Dagelijks theaternieuws, recensies en vacatures
Thea Derks voltooide in 1996 cum laude haar studie Muziekwetenschap en is gespecialiseerd in hedendaagse muziek. Zij was redacteur van het boek Sssst! Nieuwe ensembles voor nieuwe muziek en maakt reportages en interviews voor Radio 4. Zij publiceert artikelen en recensies in o.a. Theatermaker en Preludium en op websites als I Care if You Listen en Cultuurpers. In 2014 verscheen haar lovend ontvangen biografie Reinbert de Leeuw: mens of melodie. In 2018 publiceerde zij Een os op het dak: moderne muziek na 1900 in vogelvlucht, een handzame introductie van de belangrijkste stromingen en muziekcentra in de 20e en 21e eeuw. ‘Een must voor elke muziekliefhebber en muziekstudent.’
Drie stappen naar voren, huppeltje, nog eens drie stappen voorwaarts, omdraaien, drie stappen terug, keren en opnieuw drie stappen vooruit. Als in de beroemde processie van Echternach betreden twaalf dansers de immense hal van de Onderzeebootloods in het Rotterdamse havengebied. (meer…)
‘Zijn jullie verloofd?!’, vraagt de Groothertogin van Monteblanco op dwingende toon als ze haar zoon Philippe in bijna-omarming aantreft met Susan. ‘Moeder!, we kennen elkaar nét vijftien minuten’, kreunt Prins Philippe met rollende ogen. Meer dan lang genoeg vindt mama, in adellijke kringen is het juist regel dat je elkaar niet kent voor je in het huwelijksbootje stapt. (meer…)
‘Blow winds and burst your cheeks! / Rage! Blow! You floods and hurricanes / pour until you’ve soaked our steeples /drowned the weathercocks!’ Met deze tekst uit het derde bedrijf van Shakespeares King Lear opent de gelijknamige voorstelling van Holland Opera op Fort Rijnauwen. (meer…)
Een frêle, gehelmde vrouw in een van achteren dichtgeknoopt ziekenhuishemd stapt weifelend het podium op. Het ondoorzichtige zwarte gaas voor haar gelaat herinnert aan de chador die vrouwen in Iran verplicht zijn te dragen. Een treffend beeld: psychoanalytica Mitra Kadivar werd letterlijk van haar identiteit beroofd toen ze op dubieuze gronden werd opgenomen in een krankzinnigengesticht. (meer…)
‘Dying is an art, like everything else. I do it exceptionally well’, zegt een van de negen actrices die Sylvia Plath vertolken aan het slot van de voorstelling. Vervolgens draagt ze integraal het gedicht Lady Lazarus voor, waarin de getroebleerde dichteres haar verschillende zelfmoordpogingen beschrijft. (meer…)
‘De casemanager zegt u? …Ja, dat hebben we allemaal in het dossier gezet… Mijn vader was huisarts. … Huis-arts, ja. Dat staat in het dossier. … Waarom wilt u weten of ik ZZP-r ben? … Ah, … Zorg-Zwaarte-Pakket….’. Lachsalvo’s golven door het Muziekgebouw aan ‘t IJ terwijl Arjan Ederveen een voor elke mantelzorger herkenbaar telefoontje pleegt met een anonieme medewerker van een zorgverzekeraar. De afkortingen vliegen ons om de oren, het onbegrip en de desinteresse van zijn gesprekspartner zijn haast tastbaar. ‘U gaat mij terugbellen? Oh, een van uw collega’s… Nou, fijne vakantie dan.’ Met deze ijzersterke act opent Vergeten van het Nederlands Kamerkoor. (meer…)
Na een geslaagde productie van Sweeney Todd in 2014 schiet de Nederlandse Reisopera opnieuw in de roos met een musical van Stephen Sondheim, A Little Night Music. Alles is goed aan deze voorstelling: een voortreffelijke zangerscast, schitterende decors en dito kostuums, kostelijke enscenering en een uitstekend spelend Gelders Orkest onder leiding van Ryan Bancroft. Regisseur Zack Winokur buit de mogelijkheden van het cynisch-humoristische libretto van Sondheim slim uit en krijgt de lachers geregeld op zijn hand. (meer…)
Op papier ziet het er overzichtelijk en meeslepend uit. De aan dope en foute mannen verslaafde prostituee Bess vindt haar ware liefde in de kreupele bedelaar Porgy, maar valt terug in haar oude gewoontes en verlaat hem voor haar dealer. (meer…)
‘Ik selfie dus ik besta’, zo zou je het levensmotto van ons huidig tijdsgewricht kunnen samenvatten. Maar als de sopraan Lieselot De Wilde halverwege de voorstelling een camera op ons richt en we onszelf levensgroot op de wanden van Muziekgebouw aan het IJ geprojecteerd zien, reageren we ongemakkelijk. Bekeken we voorheen vanuit het anonieme donker voyeuristisch de verleidelijke poses waarin Tibo Vandenborre haar fotografeerde, nu zijn wij zelf het bespiede object. Zo houden LOD muziektheater en Atelier Bildraum ons een spiegel voor van de minder aangename kanten van onze behoefte te zien en gezien te worden. (meer…)
Vier in ruitvorm opgestelde luidsprekerconissen zijn bespannen met een halfronde boog van metalen draad waarvoor een dito plaatje bungelt. Beide zijn elektrisch geladen, zodra ze elkaar raken ontstaat kortsluiting. De doffe knal van de trillende … Lees verder
