Alle reacties

Carel Kraayenhof speelde natuurlijk niet alleen, maar met nog zes muzikanten van zijn eigen Sexteto Canyengue.

wat is dat toch met die mevrouw Schoeters? Hoe bestaat het ze om te stellen dat een manifest ‘nooit verzoenlijk kan zijn’. Denk aan het handvest van de VN, rond mensenrechten – http://www.unric.org/nl/handvest. In mijn ogen barst ze van de tegenspraak. Ze is anti commercie en kunst die naar de massa buigt, maar wil met haar laatste boek wel ‘meer exemplaren verkopen dan Stieg Larsson’. Wat mij betreft is ‘niet-radicaal’ ook helemaal niet gelijk aan ‘middelmatig’. Denk nog maar aan Kundera, een door deze dame eerder gehanteerde referentie – zij het dan met flinke uitschuiver in ‘De kunst van het vallen’. De man wist met eruditie en gevoel voor fijnzinnigheid en nuance een allesbehalve ‘middelmatig’ literair alternatief te vormen voor schreeuwerige radicaliteit.

Een hele mooie en interessante voorstelling! Erg onder de indruk! Zeker de moeite waard om te gaan!

Ik ben niet echt thuis in het theater maar ik ga altijd naar alles kijken dat wunderbaum maakt. Hun voorstellingen zijn altijd hilarisch, ze maken een punt en laten me altijd nadenken.

Dit kan ik helaas niet zeggen over “superleuk, maar voortaan zonder mij”. Het lijkt alsof ze het boek van david foster wallace gelezen hebben en dachten “Superleuk, hier moeten we iets mee doen” Maar omdat ze niet wisten wat ze er in godsnaam mee moesten doen, hebben ze het boek een soort hoofdrol gegeven. Alsof dat de voorstelling zou redden. Nee, op mij kwam het over als stelen en er heel openlijk voor uit komen. Dat blijft stelen en binnen de kunst kun je wat mij betreft bijna niets ergers doen. Ze bouwen niet voort op het boek, ze geven niet echt een mening over het boek of de inhoud. Het is totaal onduidelijk wat ze willen zeggen. Ze reduceren een slap essay van een man die 200 paginas kan lullen over niets tot een voorstelling van anderhalf uur die nog minder inhoud heeft. Praten over niets is niet beter dan niets.

Heel erg jammer, als je geen goed idee hebt denk dan wat langer na.

Wij waren er gister ook, en de recensie doet de voorstelling eer aan, natuurlijk zijn er details niet genoemd, en is er altijd wel iemand die het beter op had kunnen schrijven. Op zijn eigen podium welteverstaan.

Ene Miguel Vroomen staat vermeld als belanghebbende en betrokkenen, dus ik vraag me af hoe geldig deze reactie is. En bovendien: er is wel meer niet beschreven maar wel gezien. Het gaat mij om de spiegeling van de vergeefse fysieke passie van de New Yorkse-journaliste met die van de Larense geliefde. Een recensie is in dit geval geen biografische opsomming.

In het stuk komen nog twee personages c.q. (ex-)geliefden aan het woord!! Lijkt mij belangrijk te vermelden.. Actrice Annemarie de Bruijn vertolkt dus drie rollen in het stuk..

Toch fijn dat u, ondanks dat u een flink stuk heeft gemist kennelijk, toch de voorstelling met vier sterren beoordeeld! 😬

We zijn gisteren geweest. De 5e show van Tineke Schouten op rij. Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ik deze voorstelling wel de minste vond. Met name het vertellen van haar levensverhaal tussendoor zorgde voor een saaie afwisseling. Er werd minder gelachen dan anders. Maar toch zeker wel de moeite waard. Ik zou hem beoordelen met 3,5 *

Ook wij waren in de pauze bijna vertrokken: wat een makkelijke, goedkope klucht zonder humor. Toch maar gebleven. En gelukkig maar! Na de pauze draait alles om en begrijp je waarom het eerste deel is zoals het is. En echt, ik heb in tijden niet zo hard gelachen, de tranen stroomden over m’n wangen. Echt, blijf, het is de moeite waard!

Dank voor de reacties. We hebben de naam van schrijver, acteur en theatermaker Laurens ten Den aangepast.

Laurens ten Dam? Dat hij naast al dat fietsen nog tijd heeft voor het schrijven van zo’n stuk zeg!

WAT EEN FLUT-RECENSIE!!!

