Voor het slotnummer moeten de peuters wel eerst even de bomen overeind zetten, die zijn omgevallen in de storm. Dan kunnen de prettig opgezweepte ukken zich overgeven aan het boomdansje met zwierig zwaaiende takken. 

Voor veel kleine bezoekers in het goed gevulde DeLaMar Theater is Japie het Apie, de hoofdrolspeler in de nieuwe voorstelling van Dirk Scheele, een oude bekende. Zij hebben de bioscoopfilm waarin de slingeraar schittert al eens gezien en waarschijnlijk het YouTube filmpje door hun ouders op repeat laten zetten.

Dirk, in fleurige outfit en met tropenhelm, gaat op zoek naar Japie, die ergens in het oerwoud ligt te slapen. Waarschijnlijk net iets te veel bananenlikeur gedronken, zo luidt het vermoeden van de spoorzoeker. Als deze last van vlooien krijgt, weet hij dat Japie in de buurt moet zijn. Het vlooienliedje dat wordt ingezet krijgt door de drummer van de band een pittig rollende ‘Get Back’-beat van The Beatles.

Daarmee wordt de toon gezet voor de rest van het komend uurtje: De roep van de jungle is namelijk een vrolijk kinderrock-concert met prima muzikanten waardoor ook de begeleiders van het grut in de zaal zich niet hoeven te vervelen. De junglesfeer wordt muzikaal versterkt door een aantal bekende liedjes van de kinderartiest, maar ook met flarden van onder meer ‘Eye of the Tiger’, ‘The Lion Sleeps Tonight’ en het thema van The Pink Panther.

Het verhaal is voor de allerkleinsten goed behapbaar: als Japie eenmaal gevonden is, wil de aap een band beginnen en laat hij Tina de Tijger, Petra de Papegaai en Simone de Slang meedoen aan een talentenjacht. Het publiek mag aangeven wie de test succesvol heeft doorstaan, en dat geldt natuurlijk voor alle dieren, terwijl ook de olifant op het laatst nog mag aanschuiven, want de band kan wel een trompetter gebruiken. Bij vrijwel elk liedje worden de kinderen aangezet om uit hun luie stoel op te staan en mee te zingen en mee te dansen, zodat de zaal al snel tot een bruisende kinderdiscotheek wordt omgevormd.

Dirk Scheele en zijn dierlijke adjudanten houden het tempo hoog en de zanger/verteller heeft ook dit keer zijn rol als theaterpedagoog niet veronachtzaamd. Onder begeleiding van een vurig en inhoudelijk verantwoord lied, loopt een van de dieren demonstratief met een emmer de zaal in om zwerfvuil te verzamelen, want we mogen de jungle niet vervuilen.

Voor een ander probleem heeft Scheele een even simpel als dubieuze oplossing gevonden, waar de kinderen vol lof over zijn. Het ijs op de Noordpool verdwijnt in hoog tempo. De ijsberen moeten daarom maar snel verhuizen naar de jungle. Ze zijn daar zeer welkom, als ze maar wat ijsjes meenemen.

Foto: Willem Schalekamp