Alle reacties

Wat een tegenvaller, had gedacht een avondje lachen. Ging meer over de vrouwen zelf dan de mannen. Jammer voor zoveel geld, was het niet waard.

Wat een raar commentaar van Vincent Kouters in de Volkskrant

Johanna Tersteege staat voor altijd in mijn ziel gegrift door haar optreden op Oerol 2011

In een volkomen lege paarden manege, met een regenjas aan en als enige requisit ergens een losliggende emmer.

Breng dan maar eens de intense emoties, de verscheurdheid, de wanhoop over van een onmogelijke liefde!

Een thema van alle tijden, en navoelbaar voor iedereen.

Johanna zette dit neer op een manier die mij en de hele tribune deed sidderen.

Ver uit het beste dat ik ooit als theater gezien had, heb en waarschijnlijk ooit nog zal zien!

Han

Gisteravond de voorstelling WELKOM gezien in de 50 jarige Agnietenhof
Heel erg genoten
Mooi verhaal met heel grappige zijsprongen
Heel beeldend verteld
Kortom ik kijk nu al uit naar je volgende voorstelling

Ben het met de meeste bovenstaande reacties eens. Kanker verwerken in zo’n stuk, is niet gepast. Ik zat er voor de vierde keer met een vriendin, die ook kanker heeft (gehad). Zij was in shock. Ik wist niet zo goed raad met de situatie. Kom met een enorme kater thuis.

Vergeet daarbij ook niet dat wanneer wij met minder geld evenveel blijven maken en spelen, we tegelijkertijd het signaal afgeven naar de politiek en het publiek dat het met minder geld dus blijkbaar ook kan. Dat lijkt mij ook niet de bedoeling.

Erg misplaatst om het onderwerp kanker zo in een theater stuk te verwerken. We gingen totaal verslagen naar huis omdat we een soort gelijke situatie achter de rug hebben. . Drama avond. Geen tranen van het lachen, maar van ellende.

@EW Geerlings, hoe zie je het voor je dat de Fair Practice Code actief niet gevolgd wordt? Dat we elkaar in de sector nog verder gaan onderbetalen? Wat dat betreft kunnen we zijn we al goed bezig. Volgens mij schieten we elkaar daarmee enkel in de voet.

De minister is niet bereid te vechten voor een breder ‘kader’ en dus verantwoordelijk voor een verdeel- en heersbeleid. Met de fair practice code wordt de sector tegen zichzelf uitgespeeld. Het zou van solidariteit getuigen om de code niet te volgen zolang er geen geld bij komt. Alleen collectieve actie kan iets uitrichten.

“680 minder theateruitvoeringen, 78 minder dansvoorstellingen en een afname van 163 muziektheatervoorstellingen” – en hoeveel minder werk voor hoeveel mensen betekent dat?

Als je deze recensie van Martijn Lems leest heeft hij een bijzonder ‘pijnlijke’ avond beleeft bij de première van Cleopatra.

Nou daar moet je wat mee of gewoon laten gaan?

De voorstelling is voorbij, de kostuums opgeborgen en spelers vertrokken naar nieuwe projecten. Voor ons als ‘makers’ tijd voor de evaluatie en het turven van de publieksreacties. Want bij theater is het credo: Het publiek heeft altijd gelijk!

“De leerlingen waren heel geïnteresseerd aan het kijken. Het was een prachtige voorstelling. Ik zelf als CKV docent vond het een van de mooiste voorstellingen van de afgelopen jaren.” Vakdocent muziek & CKV-coördinator

“De voorstelling was goed en passend voor de doelgroep jongeren, bij ons heeft het derde leerjaar voortgezet onderwijs heel aandachtig zitten kijken, zowel op VMBO T niveau als Havo/vwo.” Programmeur

“Gisteren hebben onze leerlingen in Corrosia de voorstelling Cleopatra bezocht. Een mooie, snelle voorstelling vol afwisseling en een prachtig décor. De leerlingen waren zeer geboeid door de voorstelling en hebben genoten van het spel, de muziek en vooral van de dans.” Docent en cultuur coördinator

“De school die in de middag naar de voorstelling was geweest was erg positief over de voorstelling.” Theatermedewerker educatie

Bovenstaande reacties zijn een greep uit de positieve publieksreacties; een totaal andere kijk dan criticus Lems: ‘Alleen een paar sterk uitgevoerde dansduetten behoedt de voorstelling van het totale amateurisme’.