Club Club Gewalt lapt de heersende burgertruttige, politiek correcte muziek en bijbehorende teksten inderdaad aan haar (stevige punk-)laars, maar ik verwacht tijdens zo’n drie uur durende ‘nachtclub-theatershow’ niet anders dan “ongemakkelijke” momenten en buitenissige gedragingen, gepaard met maatschappijkritische teksten als “Dick sein ist gut”, die ik overigens uitstekend kon verstaan, ondanks de harde muziek. De sketches waren allesbehalve flauw, en een oplettend recensent zou zeker gemerkt hebben dat de acteurs de scenes opzettelijk te lang lieten duren om er maar vooral voor te zorgen dat er geen comfortabele RTL-4 publieksmodus zou ontstaan, waarbij we zouden lachen op commando en klappen als vee.
Het Metal-BINGO was werkelijk hilarisch om te ondergaan (met een hele vette knipoog naar de gangbare wekelijkse buurtbingo), en de verschillende verkleedpartijen fleurden de soms sombere anarchistische visie op de maatschappelijke status quo behoorlijk op – het oog wil per slot van rekening ook wat – zonder te verzanden in een travestie van exhibitionisme. Het bleek juist heel functioneel. Het gezelschap oogde inderdaad als een wanordelijk stelletje anarchisten, maar intussen zong elke speler met een goed geschoolde stem een lastige koorpartij, hetgeen vaktechnisch een knap staaltje muziek opleverde, en verwoordden de spelers op ‘hervorragende’ wijze de hypocrisie van de (inter)nationale politiek die onder zware invloed van de lobbyisten en de grootbedrijven en grootbankiers staat en die is verworden tot een economisch spel van heers en verdeel in plaats van dat er nog sprake is van een echte democratie. KORTOM : EEN EXCELLENTE VOORSTELLING, die veel meer verdient dan afgedaan te worden als een show voor ‘de incrowd’. Ik had ze nog nooit zien optreden, maar ik begreep helemaal wat ze wilden laten zien. En ze waren in meerdere opzichten knap : knap om dit te bedenken, en knap om dit op deze manier uit te beelden. Ik heb intens genoten. CHAPEAU!!!

Ik ben geen specialist, maar publiek. Maar staande aan de zijlijn van het theater (want ik maak geen theater) zie ik als geïnteresseerde dat er in toenemende mate theatermakers onder CAO worden betaald via allerlei constructies als vrijwilligerswerk/stages/werkervaringsplaatsen, lumpsum betalingen voor repetitieperiodes (waardoor het uurloon tot ver onder het minimum zakt). Een zichzelf respecterende sector zou zoiets niet mogen toestaan. Het betekent dat als de overheid bepaalde eisen aan de artistieke output van een organisatie stelt, zij ook verantwoordelijk is om naast voldoende financiële middelen voor het artistiek realiseren daarvan, ook en daarbovenop voor de daarbij benodigde financiële middelen moet zorgen die nodig zijn voor een fatsoenlijke (minimaal CAO)betaling van de medewerkenden. Dilemma 1 is geen dilemma; het is een rechtvaardige eis aan en een plicht van de overheid.

Steeds weer dat gvd en schutting taal, gewoon jammer dat hij dat kennelijk nodig heeft om te scoren.

Wat een leuk initiatief ! Ook kindervoorstellingen toevallig ?

Nou, nou, wat een negatieve reacties. Alles was perfect. Alleen vroeg ik om een gevulde koek voor mijn schoonmoeder die wat flauw was geworden aan de koffiebar, maar die hadden ze niet. Ja, een doosje keiharde nootjes voor 4,-. Wat een Carreprijzen. Wat een oplichting. Toen ik met mijn latte machiato en een bak thee door het publiek via het restaurant terug wilde, kreeg ik een snier van een medewerkster dat dit gedeelte gereserveerd was. Ik stond in de drukte en kon geen kant op, daarom nam ik deze route. Ik werd ineens zo kwaad door dit amateuristische zooitje dat ik haar toeriep dat ze zich nergens mee moest bemoeien en dat ze leek op een blinde zwaan. Het hele publiek om mij heen moest erg lachen. Ik leek wel de komiek van de avond. Heb ik toch nog in Carre gestaan!

1) Roberta Alexander was nooit eerder op het podium van het Muziektheater te bewonderen. 2) Franco Vassallo was beslist niet “schreeuwerig”; Vassallo is een typische Verdi-bariton, die over een borstregister met hoogte dient te beschikken.

http://operagazet.be/recensies/recensies-2017-2018/nl/amsterdam-la-forza-del-destino/

Wat een tuttige recensie! ****! Incrowd my ass, super duidelijke referenties naar de popcultuur. Deze auteur zou zijn huiswerk beter moeten doen! Bewonderenswaardige mix van muziek, manifesten, rebellie. Gaat dat zien, unieke ervaring.

https://basiaconfuoco.wordpress.com/2017/09/10/la-forza-del-destino-bij-de-nationale-opera-in-amsterdam/

Vind hem heel goed, maar soms moeilijk te verstaan.