Pieter Derks zal op 31 december het jaar afsluiten als cabaretier van dienst namens BNNVARA. Dat werd dinsdagavond bekend gemaakt in het tv-programma Sophie & Jeroen.

Derks ging afgelopen weekend in première met het programma Ja, leuk, waarmee hij nog tot eind juni door het land trekt. Daarmee toont Derks, die een half jaar geleden door BNNVARA werd benaderd voor deze belangrijkste opdracht voor een cabaretier, zich een buitengewoon ontspannen jaarsluiter. Doorgaans concentreert de uitverkorene zich een volledig jaar op de 31 december-klus.

Afgelopen jaar koos BNNVARA met Micha Wertheim voor het theaterexperiment, dat artistiek inhoudelijk bijzonder goed uitpakte. Met Derks is de oudejaarsconference weer terug bij de traditie van Wim Kan, Youp van ’t Hek en Claudia de Breij. Traditie, maar wel op hoog niveau, want Pieter Derks heeft zich het afgelopen decennium bewezen als een buitengewoon intelligente, scherpe, muzikale cabaretier, die speels en persoonlijk met de actualiteit omgaat. Er zullen weinig kijkers al na tien minuten verward wegzappen, zoals afgelopen jaar niet zelden gebeurde. De kaartverkoop voor de try-outs van de Oudejaarsconference is reeds begonnen De show wordt eind december opgenomen in het Oude Luxor in Rotterdam en dan is het dus te hopen dat er zich in de laatste dagen van december geen wereldschokkende gebeurtenissen afspelen.

Pieter Derks is in 1984 geboren in het Gelderse dorpje Wijchen. Al op jonge leeftijd sprong hij te pas en vooral te onpas op het podium. Zijn vertolking van De Hotdog van André van Duin was een doorslaand succes tijdens de playbackshow op de basisschool in Beuningen. Op de middelbare school werd veel aan theater gedaan. Die sfeer beviel hem beter dan het dagelijkse schoolbestaan. School was voor hem een onveilige omgeving, die hij als een jungle heeft ervaren met allerlei groepjes kinderen die het op hem gemunt hadden. Hij kon makkelijk leren en werd als studiebol en teruggetrokken jongen een makkelijk doelwit. Een lastige schoolweek kon hij verwerken tijdens het toneeluurtje op vrijdagmiddag.

Als jochie in de tweede klas had hij zich al teksten eigen gemaakt van cabarethelden als Herman Finkers, Wim Kan en Youp van ’t Hek, waarmee hij het schoolpodium besteeg. Ook schreef hij eigen teksten en liedjes, die hij met wisselend succes ten gehore bracht voor zijn medeleerlingen. Hij wist toen al dat hij een kleinkunstopleiding wilde volgen. De decaan begreep niet veel van die keuze. ‘Theater? Maar jij kan toch heel goed leren?’

Om al wat dichter bij het theatervak te komen, meldde de scholier zich na het lezen van een oproepje in een lokaal krantje als vrijwilliger bij theater De Molen in Beuningen. Bij De Molen mocht hij onder begeleiding van de techniekvrijwilligers aan de slag. Alles moest elke keer weer opnieuw worden opgebouwd en afgebroken, want doordeweeks was er judoles.

Daar heeft hij de magie van theater ervaren en zag er de voorstellingen van Claudia de Breij, Richard Groenendijk, Ernst van der Pasch, Arie & Silvester en Maarten van Roozendaal. Als die artiesten zelf geen technicus mee hadden genomen naar het dorp, deed Derks het geluid. In het boek Klein Theater, Groot Hart zei hij daarover: ‘Ik was niet zo’n extravagante tiener, of op aandacht uit. Ik wilde er vooral bij zijn. Misschien hebben de technici van al die artiesten in De Molen ook weleens gevloekt over dat 15-jarige ventje dat in de techniek kwam helpen en het eigenlijk nét niet begreep allemaal. Over het algemeen kan ik nu als professionele artiest prima omgaan met vrijwilligers, juist omdat ik zelf aan de andere kant heb gestaan en weet hoeveel het kan betekenen om het theatertje in je eigen dorp te helpen draaien.’ Bij Sophie & Jeroen vertelde Derks dat hij na het zien van een oudejaarsconference van Youp van ’t Hek al droomde van zo’n magisch optreden.

Derks werd aangenomen op de Koningstheateracademie in Den Bosch, waar hij heel veel voorstellingen zag, les kreeg van vakmensen en daarnaast zijn dagen en bankrekening vulde door te werken in een kwekerij van de tropische varen Asplenium Nidus en kerstbomen, maar ‘hoe meer jonge Nidusjes ik plantte, hoe zekerder ik werd van het feit dat ik echt theater wilde maken’.

Hij deed met succes mee aan diverse cabaretfestivals. In 2005 won hij eerst de Holland Casino Podiumprijs in Nijmegen en vervolgens de publieksprijs op het Amsterdams Kleinkunst Festival. In 2006 ging zijn eerste programma Dat zal je nog verbazen in première. Pers en publiek waren enthousiast. De Nijmegenaar schreef columns voor het dagblad de Gelderlander, maar na twee jaar hield hij daarmee op, omdat hij naar Amsterdam verhuisde, waar het blijkbaar allemaal gebeurde.

In 2008 ging zijn tweede voorstelling Waan in première. Daarna verliep eigenlijk alles voorspoedig voor de man die zijn woede nooit heilig heeft verklaard. Van 2011 tot en met 2014 sloot hij als vaste cabaretier de week af in het VARA-televisieprogramma De Wereld Draait Door. In 2013 kwam hij aan de beurt om voor de publieke omroep de oudejaarsconference te verzorgen die op Humor TV 24 en Radio 1 werd uitgezonden. In datzelfde jaar was hij ook De Slimste Mens. In 2015 deed hij mee aan Wie is de Mol? Hij vloog er na de eerste aflevering uit.

Amsterdam bleek ook niet alles. Derks verhuisde weer naar Nijmegen. Hij trouwde, nam een kat, kreeg drie kinderen en bouwde aan een oeuvre dat nu al indrukwekkende genoemd kan worden: twaalf shows en een eindeloze hoeveelheid columns voor de Nieuws BV op Radio 1. En daar komt nu zeer terecht de Oudejaarsconference bij.

Foto: Annemieke van der Togt