Alle reacties

Beste Luuk,

Niet-geloofwaardig en niet-multi-dimensionaal zijn de woorden die ik gebruikte voor wat jij nu plat als een dubbeltje noemt.
Ik ken de humor van Life of Brian, maar bedankt voor de quote. Je mist volgens mij toch mijn punt. Het gaat mij er niet om welke woordgrappen jij wel of niet leuk vindt. Het gaat me er om dat de personages in Life of Brian ook gedienstig zijn aan de boodschap van de film (kritiek op gepolitiseerde religie) in een directe, humoristische, ‘bedachte’, ‘platte’ stijl die nauwelijks ruimte over laat voor diepgang of ontwikkeling binnen een personage. Waarom zou toneel daar altijd aan moeten voldoen?

Beste Wessel,
Waar staat dat ik vind dat personages geloofwaardig moeten zijn? Daar gaat het inderdaad niet om. Mijn grootste bezwaar is dat ze, hoe aangedikt ook, zo plat zijn als een dubbeltje.
Zet de doordachte humor van Life of Brian (‘We’re are all individuals’, ‘I’m not!’) eens naast de kip-en-ei-grapjes van Robin Hood en je ziet waar de vergelijking mank gaat.

Fijne recensie.
allereerst: in zijn algemeenheid ben ik altijd erg blij met de kwaliteit van de theaterkrant recensies. Zijn voor mij eigenlijk leidend en doorgaans spot-on.
Deze recensie heeft mij daarnaast ook erg geholpen bij het ‘verwerken’ en herkauwen van de voorstelling. Een aantal scenes kon ik niet direct goed plaatsen.
Belangrijkste inzicht is wel dat je een voorstelling tegelijk taai en uiterst oncomfortabel kan vinden en toch kan waarderen. Want het was (zeker voor de pauze) zéér taai maar toch heeft ze een onuitwisbare indruk achtergelaten

Onnozele fout in de recensie. Koffiebonen worden gebrand. Koffie zet je met kokend water en moet daarna in een bandbreedte qua temperatuur bewaard worden. Dit laatste is wat Rudy beweerde.

Vond het een prachtige, ontroerende, persoonlijke en confronterende voorstelling. Johan vertelt een verhaal wat er toe doet. Een genuanceerd verhaal over inclusiviteit, racisme en identiteit. Meer dan de moeite waar.

Wat een prachtige recensie lieverd ben benieuwd wanneer je een thuiswedstrijd komt spelen Dikke kus liefs van mij

Johan Fretz heeft met deze voorstelling zijn eigen stijl gevonden. Hij doet geen stand-up comedy en geen cabaret: hij vertelt tories. En dat doet hij geweldig. Als een geboren verhalenverteller neemt hij zijn publiek mee naar zijn kindertijd in Dordrecht, zijn studententijd in Amsterdam en naar zijn eerste reis naar Suriname – met zijn moeder. Op soepele wijze verweeft Fretz persoonlijke verhalen met maatschappelijke thema’s. Het resultaat is soms grappig, soms schrijnend, soms aandoenlijk en altijd volledig oprecht.
Dit is een maker die zijn verhaal ádemt en dat werkt aanstekelijk.

De Volkskrantrecensent zat wellicht te diep in zijn eigen, zure hol toen hij bij Fretz in de zaal zat. ‘Onder de Paramariboom is namelijk absoluut de moeite waard. Gaat dat zien!

Had ik trouwens al gezegd dat Fretz ook nog eens loepzuiver kan zingen? En dat zijn liedteksten wegblijven van clichés? Ik bedoel maar.

Waarom zijn mensen zo bang voor een tegen geluid? Mensen die bang zijn voor een tegen geluid zijn vaak ook bang voor de waarheid.

Het zal wel de subsidieziekte zijn, maar blijkbaar kunnen jullie het verschil tussen een emmer stront en een emmer goud al niet meer zien, al staat het onder jullie neus te dampen.

Fantastische voorstelling. Mooie muziek en wat spannend en grappig!!
16, 17, 23 en 24 maart 2018 spelen acteurs van het ransdorper toneel (ook acteurs van Wie wind zaait) Parels voor de haaien!!
Blijspel geschreven door Jan Duijnhoven
Voorstelling in het dorpshuis de Beke te ransdorp.
Aanvang 20.00 uur zaal open om 19.30 uur.
Kaarten €5 worden aan de zaal afgerekend

Kaarten reserveren bij
R.den Hartog tel. 0657347007
Of via
Www.ransdorptoneel.nl

4 sterren Volkskrant!

Het optreden van Johan Fretz was geweldig!
Een verademing om eens nuance te horen en een ‘zachtere’ kijk op wereld en mens. Waarschijnlijk is hier zijn ‘dubbel bloed’ (géén hálfbloed) de reden van.
Een mooie combinatie van verhaal vertelling en cabaret. Enthousiast publiek op deze première avond in de Kleine Komedie.
Begrijp absoluut de recensie van de Volkskrant niet, en ook de Theaterkrant heeft wat mij betreft niet echt goed geluisterd.

