‘Het was het einde van de wereld en iedereen was dronken.’ De aarde is vergaan en we bevinden ons op de maan. Het wordt direct aan het begin van de avond duidelijk waar we zijn tijdens Het Eeuwige Nachtcafé.

Muziektheatercollectief Circus Treurdier heeft voor deze vierde editie, zeer toepasselijk, een ondergrondse opslagbunker op het winderige Amsterdamse KNSM-eiland omgetoverd tot een sfeervol theatercafé. Het belooft een ‘literair-filosofisch en ironisch-komische’ variétéavond te worden. Rode en blauwe lampjes verlichten de witte ruimte; tafeltjes en stoelen staan losjes opgesteld in de bunker en de bar is de hele avond geopend. Op het lage podium staan diverse muziekinstrumenten opgesteld. In de hoek hangt een grote vogelkooi met daarin een treurig kijkend plastic hondje.

Maar ondanks dat alles wil het maar niet grappig of inhoudelijk worden. De sketches zijn aan de flauwe kant en missen een samenhang. Er bevinden zich aliens in de ruimte, maar wat het collectief verder met de avond wil zeggen blijft onduidelijk. Ook lijken sommige onderdelen net pas af. Het is jammer dat een bevlogen speech over de bezuinigingen in de cultuursector voorgelezen wordt van een A4’tje.

Het zijn de muzikale kwaliteiten van het zestal die veel goed maken. Kort worden we getrakteerd op een stukje opera en als zangcollectief is Circus Treurdier zeer onderhoudend en inspirerend. En als Imke Smit begint te zingen, wil je meer horen, veel meer. Helaas laat de vorm van de avond dit niet toe. Na elke korte scène verlaten de spelers en muzikanten weer het podium.

Er zitten te grote pauzes tussen de acts, waardoor de lange avond aan spanning verliest. Het Eeuwige Nachtcafé is een gezellige en onderhoudende kroegavond, waarbij goede gesprekken met je vrienden  worden aangevuld door een korte sketch of een muzikaal intermezzo.