Een man zit op een bank, omringd door heide. Achter hem staat een appelboom waaraan, welgeteld, 99 appels hangen. Hij is de ‘ik’ figuur uit het toneelstuk Nog altijd storm (Immer noch Sturm) van de Oostenrijkse romanschrijver en toneelauteur Peter Handke (Karinthië, 1942). (meer…)
Een trauma is moeilijk in woorden te vangen. Het is een gebeurtenis die zich in flarden voordoet, die voor je geestesoog verschijnt als je dat niet wil, die je overal waar je bent terugwerpt naar dat ene moment, die de tijd vervormt en het je onmogelijk maakt in het nu te zijn. (meer…)
Een angstige, maar lijdzame familie, die haar ooit rijke bezit dreigt te verliezen – daar gaat ‘De Kersentuin’ van Tsjechov over. Negen acteurs van gekorte theatergezelschappen – van Chris Nietveld (ITA) tot Ayşegül Karaca (RAST) – lazen zaterdag een verkorte versie van het stuk in de Balie, met een gesprek over het subsidiesysteem als toetje.
(meer…)
Direct na het slotapplaus van de lunchvoorstelling Hen van Theater Bellevue en Het Nationale Theater, bespreken theaterjournalisten Herien Wensink, Simon van den Berg, Sander Janssens en Hans Smit voorstellingen die ze in januari gezien hebben. (meer…)
Monoloogfiguren zijn het, de toneel- en romanpersonages van de Oostenrijkse schrijver Thomas Bernhard (1931-1989). In de Duitstalige theatertraditie die Bernhard en zijn vaste regisseur Claus Peymann vooral in de jaren tachtig hebben ontketend, pasten daarin wonderwel spelers als Marianne Hoppe, Gert Voss, Traugott Buhre en Bernhard Minetti. (meer…)
Zeven vooraanstaande toneelgezelschappen dragen 1 februari gezamenlijk De Kersentuin van Tsjechov voor in de Balie. Dit doen ze als reactie op alle cultuurbezuinigingen van de afgelopen jaren en de subsidiekortingen van afgelopen seizoen. (meer…)
Vrijwel iedereen kent het kunstwerk ‘De grote golf’ van de Japanse kunstenaar Katsushika Hokusai (1760-1849). Maar hoeveel mensen kennen zijn dochter, Katsushika Oei (1800-1866)? Er is weinig bekend over haar, en ze wordt daarom ook wel de ‘spookschilder’ genoemd. ’t Barre Land maakt de voorstelling Oei, vernoemd naar haar. (meer…)
Haalt de ene clown een spiegel op voor de andere clown. Er klinkt vanachter een stuk zeildoek oorverdovend geraas en gerinkel. Wat gebeurt, laat zich raden. En waarom had die ene clown een spiegel nodig? Hij moet zijn zieke broer vervangen en wil toneelspel oefenen in de spiegel. (meer…)
