Na het uiteenvallen van het duo Acda & De Munnik verraste Thomas Acda als schrijver en acteur, terwijl Paul de Munnik de volle ruimte gaf aan de chansonnier in hemzelf, waarmee we al eerder hadden kennisgemaakt in een nummer als Alleen maar hier. Het resulteerde in het bloedmooie album Nieuw, dat een bijna een op een vertaling kreeg op het podium. Met de theaterversie van zijn tweede album Goed jaar wilde Paul de Munnik wat verder gaan. Dat pakt niet op alle fronten even goed uit, zo merkten wij in de matig gevulde kleine zaal van het Zaantheater op de premièreavond.

Goed jaar heeft een melancholieke inslag, zonder dat het sentimenteel wordt. Sentimentaliteit is ook niet nodig, want Paul de Munnik is niet alleen tevreden met wat er in het eerste deel van zijn leven is gebeurd, hij kijkt ook met voldoening naar de man die gevormd is door al die puzzelstukjes van onbezonnenheid, liefde, lef en succes. En daarom heeft hij ook het volste vertrouwen in wat er komen gaat in de tweede helft. Die houding komt het best naar voren in Goed jaar, een bewerking (nou ja, het komt heel dicht bij een vertaling) van A very good year van Frank Sinatra: elke fase van het leven heeft zijn eigen hoogtepunt.

Het is niet alleen een prachtig nummer, maar ook een statement: hou het mooie materiaal uit het verleden in ere, geef het door aan volgende generaties. Zoals De Munnik dat ook met Maarten van Roozendaal deed in het programma Heimwee naar de hemel. In die categorie valt ook de vertaling van A case of you van Joni Mitchell, dat helaas niet op het album staat.

Toch moet niet Goed jaar, maar Het leven als het sleutelnummer van het programma worden gezien. De Munnik schreeuwt het uit dat leven en vrijheid onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, het zijn misschien wel synoniemen. Maar die vrijheid is niets waard als er geen liefde is die de vrijheid zowel mogelijk maakt, als begrenst, zonder dat er sprake is van een keurslijf. Goed beschouwd is het hele programma een liefdesverklaring met een veelvoud aan invalshoeken.

Als je naar het theater komt voor een live versie van de cd Goed jaar, dan kom je wel aan je trekken, ook al kon De Munnik niet iedereen meenemen die hem op zijn cd heeft bijgestaan. Maar gitarist Wouter Planteijdt, die de cd heeft geproduceerd en daardoor voor een belangrijk deel de muzikale sfeer heeft bepaald, heeft wel een plekje op het podium gekregen. Net zoals hij eerder Sanne Wallis de Vries in het theater geweldig rugdekking gaf, vult hij nu ook heel fijnzinnig de gaten met zijn gitaarspel, tweede stem en percussie.

Maar Paul de Munnik wil ook zonder muziek zijn verhalen kwijt, en daar gaat het behoorlijk mis. Zijn conferences zijn – als we het heel mild uitdrukken – aan de magere kant en flauw. Regisseur Koos Terpstra, die toch de betere cabaretiers van het land onder zijn hoede heeft gehad, had De Munnik wel wat meer op zijn duvel kunnen geven en had hem terug naar de schrijftafel moeten sturen. De tour duurt tot eind maart, dus het loont om daar nog wat extra energie in te steken.

Foto: Bob Bronshoff