Hoe is het mogelijk dat de mening van deze theatercriticus zover afwijkt van deze publiekservaringen? Kijkt hij met vooringenomenheid? Of kan Lems zich niet verplaatsen in de doelgroep?

Shakespeare is volgens hem een schrijver van ‘achterhaalde opstapeling van jaloerse vrouwenclichés’ en ‘de machtige Cleopatra moet niet sensueel zijn maar in plaats daarvan politiek gewiekst’. In de wereldliteratuur wordt Cleopatra beschouwd als Shakespeares rijkste vrouwelijke personage (in termen van karakterontwikkeling.) Haar sterke seksualiteit en relaties met de machtigste mannen ter wereld maken van haar een van de weinige vrouwelijke personages van Shakespeare voor wie seks geen onderwerping is, maar een bewijs van haar zelfbeschikking en macht. Daarmee sluit deze opvatting naadloos aan bij de hedendaagse girl power en #metoo – stroming waarin de vrouw haar recht claimt om geëmancipeerd en sensueel te zijn zonder daarvoor te moeten boeten.

Wij willen dat de mensen die naar het theater komen, in ons geval middelbare scholieren, meest vmbo, een unieke ervaring hebben zodat de vooroordelen die zij hebben ten opzichte van het theater getackeld worden en ze de schoonheid, energie en magie van het theater zelf ondergaan. Uit de reacties van het publiek is op te maken dat onze opdracht is geslaagd.

Het lijkt of Martijn Lems geen voeling heeft met de maatschappelijke realiteit maar in een particuliere theaterbubbel leeft.

Rest de vraag waarom deze man een publiek podium geboden wordt.

Wies Bloemen, Peter Pluymaekers

Volkskrant lijkt het iig in het online artikel een prima finale te hebben gevonden.

NRC was zelfs lovend.

“Het bruiste in Leiden. Dat had alles te maken met de kwaliteit van de drie finalisten, maar zeker ook met de presentatie van gastheer Thomas van Luyn: die was vrolijk en lichtvoetig.”

De toon in dit artikel op Theaterkrant is iig negatiever dan in dat van de rest… en dat was wat opvallend. :-)

Heel goed dat de aantrekkingskracht ėn de verleiding van spel zo aan bod komen. De gespeelde wereld is per definitie onderscheiden van de werkelijke wereld maar waar dit onderscheid vervaagt, zo niet verdwijnt, kan ook spel gevaarlijk worden. Zie mijn proefschrift ‘Kracht en Macht van Spel en Verbeelding’. (van der Pol, P.J. ,Leiden, 2005).

Mooie voorstelling, prachtige muziek. Mimiek van Pepijn Gunneweg heel knap! Mooie zang en vioolspel. Al met al een aanrader . Gezien Veghel Noordkade

Hey Jeroen, klopt niet wat je schrijft. Ook Joris Henquet in de Volkskrant schreef een vergelijkbaar artikel: 1 zeer goede deelnemer, 2 matige. Hij schreef het alleen wat omfloersten op. Maar echt, twee kwaliteitsmedia kwamen tot dezelfde conclusie,

Ik ben het helemaal met Johannes/Jos eens. Ik vraag me af in welke voorstelling deze recensent gezeten heeft! Het is in elk geval een particuliere mening, want ik en veel mensen om mij heen waren enorm ontroerd. En de aanwezigheid van de grote groep mensen maakt het juist indringend. Ik vond het heel mooi!

Ik hecht persoonlijk meer waarde aan een kritische recensie dan aan mensen die vanuit de kantlijn kritiek leveren op de recensent. Zegt ook wel iets over je als je je druk maakt over een (overigens goed onderbouwrde) mening van een ander.

O jee stom zeg, maar inderdaad vier met jurkframe. Dat passen we aan uiteraard. Precisiewerk dat geheugen.

Wat een contrast met de andere recensies! Die schreven allemaal over een sterke finale.

Net als Jos vond ik de voorstelling indringend en ontroerend. Het publiek werd op allerlei manieren betrokken: vooraf, achteraf met dansen, tijdens de voorstelling door de acteurs midden in de zaal te laten spelen. Gebalanceerd was het, indringend, maar niet opdringerig.
Kortom een geslaagd expiriment. Ga vooral kijken.

Een iets te enthousiaste pen: ‘De tien vrouwen dragen hun ‘jurken’ als frame aan hun schouders.’ in werkelijkheid zijn het er vier.