Herman van de Wijdeven heeft met zijn tekst Billy de Kid de eerste prijs gewonnen tijdens het Nederlands-Duitse jeugdtheaterfestival Kaas & Kappes. Hij schreef de tekst voor het Vlaamse jeugdtheatergezelschap Barre Weldaad. Jan Sobrie en Raven Ruël wonnen de twee prijs voor hun tekst Bekdichtzitstil. De prijzen werden op 22 februari uitgereikt door de burgemeester van Duisberg.

Het jaarlijkse festival Kaas & Kappes vond voor het eerst plaats in 1999, met als doel om de kruisbestuiving tussen Nederland en Duitsland op gebied van jeugdtheater te stimuleren. De prijs (3000 euro voor de winnaar, 2500 euro voor de tweede prijs) wordt gefinancierd door de stad Duisburg.

Dit jaar werden 123 teksten ingezonden, afkomstig uit Nederland, België, Oostenrijk, Zwitserland en Luxemburg. De internationale vakjury bestond dit jaar uit Chiara Tissen (NL), Renate Verse (D), Rob Vriens (NL) en Till Beckmann (D).

De jury over Billy de Kid: ‘In heldere en zeer beeldende taal schetst Herman van de Wijdeven ons de woede en het verdriet van een jongen, wiens ouders gescheiden zijn. De scènes en de dialogen scherp en grappig. De personages zijn geen helden, maar mensen van vlees en bloed. Billy zegt uiteindelijk over zijn vader: ik versta het niet, mama, ik ben zo kwaad op hem, zo kokend kwaad en toch mis ik hem.’ Eerder schreef Van de Wijdeven voor Theatergroep Suburbia de teksten Lied de van zee (2009) en Het blauwe huis (2012).

Het juryrapport over Bekdichtzitstil: ‘Bekdichtzitstil behandelt een veel besproken maar liefst verzwegen onderwerp vanuit de essentie. Het stuk brengt ‘moeilijk en onaangepast zijn’ terug tot een ruwe en aangrijpende essentie. De tekst die regisseur Raven Ruëll in samenwerking met schrijver/acteur Jan Sobrie schreef is daarmee een persoonlijk pamflet en in zijn kracht ongelofelijk aangrijpend.’ Bekdichtzitstil is vorig jaar uitgevoerd door Theater Artemis en Theater Antigone.

Jan Sobrie won in 2007 als een de Kaas & Kappes prijs met zijn tekst Titus. Ook toneelschrijver Ad de Bont won meerdere malen onder meer met Anne en Zef (2010) en Mehmet de veroveraar (2013)