Het programmablaadje bevat een disclaimer. ‘NITE-voorstellingen zijn zó maximalistisch dat het onmogelijk is om alles te zien.’ Gelukkig volgt direct daarna de geruststellende aanbeveling om bij het kijken vooral je intuïtie te volgen. (meer…)
Wat vraagt het van de performer als een voorstelling wordt omgezet in een filmversie? Nu dat tijdens de pandemie steeds vaker aan de orde is, dringt die vraag zich op. En ook: haal je als acteur net zoveel plezier uit het spelen zónder fysiek aanwezig publiek? ‘Je voelt de zaal niet meeademen, terwijl je wel weet dat er duizenden mensen zitten te kijken.’ (meer…)
Alleen de titel al spreekt voor zich: deze voorstelling gaat over hokjesdenken en dan geframed vanuit het perspectief van iemand die ‘de’ en ‘het’ fout gebruikt: oftewel een ‘mocro’. In de nieuwe Bellevue Lunchtheaterproductie De hokje wordt het verhaal verteld van ‘de opstanding en ondergang van Anouar K, een selfmade crimineel’. (meer…)
‘Dit is geen corona-project. Dit is de toekomst’, zei regisseur Guy Weizman vorige week in NRC over de virtuele première van Before/After in het NITE Hotel. ‘It’s not the right platform for showing this piece, it’s the only platform’, zei choreograaf Roni Haver gisterenavond in het inleidende gesprek in de virtuele hotellobby. (meer…)
In Wat me niet breekt (maakt mij niet noodzakelijk sterker) is het publiek de hoofdpersoon: Jimmy, opgegroeid in een klein huis in een edgy buurtje, moeder verslaafd, geen vader. Op zijn elfde wordt hij uit huis geplaatst en belandt hij in een gesloten opvang. Maar wat gepresenteerd wordt als een soort van oplossing, betekent in de praktijk gewoon nieuwe problemen. (meer…)
Is technologische innovatie een zegen voor de mensheid of zal het op termijn een vloek betekenen? Toen Aldous Huxley zijn roman Brave New World (in 1932) publiceerde wilde hij daarmee waarschuwen voor het volgens hem al te grote enthousiasme waarmee technische vooruitgang werd omarmd. (meer…)
Dat je over de hedendaagse kunstwereld, en met name over het met veel arty-farty geneuzel ontspoorde gedeelte daarvan, een schurend portret kan maken bewees de Zweedse regisseur Ruben Östlund met zijn film The Square. Daarin wordt onder andere genadeloos geregistreerd hoe marketing met de inhoud van een kunstwerk aan de haal kan gaan als een paar überhippe millenials een filmpje voor de sociale media aan het maken zijn. In de betekenis van het kunstwerk zijn ze volstrekt niet geïnteresseerd, alleen in het aan de man brengen ervan. (meer…)
De Belgische kunstenaar Christophe Coppens regisseert komend seizoen zijn eerste theatervoorstelling bij het Noord Nederlands Toneel. De voorstelling Dorian is gebaseerd op Oscar Wilde’s The Picture of Dorian Gray en wordt voor het theater bewerkt … Lees verder
Wanneer is naakt in een voorstelling functioneel? En waar trek je de grens? Zeker in het theater uiterst actuele vragen na de schandalen rond Harvey Weinstein, Job Gosschalk en de misstanden op toneelscholen. Princess, … Lees verder