Liedje voor Gigi inhoudelijk minder uitdaagt dan … Lees verder
De naam van het gezelschap Action Zoo Humain is een programmaverklaring: regisseur en stichtend lid Chokri Ben Chikha is al zijn hele carrière lang bezig met het onderzoeken van de historische en hedendaagse zoo humain… Lees verder
Wat betekent dat eigenlijk, het ‘actualiseren’ van een repertoiretekst? Daarover nadenkend kan ik maar tot één zinnige, zij het brede definitie komen: het doen resoneren van de tekst in deze tijd, en omgekeerd, van de … Lees verder
Hoe populair ze de voorbije seizoenen ook waren: romanbewerkingen voor toneel blijven riskant. Dat de wetten van de epiek en die van de dramatiek anders functioneren bewijst ten overvloede Oorlog en terpentijn, waarvoor regisseur … Lees verder
Jan Martens is geen artist’s artist – het is de choreograaf van de liefhebber, niet van de specialist. Het is de man die met een eclectisch dansvocabularium menselijke begrippen weet te verbeelden zoals vergankelijke tederheid … Lees verder
