Auteur: Tuur Devens

Toneel True Copy - Berlin, Het Zuidelijk Toneel

In de voorstelling Perhaps all the dragons van Berlin vertelden destijds dertig mensen hun ongeloofwaardige, maar toch waargebeurde verhaal. Een van hen was Geert Jan Jansen, dé meestervervalser. Hij heeft tot zijn ontmaskering in 1994 25 jaar lang Karel Appels, Miró’s, Picasso’s, Matisses en Chagalls kunnen maken zonder dat iemand het merkte. Meer nog, zelfs Karel Appel zag een vervalsing als een echte Karel Appel. (meer…)

Jeugddans Level Q (8+) - Lap

LAP is een jong dansgezelschap dat educatie in dans hoog in het vaandel draagt. Ze nemen als uitgangspunt herkenbare situaties voor kinderen en zetten die dan om in abstracte dans. Hun eerste productie Choco of kaas ging over keuzes maken. In Level Q zijn, zoals de titel laat vermoeden, games de inspiratiebron. (meer…)

Muziektheater Thelonious (6+) - Zonzo Compagnie

Kinderen warm krijgen voor jazz, dat lijkt de grote missie van het Vlaamse Zonzo Compagnie. Het muziektheatergezelschap portretteerde al met veel succes John Cage en Miles Davis (150 voorstellingen!). Dan moet het toch ook lukken met de jazz van Thelonious Monk? En inderdaad. In Thelonious krijgen een drummer, een bassist en natuurlijk een pianist jong en oud aan het syncopisch klappen, zingen en bijna swingen.  (meer…)

Objecttheater TATTARЯATTAT! (3+) - frieda

Vier houten vierkanten vormen het grote vierkanten vlak waarop vier spelers planken in allerlei formaten, latten, balkjes en blokjes verplaatsen, aan de kant leggen, ze dan weer stapelen tot een toren om daarna er op los te slaan en met repetitieve stemklanken en losse woorden te becommentariëren. Een gestructureerd maf spel ontwikkelt zich tot een soort grote en groteske tangrampuzzel in alle richtingen. Botsend en struikelend zijn de vier personen op het toneel lekker flegmatiek creatief met hout. (meer…)

Jeugdtheater Veel te veel te veel (5+) - Kopergietery & Les pieds dans le vent

‘Trop is te veel, en te veel is trop’,  luidt de in België bekende quote van de Brusselse politicus Paul Vanden Boeynants uit de jaren ’80, gekend om zijn pensenkermissen en fraudezaken. Al het politieke gekonkelfoes werd hem te veel. De uitspraak slaat helaas ook op de tweetalige productie van het Vlaamse jeugdtheater De Kopergietery uit Gent en het Waalse Les pieds dans le vent. (meer…)

Jeugddans Luid (3+) - tout petit

Licht en geluid zijn in een dansvoorstelling bijna net zo belangrijk als de bewegingen zelf. De jonge toeschouwers draaien zich om als het licht dimt of feller wordt, ze willen weten waar het licht vandaan komt. Ook zijn ze nieuwsgierig uit welke box het geluid komt, richten ze hun blik naar de persoon die al die geluiden maakt. Aan de twee sturende fenomenen wijdt het kleine dansgezelschap tout petit een tweeluik. Rond lichtbronnen werd er al speels en verrassend gedanst in Licht!. In Luid (3+) draait, ook letterlijk, alles rond geluid. (meer…)

Toneel Drie zusters - Zuidpool

Het verhaal is bekend: de drie zussen die zo graag naar Moskou willen gaan zullen uiteindelijk niet gaan. Het meer dan honderd jaar oude stuk (1900) van Anton Tsjechov is al vaak opgevoerd en bewerkt. Zuidpool houdt het bij de integrale tekst, maakt er geen ironisch stuk van, voert geen actualisering door (hoogstens wat eigentijdser taalgebruik) en laat vooral de existentiële twijfels rijzen: Waarom leven wij? (meer…)

Jeugdtheater Craquelé (8+) - Studio Orka, hetpaleis

Leonard Cohen zong het al over het verloop van het leven: ‘There is a crack in everything, that’s how the light gets in.’ (Uit de song ‘Anthem’ uit 1992, vaak geciteerd bij zijn sterven in 2016.) Levens kennen deuken en blutsen, maar er is nog altijd hoop in de duisternis. Jonge adonissen verrimpelen en zakken uit, levens vertonen scheurtjes, mensen worden kwetsbaar, schitterende kerken geraken in verval, moeten gestut worden, schilderijen en gezichten vertonen barstjes en kreukjes. (meer…)

Mime Nesten (4+) - fABULEUS

‘Dit was leuk én grappig’, zegt Lou van vier jaar na de voorstelling. Met leuk bedoelt ze, denk ik, dat het fijn verrassend spannend was om naar te kijken, en met grappig dat ze hard heeft moeten lachen. Ze zat inderdaad vaak op het puntje van haar stoel, om dan recht te veren, te schateren, met haar hand op haar mond zich naar achteren op haar stoel te laten vallen, even te blijven liggen, om dan weer langzaam naar voren te schuiven en intens te kijken naar wat er op het podium gebeurt. Op het ritme van de voorstelling. (meer…)

Performance Aren - Benjamin Verdonck, Toneelhuis

We wandelen in het bos. Terwijl de ‘mannen’ zich door de honden laten leiden, zoekt mijn kleindochter van vier naar steentjes. Ze kijkt op de grond, pakt er eentje, keurt het en gooit het weg of steekt het in haar jaszak. De mooie en fijne wil ze meenemen en thuis op een rij leggen. (meer…)