Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
In de romantrilogie De slaapwandelaars toont de Weense schrijver Hermann Broch (1886-1951) de moderne mens als stuurloos wezen die vol op zijn eigen ondergang afstevent. Hoe verhouden we ons tot het verval van waarden? Wat was er eerder: de krankzinnige wereld of wij als krankzinnigen in de wereld? (meer…)
Krankheit der Jugend blijkt in de opvoering van ’t Barre Land – een kleine eeuw later – nog steeds de essentie te omvatten van een gekwelde generatie jongeren. Doordrenkt met zelfzuchtig melodrama, existentiële weemoed en soms kinderlijke ambities worden de retorische dialogen van de Oostenrijkse toneelschrijver Ferdinand Bruckner op grondige en vermakelijke wijze nieuw leven ingeblazen. (meer…)
Een satirisch sprookje, een hilarisch woordenspel, een sarcastische zedenschets: met Georg Büchners Leonce en Lena kun je vele kanten op. Het stuk gaat over (machts-)politiek, het flirt met romantiek, het druipt van de ironie en het is ook nog eens een liefdesverhaaltje met een Shakespeareaanse twist. (meer…)
Wanneer je elkaar – door generaties heen – steeds weer vindt in een bepaalde visie op theater, waarin bestaat die herkenning dan precies? Wie het werk van ’t Barre Land, de Theatertroep, en ook Dood Paard, bekijkt, ziet parallellen – ook met het ‘oer-collectief’ van Jan Joris Lamers. Hetzelfde geldt voor Vlaamse geestverwanten als STAN, Cie de Koe en de Roovers. In het kader van het boek De Collectieven vertellen zij wat voor hen de impact van Maatschappij Discordia is geweest en meestal nog is. En dan valt al snel het woord familie weer.
’t Barre Land en De Nwe Tijd bewerkten Op de rok van het universum voor toneel. Hoe doe je dat met een boek dat voor een groot deel bestaat uit korte anekdotische vertellingen, dialogen, aforismen, fictieve en ‘echte’ nieuwsberichten en weetjes? Schrijver Tonnus Oosterhoff praat met makers Czeslaw de Wijs en Rosa Vandervost over het proces.
Hoe wordt een acteur op de toneelschool opgeleid? In dit deel van een serie over toneelmeesters, memoreert Mara van Vlijmen met plezier de leerzame clownstraining van Aus Greidanus op de Toneelacademie. ‘Ook mijn studenten mogen geen ‘denk-stap’ overslaan.’
We beginnen gewoon opnieuw, zegt iemand. De voorstelling is dan al even bezig. Het licht is veranderd, een speler heeft gecontroleerd of de speelvloer er klaar voor was, er wordt gefluisterd in de coulissen, er is iets kwijt, er wordt geredderd, klopt het wel? Beter om opnieuw te beginnen? (meer…)
Het is een van de mooiste regels uit de Nederlandse poëzie: de mens schrikt als hij beseft ‘een broodkruimel te zijn op de rok van het universum’. De regel staat in het poëticale gedicht [ik tracht op poëtische wijze] in de bundel apocrief/de analphabetische naam (1962) van Lucebert. (meer…)
In de podcastserie ‘Gesprekken over toneelstukken’ praten Czeslaw de Wijs en Jochum Veenstra met gasten over bijzonder toneelrepertoire. Aan tafel zitten dramaturgen, vertalers, schrijvers en wat er nog meer langskomt. (meer…)
In de nieuwe podcastserie ‘Gesprekken over toneelstukken’ praten Czeslaw de Wijs en Jochum Veenstra met gasten over bijzonder toneelrepertoire. Aan tafel zitten dramaturgen, vertalers, schrijvers en wat er nog meer langskomt. (meer…)
