Omdat Opus One vijfentwintig jaar bestaat, hebben ze een vertrouwd succes opnieuw uitgebracht: de familievoortelling Jungle book. Het oorspronkelijk script van John Yost en Maurice Wijnen werd opgewerkt tot een nog altijd aangenaam feestelijke voorstelling. Het verhaal over Mowgli, de ‘mensenwelp’ die opgroeit in de Indiaase jungle bij de wolven, is meeslepend en ontroerend.

Mowgli wordt gedanst door Simon Mual. Hij spreekt en zingt nauwelijks, maar steelt ieders hart met zijn fenomenale dans. Hij is katachtig, wolfachtig en aapachtig tegelijk. In een piepklein lendendoekje sluipt hij op handen en voeten over het podium, springt hij uit het niets boven in de nekken van zijn medespelers, jankt en gromt hij alsof hij nooit anders heeft kunnen communiceren. Hij is met andere woorden zo’n geloofwaardig dierachtig wezen dat het bijna vreemd aanvoelt als hij aan het eind van de voorstelling ineens als man rechtop staat en de zaal in kijkt.

Bij zijn dansprestatie verbleken de prestaties van zijn medespelers, die verdienstelijk zingen en wat bravig dansen. Maar deze onevenwichtigheid van de kwaliteiten van de performers staat het verhaal gelukkig niet in de weg.

Dat verhaal wordt verteld door zwarte panter Bagheera (Roberto de Groot) en voert langs de klunzige maar olijke Baloo de beer (Fred Butter), de vette swing van de apenkolonie, de verstoten, getormenteerde en wraaklustige tijger Shere Kahn, python Kaa en nog enkele figuren uit de bekende Disney-film. Maar de plot is in de musical complexer dan in de film. Het ‘mensendorp’ speelt een prominente rol. Achter het meisje op wie Mowgli verliefd wordt, gaat een hele wereld schuil; van jaaggrage, machtswellustige, ongewenste huwelijkskandidaat tot zachtaardige priester. Daarmee focust de musical explicieter dan de film op de spanning tussen de wetten van de jungle en de wetten van de mensen. In beide werelden heb je ‘goeien’ en ‘kwaaien’, vrienden en vijanden, zo blijkt. Mowgli’s gevecht met Shere Kahn spiegelt zijn ‘gevecht’ met de verloofde van zijn geliefde; veiligheid voelt het mensenjong zowel bij Baloo en Bagheera, als bij zijn lang geleden verloren mensenmoeder.

Naar het einde toe, als er een vloek moet worden gebroken, loopt het verhaal enigszins spaak en worden hier en daar wat bochten genomen die niet helemaal te volgen zijn, maar de lijn van de ‘wilde’ Mowgli die uitgroeit tot ‘koning van de jungle’ en tot man, staat fier overeind.

Foto: Boy Hazes