Peter van den Eede

Declaus Theatertekstkritiek Een hilarisch struikelende conversatie 17 februari 2020

Met de titel is er al iets aan de hand – een gouden regel uit de reclame indachtig wordt ons datgene in het vooruitzicht gesteld dat we allemaal mee willen maken (toch?), maar de vele haakjes hebben iets alarmerends: hedendaagse seks is bovenal problematisch, begrijpen we, en we zullen er niet aan ontkomen de kwesties rondom seks te bespreken voordat we er ook maar iets van kunnen beginnen te begrijpen – en dan eventueel toekomen aan de seks-op-zichzelf? (meer…)

2 Toneel Seks(e)(n) - De Koe, mugmetdegoudentand 19 november 2019

Toen de dieren nog praatten was er seks. Punt. In Frankrijk had men het weleens over ‘amitiés et désirs particulièrs’ – versta homoseksualiteit en perverse liefde, maar dat was ver van ons bed. Vandaag overspoelen nieuwe woorden van Angelsaksische origine als queer, (non-)binair, appropriatie, transitie, intersectioneel, woke en ally onze taal om alles wat buiten de hetero-normatieve definitie van seks én identiteit valt te benoemen en te eren (en alles anders te verketteren). (meer…)
Boekbespreking 30 jaar de KOE, een theatraal jubileumboek 7 mei 2019

Op 27 mei 1989 sprak Bas Teeken in de Zwarte Zaal van deSingel in Antwerpen het korte woordje ‘en?’ uit – de openingsclaus van De Gebiologeerden, die hij en Peter Van den Eede toen voor het eerst opvoerden. Dat moment markeert het ontstaan van Cie. de KOE (al ging daar natuurlijk ook weer een hoop aan vooraf). Ter ere van het dertigjarig bestaan publiceert de KOE nu een rijke jubileumuitgave, waarin het zichzelf op eigenzinnige wijze onder de loep neemt. (meer…)

Toneel Who’s Afraid of Virginia Woolf - Cie. De Koe 16 februari 2019

Een van de mooiste scènes uit het moderne toneelrepertoire blijft toch de uitloopscène van Edward Albees toneelklassieker Who’s Afraid of Virginia Woolf (1962). Die ogenschijnlijke eenvoud van dat uitgebluste moment, waarop Martha en George na tweeënhalf uur lang oorlogvoering ontgoocheld uitkijken over de smeulende resten van hun geschiedenis en zich tegelijkertijd realiseren een weinig hoopgevend morgen in het verschiet te hebben.   (meer…)
    Theaterkrant