The clowns are back in town, en dat is goed nieuws. Ruim drie jaar na hun succesvolle voorstelling Pointless International, staan Buster, Coco, Joey en Sugar opnieuw op de krakende toneelplanken. Pointless International Brings Poly-Interpretability borduurt voort op hun eerder beproefde succes: een cocktail van klassieke clownsacts, doorzichtige magie en schrijnende personages. En een echte cocktail, trouwens: een heuse molotov-cocktail. Vingers in de oren!  

Matthias de Koning, Jorn Heijdenrijk (Discordia), Vincent van den Berg en Czeslaw de Wijs (’t Barre Land) brengen een charmante, intieme clownsvoorstelling, met personages die je direct in je hart sluit. En andersom: ‘I love you’, zeggen ze meermaals tegen elkaar en het publiek, eigenlijk steeds wanneer de mogelijkheid zich aandient. Ondertussen troggelen ze overigens wel vrij openlijk geld van de toeschouwers af. Niks menselijks is deze clowns vreemd, en alles heeft een prijs in deze theaterpiste.

Nee, geheel onschuldig zijn Buster, Coco, Joey en de immer zwijgende toneelknecht Sugar geenszins. Eigenlijk zijn het een stelletje gokverslaafde, vloekende, depressieve clowns – die zich in hun halfbakken Engels dingen laten ontvallen als ‘The world is a prison’ en ‘I’m tired of breathing’. Maar in het feit dat opgeven niet tot de opties behoort, dat die mogelijkheid niet eens in ze opkomt, schuilt een grote troost.

Elke act gaat om het mislukken van ervan, elke lach om de pijn die dat maskeert. Bij clowns draait het om het eeuwige falen maar desondanks onverdroten doorgaan: wat voor een betere spiegel kun je de mens nog voorhouden?

Nou, bijvoorbeeld ‘The Broken Mirror’ – de klassieke clownsact waarbij de ene clown probeert te verbloemen de spiegel van de ander te hebben gebroken, door hem voortdurend te spiegelen (en daar uiteraard genadeloos in te falen, maar wat geeft het als de ander het niet doorheeft). In Poly-Interpretability is deze act gegoten in een Hamlet-sausje. Later gaan ze ook nog even op Tsjechov-toer. ‘We go to Moscow, as soon as possible. Shoot us to Moscow, Sugar!’

Het is een nagenoeg perfecte combinatie van treurigheid en humor, vol melancholie. Pointless International Brings Poly-Interpretability is rauw en troostrijk circustheater over een genadeloze wereld – de onze, ben ik bang – met daarin de onnozele mens, die zich tevergeefs staande probeert te houden. Degenen die Pointless International drie jaar geleden zagen krijgen wellicht meer van hetzelfde; ikzelf zag die niet, maar zou zonder meer naar een derde deel gaan, mocht die er over een aantal jaar ooit komen.

Foto: Sofie Knijff