Auteur: Wendy Lubberding

Dans Not on this earth - Keren Rosenberg en Charlie Prince / Dansmakers

Bij Dansmakers in Amsterdam maakten Keren Rosenberg en Charlie Prince een duet over het conflict als condition humaine; verhit, niet te stoppen en pijnlijk. Het ging afgelopen woensdag tijdens de opening van de Amsterdamse editie van het Moving Futures Festival in première, ingebed tussen een dansguerilla openingsact en Judith Clijsters’ ontwapenende Bored to Death. (meer…)

Toneel De wereld volgens John - Het Nationale Theater

Met De wereld volgens John maakt Het Nationale Theater een spin-off van de veelgeprezen marathonvoorstelling The Nation, waarmee Eric de Vroedt vorig seizoen zijn analyse van de staat van de samenleving gaf. Joeri Vos schreef nu een stuk dat toont hoeveel eenzaamheid het oplevert wanneer je wereldbeeld wordt gevormd door een ver doorgevoerd wij-zij-denken. Joris Smit vlamt. (meer…)

Toneel Urlaub - Urland

Lekker naar de bergen, onthaasten, smartphone uit, geen nieuwsfeed. Dikke kleren aan en naar buiten, de kou in, je lijf laten voelen dat het is gemaakt om te bewegen. Brein uit, knusheid aan, ontspanning gegarandeerd. Zoiets is goed voor een mens. Mooi niet, zegt Urland in Urlaub, dat gisteren in Theater Rotterdam in première ging. Hoe ingewikkeld ontspanning precies is in tijden waarin alles onder spanning staat onderzoekt het collectief in een verrassend verhalende voorstelling die in alle elementen voortdurend speelt met oppervlakte en diepte, buitenkant en het onderhuidse. (meer…)

Performance Monumental Metamorphosis - Milou van Duijnhoven, Cement Productie

Hoe word je jezelf? Wie ben je voor jezelf? Hoe ben je? Vragen als deze spoken door je hoofd bij het kijken naar de performance Monumental Metamorphosis van performer Milou van Duijnhoven, te zien op Festival Cement. In minder dan een uur verkent ze alle rollen en perspectieven van waaruit je haar als jonge vrouw kunt zien en pelt ze die met grote precisie binnen een heel kleine actieradius af. (meer…)

Dans Lullaby - Piet van Dycke, Annemijn Rijk

De vloer is een spiegel. Een koppeltje vissen zet aftastend hun bewegingen in op die vloer. Of zweven die twee onder de waterspiegel? (meer…)

Performance #3 Relay - playField.

Een white cube in de black box, zo is #3 Relay te omschrijven. Het jonge makerscollectief playField. maakte in dit derde deel van hun Big Data Trilogie, die gisteren tijdens Festival Cement in première ging, een tentoonstelling over de mens vanuit een posthumaan perspectief. De beleving voor de heel humane mensen die komen kijken wringt, en dat is inherent aan de perspectiefkeuze in het werk. Want de personages in de performance hebben een heel andere belevingswereld dan de bezoeker. Het plaatst de makers op aanzienlijke afstand van de kijker. (meer…)

Toneel Happy Hour - Lobke Leirens en Maxim Storms

Een man en een vrouw. Heel verschillende types. Ze draaien cirkels rond elkaar, stellen zich aan elkaar voor en kiezen een anekdote om zichzelf bij de ander te introduceren. En dan begint het spel om te zien of het wat kan worden. Het is een mogelijke samenvatting van Happy Hour. Maar evengoed zou ik kunnen zeggen dat ze in het vagevuur zijn, die twee, en zich moeten bewijzen; zijn ze het waard om naar de hemel te mogen, of volgt nog een beproeving? De vloer is vlammend rood, er klinkt een helse pianodreun. En wat doen die wollige, wolkige creaturen hier? (meer…)

Dans All hands on deck - Scapino Ballet, Wëreldbänd

Veertien scheepslui staan in het midden van een decor dat zowel binnen- als buitenkant van een schip op de grote vaart weergeeft; links drie krappe kooien boven elkaar en rechts een diagonaal omhooglopende wand die doet denken aan de boeg. Van de veertien zijn er negen danser en vijf muzikant. Maar nu zijn ze even met z’n allen de lucht die door de schoorsteen wordt geblazen: uit veertien kelen klinkt een aanzwellende toon. Trossen los, dit schip vertrekt. De groep waaiert uiteen en ontsteekt in een zeemanslied. (meer…)

Toneel Noem het maar liefde - Toneelgroep Maastricht

Een rendez-vous in een hotel. Een sjiek hotel met zwembad op het dak, waar in de cocktailbar de kleurige drankjes fonkelen in het glas. Brandstof voor de lef, vloeibare moed voor de eenzamen die worstelen met hun lust en de lange weg moeten oversteken van de ene mens naar de andere. Toneelgroep Maastricht gaat voor Noem het maar liefde uit van een cliché van jewelste. Als dat maar goed komt. (meer…)

Toneel Speer - Bo Tarenskeen

Met Speer verdiept theatermaker Bo Tarenskeen zich na Heidegger, Kissinger en Eichmann opnieuw in het kwade denken. En hij doet dat opnieuw met grote bedachtzaamheid, ditmaal in een voorstelling voor twee personages en heel veel ruimte. (meer…)