Opera is dood, constateert Club Gewalt. Ooit was opera het genre van de vernieuwing, waar theatrale en muzikale conventies om de paar jaar flink op de schop gingen. Dat is echter al ruim honderd jaar niet het geval meer. Dezelfde opera’s worden keer op keer gespeeld, ze hebben hun houdbaarheidsdatum allang bereikt. Daarom houdt Club Gewalt op de Operadagen Rotterdam een opheffingsuitverkoop, alles moet weg. (meer…)
Muziek kan een land verbinden. Ruim vier miljoen Nederlanders keken vorige week vol trots toe hoe ‘onze’ Duncan Laurence het songfestival won. Het songfestival probeert met slogans zoals ‘We are one’ en ‘Building bridges’ een Europees saamhorigheidsgevoel te creëren, maar het nationalisme wint. (meer…)
Het is een demonisch-sinister verhaal, In de strafkolonie (In der Strafkolonie, 1919) van Franz Kafka. Een reiziger op een verlaten eiland komt in een strafkolonie terecht, waar een officier hem de werking uitlegt van een Apparaat, dat in feite een martelmachine is. (meer…)
Geen magisch ballet van choreografe Lucinda Childs in de herneming als concertversie van de fameuze minimal music-opera Einstein on the Beach van componist Philip Glass en regisseur Robert Wilson tijdens de Operadagen Rotterdam. De concertuitvoering in de grote zaal van De Doelen biedt de mogelijkheid je als toeschouwer geheel op de muziek te concentreren. (meer…)
De Amerikaanse sopraan Claron McFadden heeft gisteren in Rotterdam een oeuvreprijs ontvangen. Ze kreeg de Award op het jaarlijkse gala van festival Operadagen Rotterdam, waar ook Karlijn Hamer, Joost Maaskant, Michael Wilmering, Het Nederlands Kamerkoor, Ntjam Rosie en Fabrice Murgia in de prijzen vielen. Zij wonnen een Operadagen Award ‘als erkenning voor hun bijzondere bijdrage aan het genre muziektheater en opera’.
(meer…)
‘Ik ken je niet en ik weet niet wie je bent en al helemaal niet hoe je heet’ wordt als een mantra herhaald in de sterkste scène van Götterdämmerung // Het Vernietigingsfeest van Arlon Luijten. En: ‘Overval me als een ramp.’ Wie aan het woord is, lijkt onduidelijk, evenmin tot wie deze woorden gericht zijn. (meer…)
Plato’s grot is virtueel geworden. Zijn allegorie is actueler dan ooit, betogen Elli Papakonstantinou en het ODC Ensemble. En dat zullen we weten ook. Met flitsende beelden en vocaal geweld pretendeert The Cave diepe inzichten te verkondigen over de gevaren van het internet, maar echt veel nieuws heeft het niet te vertellen. (meer…)
Kunnen we Ariah Lester volgend jaar naar het Songfestival sturen? Het alter ego van Lester Arias heeft geen autotune nodig om een publiek te overtuigen. In The Gate vertelt hij ons over het najagen van zijn grote droom – een echte superster worden – en houdt zijn publiek een spiegel voor. Als hij zijn hero’s journey kan volbrengen, dan kunnen wij dat ook. (meer…)
Virginia Woolf wist het niet, maar ze schreef met Orlando in 1928 de bijbel van de genderfluïditeit. Het vervallen van de afbakening tussen man en vrouw wordt in het komende theaterseizoen een van de vaakst behandelde thema’s. Ook Orlando van de Zwitserse regisseur Julie Beauvais, te zien tijdens Operadagen Rotterdam, laat zien dat binair denken irrelevant is. Beauvais noemt haar voorstelling een New Paradigm Opera. (meer…)
Milou Brockhus en Luc de Groen bespreken de voorstelling The Gate, van Ariah Lester bij Productiehuis Theater Rotterdam en Operadagen Rotterdam, gezien op 16 mei 2019. Spoileralert! < Klik hier voor meer informatie over de voorstelling … Lees verder
