‘Maar jij bent de baas. Wie ontslaat de baas?’ vraagt actrice Mathilda zich vertwijfeld af wanneer het nieuws haar bereikt dat regisseur Fabio wellicht ontslagen wordt. Het antwoord is droog en snedig: ‘De Raad van Toezicht.’ (meer…)
Het is dramatisch gezien een van de meest heftige momenten denkbaar: een zoon schrijft in de nacht voor de begrafenis een toespraak voor zijn vader die zelf een einde aan zijn leven heeft gemaakt. Hoe geef je woorden aan het onuitsprekelijke verdriet en de verwarrende gevoelens van boosheid en rouw na zelfdoding? Toch komt in Lieve vrienden, familie, genodigden het drama niet helemaal uit de verf. (meer…)
Na Dodenherdenking vindt elk jaar getrouw een aansluitende theatermanifestatie plaats: Theater Na de Dam. In deze voorstellingen worden verhalen uit de Tweede Wereldoorlog verteld en wordt gereflecteerd op de tijd van nu, soms in relatie tot bijzondere personen of locaties. (meer…)
De Amsterdamse dierentuin Artis heeft een interessant oorlogsverleden. Enerzijds stemde de directie in dat de tuin voor Joden was gesloten, zoals alle openbare gebouwen in de stad, anderzijds vormde Artis een onderduiklocatie voor 150 tot 300 Joden. Dit laatste was bekend bij directeur A.L.J. Sunier. (meer…)
Wie het werk van Jan Hulst en Kasper Tarenskeen enigszins kent, weet alvast dat als ze hun voorstelling Komt goed… noemen, het sowieso niet goed gaat komen. Het duo staat bekend om hun brutale en snedige theatertaal en onvoorspelbare plotwendingen die het meestal niet van subtiliteiten moeten hebben. In dit geval: een ruimtecapsule stort neer in een kleine grasvlakte in de bossen. Je kan je een bescheidener motorisch moment voorstellen. (meer…)
‘Lang verhaal kort: ik ben zwanger’, vertelt Maria. Haar vriend reageert meteen als door een slang gebeten: ‘Wanneer ga je het weg laten halen?’ Hij weet namelijk niet zeker of hij wel de vader is: beiden verzeilden na een forse ruzie in een restaurant in een onenightstand. Het is het uitgangspunt van het bij vlagen zeer komische Baby Crazy van regisseursduo Jan Hulst en Kasper Tarenskeen. (meer…)
‘Alles wat er van me over is, is mijn woede.’ Zo beëindigt Tom diep in de nacht het verbale gevecht met zijn vroegere geliefde Eva. Die woede tekent beiden, maar Skylight (1995) van David Hare is meer dan een overspeldrama. (meer…)
Aan het tafeltje links is een vrouw geconcentreerd bezig met haar haakwerkje, vlak voor ons bladert een andere vrouw ogenschijnlijk verveeld door enkele tijdschriften. Verderop zit nog een groepje mensen, af en toe passeert er iemand. In de keuken worden de laatste smetten van het aanrechtblad gepoetst en de schone borden weer op hun plaats gezet, klaar voor de dag van morgen. (meer…)
In La pretenza, de nieuwste voorstelling van Jan Hulst en Kasper Tarenskeen, staat verlies centraal. De constant aanwezige kwetsbare ondertoon maakt het een van de meest gevoelige werken in het oeuvre van het makersduo. (meer…)
