In Den mi wesu – Papiaments voor: in mijn botten – onderzoekt muzikant en danser Michael Wanga zijn Afro-Caribische roots. De zelfbenoemde kunst-sjamaan stipt van alles aan waardoor de mix van performance en concert aan de oppervlakte blijft. 

Michael Wanga, die zich ook als muzikant manifesteert onder de naam Karpachii, laat zijn publiek letterlijk alle hoeken van het podium zien. Links vóór staat een soort kapstok van takken, met daaraan opgehangen een sjamanististische hoofdtooi en diverse gemacramede parafernalia. Daarachter zien we een klapstoel met een (linkshandige) elektrische gitaar. Aan de rechterzijde staat een batterij tropische planten. En dan is er ook nog een overuren draaiende rookmachine én een achterdoek met uit Afrikaanse bedrukte stoffen geknipte figuren, zoals een zon en een boom.

De relatieve drukte op het podium vindt zijn weerslag in de voorstelling. Nadat Wanga eerst is opgekomen in een alles bedekkende sjamanenuitdossing pakt hij de gitaar om te soleren op de gospelklassieker Amazing Grace. Daarna volgt een wat langer nummer waarin sferisch galmende gitaarakkoorden op band abrupt worden onderbroken door verschillende Caribische muziekstijlen. In zijn dans volgt Wanga steeds de sfeer en de ritmiek van de muziek. Daarbij wordt duidelijk dat hij veel stijlen beheerst. Maar hierdoor valt ook moeilijk te ontdekken of de danser zelf een herkenbare bewegingsstijl heeft.

Nadat ook de rituele kleding van de takkenconstructie is aan- en uitgetrokken trekt Wanga zich terug achter de kamerplanten, om als Karpachii de voorstelling te beëindigen met een lied. Met een looping station zet hij eerst een ritmetrack neer, waar hij vervolgens allerlei meerstemmige zanglijnen overheen laat vloeien. Karpachii bouwt zijn lied ambachtelijk op, maar het levert wel een vrij statisch einde op aan een voorstelling die raakt aan veel verschillende aspecten van black culture, zonder echt de diepte in te gaan. 

Diep of niet: het publiek in het Bijlmer Parktheater liet zich door Wanga/Karpachii gewillig inpakken en liet dat in het slotapplaus enthousiast horen.