‘Born This Way’ van Lady Gaga knalt uit de speakers en Fjodor Jozefzoon danst er gretig op. Het is een van de vele opzwepende momenten in Edward II – The Gay King van de zestiende-eeuwse toneelschrijver Christopher Marlowe, uitgevoerd door Toneelgroep Oostpool. Het stuk toont hoe absurd het idee is dat heteroseksualiteit een gegeven is in koninklijke families – waar dat alleen al statistisch gezien onmogelijk is.

Het begin is grimmig. Edwards vader ligt op sterven, al in zijn kist, maar weigert zijn zoon te accepteren. Hij noemt Edward een beest, bijt hem ‘jouw soort is zwak’ toe. Maar als de koning dood is: lang leve de nieuwe koning! Edwards eerste daad als koning is het ongedaan maken van de verbanning van zijn geliefde Gaveston, tot grote frustratie van andere edelen aan het hof, die hun woede luid en duidelijk met het publiek delen. Ook zijn echtgenote Isabel moet iedere keer bijna letterlijk overgeven als zij de naam van Gaveston hoort. De edelen stellen ondertussen dat Edwards liefde het land naar de rand van de afgrond brengt en wanneer een van hen Gaveston doodt, neemt Edward op gruwelijke wijze wraak: hij sluit hem op in een kerker en laat hem de hoofden van zijn kinderen brengen.

In al het geweld en alle bloederigheid wijkt dit stuk niet af van de zeer populaire ‘revenge drama’s’ uit zestiende eeuw, maar regisseur Char Li Chung en tekstbewerker Jibbe Willems laten geen kans onbenut om met een dikke knipoog naar het publiek te spelen. De lach is nooit ver weg in deze bewerking, maar daarmee wordt het actuele drama dat dit stuk helaas ook nog herbergt wel al te zeer afgezwakt.

Dankzij het sterke spel van de gehele cast, met een heerlijk over de top spelende Sigrid ten Napel, blijft dit eeuwenoude koningsdrama echter moeiteloos overeind. Het slot, wanneer Edwards zoon de troon bestijgt is grimmig en hoopvol ineen. Dan overwint de ontroering.

Foto: Bas de Brouwer