Bij Pascalerf 48, een woordeloze zinsbegoochelende voorstelling rond een maquette van een portiekflat, zit je op het puntje van je stoel. Niet vanwege het spektakel, wel om elk detail te kunnen zien, elke verandering, hoe klein ook te kunnen volgen. Dat lukt niet altijd. Plots is er het besef dat schaduw en lichtinval anders zijn dan enkele seconden eerder. De overgang is zo subtiel dat de zintuigen het niet kunnen bijbenen. (meer…)
Een dubbele rij witte stoelen maakt een ruime cirkel op de houten vloer van het toneel van de grote zaal van de Verkadefabriek in Den Bosch. Rook zwiert uitbundig rond als het publiek plaatsneemt. Even later zet het ‘Ave Maria’ in, in vele talen. (meer…)
Met de nonchalance van een tandartsassistent die je komt ophalen uit de wachtruimte, begeleidt Bram van Helden ons vanaf de hal van de Verkadefabriek naar een ruimte achterin. We gaan daar met zijn zessen rond een tafel zitten, met Van Helden aan een van de lange kanten. (meer…)
Stroboscoopwaarschuwingen, oordopjes bij de ingang; voor een bezoek aan de performance ZUCHT van Jelle Huizinga mag je je mentaal best even schrap zetten. In een krappe 45 minuten onderwerpt de vierdejaars performancestudent zijn publiek aan een muur van licht, geluid en geschreeuwde gedachten. (meer…)
‘All that you touch, you change. All that you change, changes you. [I mean] The only lasting truth is change. And God is change.’ Tijdens zijn opkomst herhaalt Sunni Lamin Barrow dit citaat van Octavia E. Butler talrijke malen, in verschillend tempo, eerst snel en bezwerend, later bedachtzaam, langzamer, nadrukkelijker, gerichter. (meer…)
Een witte vloer, een lege ruimte. Tegen de achterwand zitten twee mannen op stoelen, ze lachen gedwee als het publiek de zaal binnenkomt. Maar wat is leeg? De spelers beschrijven in sneltreinvaart wat er niet is: een tafeltje, een schilderij, een tapijt, zelfs een kast met een kat eronder. (meer…)
In haar korte carrière speelde de virtuoze, door het leven gekwelde, celliste Jacqueline du Pré met beroemde symfonieorkesten, onder meer in Berlijn, Londen en New York. Ze speelde werk van Elgar, van Chopin, van Schubert en werd begeleid en gedragen door de musici van die imposante orkesten. (meer…)
In F A G G O T S nodigt een geheimzinnige gestalte ons uit om een andere planeet te betreden: een fantasiewereld waarin the men zijn verdwenen en waarin de faggots de dienst uitmaken. Performer Tibau Beirnaert en regisseur Laurens Aneca creëren, geïnspireerd op het boek The Faggots and Their Friends Between Revolutions van Larry Mitchell, een boeiende, scherpe én komische wereld. (meer…)
Ze praten met één stem, in ieder geval bij het begin van hun voorstelling Close to Harmony. De ‘check-in’ noemen de zussen Joske, Annelie en Marthe Koning dat harmonieuze begin. Teksten rollen uit drie monden tegelijk: ‘Kijk zoveel gezichten in de zaal, wat veel gekleurde kleding.’ En ook: ‘Ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn gevoel.’ (meer…)
Hoe zou het monster van Frankenstein van nu eruitzien? Zouden we een spiegelbeeld van de mens willen scheppen, wat zijn daar dan de ingrediënten voor? Regisseur Mateusz Staniak en performer Arne Luiting vinden daar in Future Gore een fris en fascinerend antwoord op. (meer…)
