This Is Not Going To End Well van Jantien Fick is een korte voorstelling die gedragen wordt door haar interessante fysieke spel en mimiek. De tekst intrigeert en maakt nieuwsgierig, maar de uitgangspunten – het willen verdwijnen – wordt niet genoeg uitgewerkt.

Op een prachtige locatie langs de waterkant van het IJ staat aan het eind van een kade een tribune opgesteld. Bij de korte wandeling hiernaartoe vanaf het festivalterrein kom je al in de stemming voor de voorstelling. Een klimrek-achtige installatie, met daarop een matrixbord waarop in rode letters ‘this is not going to end well’ staat. Deze onheilspellende boodschap verandert in de loop van de voorstelling in ‘this is not going to end, well’ en, uiteindelijk ‘this is going to end’.

De voorstelling blijft boeien door het sterke spel van Jantien Fick, die zowel dans als theater heeft gestudeerd. Ze balanceert op de kade, trekt zich op aan het klimtoestel en kijkt met intense blik en verwarrende grijns lange tijd het publiek in. Als ze ineens begint te spreken, over fascinatie voor opgeviste lijken uit de gracht, en hoe ze lange tijd zelf niet te vinden was (‘geen gehoor, goed gehoor’) doorbreekt dat iets van de normale conventie dat dansers niet spreken, wat een nieuwe relatie tussen haar personage en publiek teweegbrengt. De omlijsting van de haven doet de rest: staand op het klimtoestel wijst ze naar passagiers op de pont; een groep feestende mensen in een sloep uit luidkeels bewondering voor haar uithoudingsvermogen als ze zich optrekt.

Tegelijkertijd lijkt de voorstelling onuitgewerkt. De afwisseling tussen Nederlands en Engels heeft geen verband met het personage of de vertelling, en het continue geflirt met de afgrond bouwt nergens naartoe. Het is alsof er verschillende ingrediënten – theatrale vertelling, fysiek onderzoek, dans, een zeemanslied – worden aangeboden, maar ze nergens overtuigend worden vermengd. Misschien ligt de inspiratiebron voor de voorstelling (het werk van performancekunstenaar Bas Jan Ader) simpelweg te ver af van het theater – ook als dat het experimentele locatietheater is waar het Over t IJ Festival om bekend staat.

Foto: Moon Saris