Dagelijks theaternieuws, recensies en vacatures
Patrick van den Hanenberg (1953) was 30 jaar theaterrecensent voor de Volkskrant. Tegenwoordig schrijft hij zijn muziektheaterrecensies voor Het Parool en cabaretrecensies voor de Theaterkrant. In 1996 bracht hij, samen met Frank Verhallen, het standaardwerk ‘Nederlands cabaret 1970-1995’ uit. Daarnaast scheef hij onder meer biografieën over Don Quishocking, Drs P en De Kleine Komedie. Eind 2018 komt van zijn hand de biografie van Maarten van Roozendaal uit, getiteld Het leven heeft geen zin, maar ik wel. Naast zijn journalistieke werk is Van den Hanenberg docent geschiedenis aan Het Amsterdams Lyceum.
In zijn tweede programma Monopoly onderzoekt Nabil (Aoulad Ayad) wat het met je doet als je (te veel) geld hebt. Word je er gemeen van? Of dom of gek? Of is het zo simpel als de neergeknalde rapper Notorious B.I.G. zei: ‘The more money you make, the more problems you get.’ (meer…)
De stamboom van Jörgen Raymann is meer een stamjungle: de lijntjes van zijn voorvaderen vormen een vrijwel niet te ontwarren intercontinentale kluwen van rassen, nationaliteiten, rangen en standen (van tot slaaf gemaakte tot slaveneigenaar), beroepen en godsdiensten. ‘Ja, wij Raymannen naaiden alles wat los en vast zat.’ (meer…)
Waar ligt de grens? Het lijkt een absoluut gegeven: de Rijn bij het Romeinse Rijk, of de 38e breedtegraad tussen de Korea’s. Maar de loop van de rivier kan zich verleggen, en een vrede kan alles ongedaan maken. Zo ook: wanneer is een dame zo oud dat je uit beleefdheid spontaan je plek in het openbaar vervoer voor haar opgeeft? (meer…)
Na het uiteenvallen van het duo Acda & De Munnik verraste Thomas Acda als schrijver en acteur, terwijl Paul de Munnik de volle ruimte gaf aan de chansonnier in hemzelf, waarmee we al eerder hadden kennisgemaakt in een nummer als Alleen maar hier. Het resulteerde in het bloedmooie album Nieuw, dat een bijna een op een vertaling kreeg op het podium. Met de theaterversie van zijn tweede album Goed jaar wilde Paul de Munnik wat verder gaan. (meer…)
Waarom zou je in vredesnaam naar Australië gaan? Of naar India, waar een vage goeroe je alleen maar op een dwaalspoor brengt. Thuis heb je een boek en goede muziek. Wat heb je nog meer nodig? Peter van Rooijen komt er in zijn programma Liefde, dood & zwaartekracht in liedjes en miniconferences regelmatig op terug. (meer…)
Een belangrijk moment in de Nederlandse kleinkunstgeschiedenis is de overstap van Jan Rot van Engelstalige liedjes naar Nederlandstalig repertoire in 1990. Als rocker met Engelse liedjes heeft Jan Rot een paar kleine hitjes gescoord die … Lees verder
Meer dan een half miljoen verkochte exemplaren van Judas, de Holleeder familiekroniek van Astrid Holleeder, vertalingen in het Duits, Zweeds, Deens en Engels, en er wordt gewerkt aan een Amerikaanse (Steven Spielberg) én een … Lees verder
Hans Dorrestijn heeft vijf simpele woorden geschreven die het meest onverdraaglijke leed beschrijven dat ouders kan overkomen: ‘Kinderen horen niet te sterven.’ Als het dan ook nog hartverscheurend mooi door Jenny Arean wordt gezongen, is het dramatische beeld compleet. (meer…)
Verveling, ambities die niet serieus worden genomen, ouderdomsangst en veel liefdesverdriet. Dat zijn de menselijke ongemakken, de pijnen van de geest waar Tsjechov zijn personages in zijn klassieker De meeuw mee heeft opgezadeld. Universele pijn dus. Daarom leent dit stuk over de bovenklasse van de Russische samenleving aan het eind van de negentiende eeuw zich zo mooi voor een hedendaagse bewerking. (meer…)
