Het jonge publiek mag volop meezingen, zoemen, blaffen en smakken en komt bovendien regelmatig uit het pluche: is het niet om ‘te draaien als een wasmachine’, dan wel om met alle kinderen in een grote polonaise rondom de tribune te lopen, zoals in het finalenummer ‘Pantoffelpolonaise’. Dirk Scheele is bekend van zijn dagelijkse televisieprogramma op Nickelodeon en heeft een – bij de doelgroep – populair YouTube-kanaal. Huis- tuin- en keukenavonturen is een vrolijke potpourri van een flink aantal van zijn kinderliedjes.

Dat gezegd hebbende is het als theatervoorstelling nagenoeg waardeloos. Flinterdun is nog te veel gezegd als je het hebt over het plotje dat de uiteenlopende liedjes bij elkaar houdt. De mini-scènetjes zijn uitsluitend praktische bruggetjes om van het ene meezingliedje naar de volgende te gaan. Hij banjert wat door zijn huis (een lekker hysterisch decor van Siem van Leeuwen), krijgt bezoek van buurmeisje Joes (Joes Boonen) en zijn tante Viola (idem), valt tussendoor eventjes in slaap en voor we het weten is het uurtje weer om en zwaaien we elkaar weer net zo vrolijk naar huis.

Het zal de kinderen trouwens een zorg zijn. Die zingen mee met de liedjes die ze kennen (en met die ze nog niet kennen ook). Er is behalve de pantoffelpolonaise onder meer een pannenkoekenparty (inclusief recept) en een boterhammenboogie, er wordt over de dieren in de tuin gezongen en over het spelen in een band. Het is allemaal niet echt uitdagend – de liedjes, voor wie ze niet al kent, zijn licht educatief, maar Scheele neemt de kinderen met brave teksten keurig mee aan de hand. Spannend wordt het geen moment.

Je kan je afvragen of het nodig is, zo’n theatertoer. Of zoiets niet gewoon op YouTube of de televisie moet blijven, als educatief amusement voor in de huiskamer. Voor de kinderen is het zeker een toevoeging om hun televisieheld live te zien, en daar speelt Scheele gelukkig vol op in.

Maar óf haal dat onzinnige verhaallijntje eruit en presenteer de voorstelling als popconcert (zoals Scheeles aankomende voorstelling Feest ­– vanaf februari alweer in het theater bij u in de buurt), zonder enkele pretentie van dramaturgie of overkoepelende diepgang – óf denk langer dan twee tellen na over een plot dat niet alleen functioneel is voor de liedjes, maar bij de doelgroep ook tot de verbeelding spreekt of met de verwachtingen speelt.

Het publiek zal het vermoedelijk vooral als concert ervaren, maar zelfs dan blijft het wrang aanvoelen. Scheele lijkt met deze theatertoer wel erg makkelijk een slaatje uit zijn tv- en YouTube-succes te willen slaan.