Naarmate de voorstelling vorderde, groeide onze ergernis over het gebrek aan acteer- en tekstkwaliteit. Daardoor wekte de hoofdrolspeler steeds meer de indruk van zelfoverschatting en ijdelheid. Ik ben het dus eens met uw recensie, behalve dat volgens mij 2 ** meer dan genoeg zijn. Het optreden van Opdebrouck bj zomergasten bevestigt de zelfingenomendheid van dit optreden. Het is helaas niet gelukt de decadente, maar toch ook wel vindinrijke manier van leven van de Genovezen op de bühne te brengen, De VPRO-serie met Ilja Pfeijffer laat wel zien hoe dat moet. Angela Schijff heeft beter verdient,

Ongelofelijk dat een theaterrecensent iets wat er zo dik bovenop ligt volledig kan missen. Kennelijk schatten de makers van deze voorstelling hun publiek hoger in dan hun recensent.

Alle personages in dit stuk verdedigen 1 standpunt, op pamflettistische wijze, zeker. Zij etaleren hun gedachten. Net zoals dat in alle andere toneelstukken gebeurt. Maar waar meestal wordt ontkend dat alles ‘bedacht’ is, komen deze makers daar zonder schroom voor uit. Alle theatrale middelen worden ingezet om deze vorm aan te dikken, van spel tot kostuum tot muziek: een niet te missen code.

Is het niet een heel beperkte opvatting dat wanneer er personages door middel van tekst opgevoerd worden, deze personages ook geloofwaardig (twee/drie(?)-dimensionaal) moeten zijn? Daar lees en hoor ik bij dans of mime nou nooit iets over. Zegt dat niet meer over de behoefte van de recensent dan over de bedoelingen van schrijver en regisseur?

In zeker zin zou je de stijl van deze voorstelling kunnen vergelijken met Life of Brian van Monty Python. Zou die film beter zijn als de personages meer ontwikkeling doormaakten of minder 1-dimensionaal en pamflettistisch zouden zijn? Zou de humor dan nog overeind blijven?

Als de recensent zich nou nog eens helemaal lekker wil inleven in een echte, niet-bedachte, multi-dimensionale Robin Hood, raad ik hem aan die films met Russel Crowe of Kevin Costner toch eens te gaan bekijken.

Gisteren een prachtige en aangrijpende voorstelling mogen zien. In ECI Roermond voor mijn 3de CKV klassen van Mavo Roermond. De eerste reactie’s van de leerlingen: De beste ckv voorstelling ooit. Maar wij CKV docenten en Drama hadden dit voor geen goud willen missen. Respect voor de spelers, er zullen zeker speeldagen of momenten zijn dat een opmerking van een medespeler onbewust tocht een gevoelige snaar raakt.
Dominique van der Borgh docent CKV – Handvaardigheid

@ Arie: ik stoor me aan de verdachtmaking. Deze raakt Kant noch wal. De recensent heeft geen enkel belang bij een negatieve recensie noch bij een positieve recensie. Hoewel, bij een positieve recensie wordt de recensie nog wel eens geciteerd voor publiciteitsdoeleinden. Dat zal hier niet gebeuren.

Los van het oordeel van deze voorstelling heb ik nog geen recensent gesproken die niet veel liever een positieve recensie schrijft. Het idee dat recensenten het liefst voorstellingen neersabelen leeft in mijn ervaring vooral bij artiesten.

Ik mis de naam van Nina Vreeken ( decor)

Beste Simon,

Ik wil graag het volgende rectificeren. Juist is wel dat ik in het verleden als dramaturg ‘voor’ Urland – namelijk als dramaturg van de Internet-Trilogie – heb gewerkt en het werk van Urland dus goed en ook van binnenuit ken.

Waar is echter ook – en dat is hier zeer belangrijk om te vermelden – dat Urland de voorstelling UR ZONDER DRAMATURG en dus ook ZONDER MIJ heeft gemaakt. Ik reageer dus enkel als persoon en toeschouwer, niet meer en ook niet minder.

Ik ben altijd tegen belangenverstrengelingen, en had ook nooit gereageerd wanneer ik bij deze voorstelling als dramaturg betrokken was geweest. Dat spreekt toch voor zichzelf.

Het is wel heel belangrijk dat hier nog eens te vermelden om valse verdenkingen te voorkomen.

Wat de makers van Urland zelf van deze voorstelling vinden, kan ik niet zeggen. Ik kan enkel voor mezelf en als buitenstander praten, en heb ook niets anders gedaan.

Dat ik in het algemeen voor de belangen van makers opkom en een probleem heb met de huidige status van veel recensies is evident. We moeten de discussie over recensies echter blijven voeren, en hoe we het niveau weer op peil kunnen krijgen. Kennelijk verschillen we hier van mening. Het zou natuurlijk mooi zijn als de discussies uiteindelijk ook tot iets lijken.

Ik spreek jou graag snel weer.
Groet, Florian

Overigens, Simon:

”Verdachtmakingen en persoonlijke aanvallen lijken me daarbij schadelijker voor de theaterkritiek dan de onafhankelijke blik die ziet dat jullie voorstelling misschien wel iets minder briljant is dan jullie zelf denken.”

Wat je bedoelt te zeggen is:

”Verdachtmakingen en persoonlijke aanvallen lijken me daarbij schadelijker voor de theaterkritiek dan de onafhankelijke blik VAN ÉÉN PERSOON die VINDT dat jullie voorstelling misschien wel iets minder briljant is dan jullie zelf denken.

Overigens is zo’n reactie van een hoofdredacteur niet chique.

Theatermakers horen niet te recenseren en recensenten horen geen theater te maken. Dat zijn twee totaal andere werelden die niet samen horen te komen.