Een intrigerend verschuivende relatie tussen twee performers ontvouwt zich in de dansvoorstelling Alphabets of Flesh, waarin Roshanak Morrowatian onderzoekt wat ontheemding met je lichaam doet. (meer…)
Drie jonge choreografen – Sarada Sarita, Bas van der Kruk en Charlie Skuy – presenteren nieuw werk in het talentontwikkelingsprogramma Danslokaal, van Conny Janssen Danst, Dansateliers en Korzo. De stukken zijn gevarieerd en – elk op hun eigen wijze – onderhoudend. Maar echte uitschieters zaten er deze twaalfde editie niet bij. (meer…)
Drie nieuwe makers presenteren werk in ontwikkeling tijdens Open Nights van ISH Dance Collective. Gedurende deze gevarieerde dansavond wordt een breed scala aan menselijke emoties bestreken, van een uit de onderbuik opborrelende woede tot de euforie van een dance-feest. (meer…)
Uitgaand van de inherente schoonheid van gebarentaal komen twee dove performers, een horende danseres en dito musicus elkaar tegemoet, in een voorstelling met de goed gekozen titel Exit Comfortzone! tijdens het Amsterdam Fringe Festival. (meer…)
In Age of Content, de openingsvoorstelling van Julidans, trekt kunstenaarscollectief (La)Horde alle registers open om de kijker mee te voeren naar een virtuele wereld vol geanonimiseerde lichamen. De uitvoering door het Ballet National de Marseille is meeslepend zolang het duurt. (meer…)
Wie als argeloze toeschouwer de solovoorstelling The Very Last Northern White Rhino bekijkt, ziet een uitstekende danser die met beweging en gebaren een reeks uiteenlopende sferen en emoties neerzet. Maar de discrepantie is groot tussen wat we feitelijk zien en horen, en de pretentieuze teksten in het programmaboekje. (meer…)
In Grootschermer, aan de rand van een beschermd polderlandschap, ligt de beeldentuin van Nic Jonk (1928 – 1994). De Noord-Hollandse kunstenaar, wiens voluptueuze sculpturen overal in Nederland te vinden zijn in de openbare ruimte, liet een oeuvre na dat in het teken staat van mythologische verhalen en wulpse sensualiteit. (meer…)
In het programma Origin krijgen twee in ons land nog onbekende choreografen carte blanche van Scapino Ballet Rotterdam. Niet echt onbekend is de Israëlische stijl waarmee Lior Tavori groepsprocessen aanstuurt. Verrassender is het tegen de horror aanschurende surrealisme in de bijdrage van de Chinese Xingxing Gong. (meer…)