Ooit waren de vertoningen van ombres Chinoises een belangrijke vorm van artistiek entertainment doorheen heel Europa. In de Parijse fin de siècle-kringen rondom Le chat noir werd ermee geëxperimenteerd door vooraanstaande beeldend kunstenaars en theatermakers. In Hamburg blaast Anna-Maria Schlemmer deze vorm nieuw leven in en het Dordtse festival heeft haar uitgenodigd met een van de familievoorstellingen uit haar rijke repertoire.

Op een klein scherm vertoont zij in haarscherpe, fraai gestileerde beelden een opgewekt verhaal van de familie van papa, mama en de kleine Neus Horn die op een wandeling door het bos een ei aantreft, waarna een nieuwe vriendschap wordt geboren als het ei eenmaal is uitgekomen.

De wereld die hierbij wordt vertoond is gedetailleerd uitgewerkt in verschillende tableaus van een bosrijke omgeving waar allerlei flora plek biedt aan een fauna die zich daar wonderwel in thuisvoelt. Op een fraaie zomerdag zien we naast de familie Horn vlinderparen lustig rondvliegen, zwermen vogels in de lucht en scholen vissen in het water. Er is zelfs een paar onschadelijke krokodillen.

Deze hele schepping lijkt zich dansend door het leven te bewegen onder begeleiding van een mondharmonika. Op gezette momenten is er voor de afwisseling ook een dialoog tussen twee dieren te horen, maar hun taal beheersen we natuurlijk niet, dus we kunnen alleen maar raden wat de klanken betekenen die ze tegen elkaar roepen.

Een zorgeloze voorstelling voor de hele familie, inclusief haar jongste telgen, kan wel degelijk een esthetisch genot verschaffen voor iedere toeschouwer, en Schlemmer slaagt hier met deze voorstelling op het formaat van een ouderwets televisiescherm wonderwel in.

Foto: Alex Lipp