Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
Max Arian, geboren in 1940 te Amsterdam, studeerde politicologie, was lang redacteur cultuur en buitenland van De Groene Amsterdammer en schreef voor Toneel Teatraal en daarna voor Theatermaker. Hij is hoofdredacteur van De Brug, een blad over het Midden-Oosten, en hij schreef een uitgebreide biografie over de jonge Sandberg, de latere directeur van het Stedelijk Museum: Zoeken en Scheuren. Hij woont en werkt in Amsterdam en schrijft voor Theaterkrant.nl over toneel, politiek georiënteerd theater, jeugdtheater, muziektheater en opera.
Lees meer over Max.
Hij speelde een thuiswedstrijd in Het Zonnehuis in Amsterdam-Noord, dat is waar. Ton Meijer is daar opgegroeid, in Tuindorp Oostzaan, vlakbij het Zonneplein, daar hoorde hij zijn eerste operamelodieën, in z’n eentje, bij z’n ouders op zolder en hij verloor er zijn onschuld. Nu is hij terug met drie jonge zangers, een dozijn musici en nog veel meer operamelodieën. (meer…)
Rachida, de hoofdpersoon van Rwina, is een balsturig meisje. Zoals actrice Hajar Fargan haar speelt, zit zij vooral stil en boos te kijken, praten wil ze liever niet. Fargan is heel overtuigend als het meisje dat één dag uit de gevangenis mag om op haar oude school te vertellen wat het is om jaren lang opgesloten te zijn en non-stop door mensen en camera’s bekeken te worden. Ik zou me kunnen voorstellen dat veel van de leerlingen voor wie ze dit stuk speelt denken dat het allemaal echt gebeurd is. (meer…)
De première van Klokgelui was op de koudste en gladste avond van het jaar in de Thomaskerk in Amsterdam-Zuid. Niet in de theaterzaal, maar in de kerkzaal, met gebruik van preekstoel, kerkorgel en verschillende andere muziekinstrumenten, voorop natuurlijk de mooie, warme altviool van Esther Apituley. (meer…)
Een kleine waarschuwing: deze recensie gaat van buiten naar binnen. Het is niet anders. Het Muziekgebouw aan ’t IJ in Amsterdam heet tegenwoordig alleen maar ‘Muziekgebouw’. Raar, maar het is toch nog steeds het mooiste moderne theater van Amsterdam en, ja, het ligt aan, zelfs in het water van het IJ. (meer…)
De Australische regisseur Barrie Kosky is ongemerkt bezig aan een Puccini-trilogie bij De Nationale Opera in Amsterdam. De tamelijk hartstochtelijke opera’s hebben verder niet veel met elkaar te maken. Maar zijn uitgesproken nieuwe aanpak is wel al duidelijk. Voor hem geen sentimentele of romantische Puccini (1858-1924). (meer…)
Het regieconcept van Robert Carsen stamt uit 2009, maar is na dertien jaar nog altijd spectaculair, vaak schokkend en knarst soms een klein beetje. In zijn heel sensuele versie van Carmen, de beroemde en populaire opera uit 1875 van Georges Bizet, bij de Nationale Opera, staat vanaf het allereerste begin een gigantische tribune centraal, die verschillende functies uitoefent. (meer…)
