Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
‘Ik ben geen ballerina. Niet eens een tweederangs ballerina.’ Maar, zo voegde ze daaraan toe, over zichzelf in de derde persoon: ‘Nijinska is een buitengewoon talent. Iets speciaals.’ En dat was ze, Bronislava Nijinska (1891-1972), kind van Poolse dansers, zus van de wereldberoemde Vaslav Nijinski.
Wees voorzichtig met wat je wenst, want het kan zo maar uitkomen, schrijft Maryam Hassouni ergens in het begin van haar boek Wat de fak. Met die omineuze uitspraak zet ze onverwijld de toon voor haar bij tijd en wijle ontluisterend biografisch relaas van een meisje dat zich op 15-jarige leeftijd een leven als acteur droomt, en zich maar al te snel realiseert ze dat ze hiermee in een soort nachtmerrie terecht is gekomen. (meer…)
Zelfhaat, paniekaanvallen, besluiteloosheid en nogal wat gênante situaties als gevolg daarvan – voor de personages in Love Song lijkt er soms geen eind aan te komen. Nils, Zoë en Linde, wankele millennials op zoek naar wat houvast, hunkeren naar romantische liefde en pijnigen zichzelf tegelijkertijd met gedachten over de zin van dat alles in een wereld als deze. (meer…)
Wie is toch die man die elke dag de krant van de dag ervoor krijgt en daar op gegeven moment schoon genoeg van heeft? Zijn naam is Tom Kroes. Klusjesman. Tom is niet bijzonder geïnteresseerd in het nieuws, overigens. (meer…)
Ze kronkelt over de vloer, terwijl ze probeert haar Balenciaga boots in beeld te krijgen en daar tegelijkertijd sexy bij te kijken; in de camera van haar telefoon natuurlijk, nog even snel wat extra reclame, tien procent korting, en: de link in mijn bio. Het leven van een influencer gaat niet over rozen, zo blijkt maar weer uit het geploeter van Sam. (meer…)
Het is geleidelijk ons leven binnen gesijpeld en daar inmiddels ook echt niet meer uit weg te denken. Telefoon, wasmachine, auto, de muziekinstallatie, allerhande gadgets: ze praten terug, nemen steeds meer taken over. (meer…)
Wanneer je elkaar – door generaties heen – steeds weer vindt in een bepaalde visie op theater, waarin bestaat die herkenning dan precies? Wie het werk van ’t Barre Land, de Theatertroep, en ook Dood Paard, bekijkt, ziet parallellen – ook met het ‘oer-collectief’ van Jan Joris Lamers. Hetzelfde geldt voor Vlaamse geestverwanten als STAN, Cie de Koe en de Roovers. In het kader van het boek De Collectieven vertellen zij wat voor hen de impact van Maatschappij Discordia is geweest en meestal nog is. En dan valt al snel het woord familie weer.
Dit jaar viert de Bibliotheek van de Academie voor Theater en Dans in Amsterdam haar vijftigjarig bestaan. Aanleiding voor een feestje met boekenmarkt, en een terug- en vooruitblik. Theaterkrant kijkt mee, ook in andere steden. Voor wie is de bieb (nog), hoe staat het ervoor na corona, hoe bied je de digitale concurrentie het hoofd en hoe ziet de toekomst van de theaterbibliotheek eruit?
Het is een onvermoed en ook wat merkwaardig stukje groen in Amsterdam Noord, ingeklemd tussen de A10 en het Noordhollandsch Kanaal, een enigszins rommelige plek waar het verkeer onophoudelijk van zich laat horen; een locatie kortom, waar je misschien niet zo snel een ‘visueel, muzikaal ritueel over de verbintenis tussen mens en plant’ had verwacht. (meer…)
