Auteur: Joost Ramaer

Muziektheater AFAR - Mohamed Yusuf Boss

Onder de preekstoel van de Nieuwe Kerk in Groningen neemt een paar heel mooie blote voeten, eigendom van de danser Juersson Hermanus, het over van de muziek, die even eerder is stilgevallen. Hermanus laat ze stampen, maar niet te wild. Behoedzaam haast vult zijn voetgestamp de hoge ruimte. Dan beweegt hij naar voren, naar de toeschouwers in de kerkbanken. Hij wenkt met zijn handen, alsof hij ze op het podium wil halen. (meer…)

Muziektheater Dear Winnie, - Noord Nederlands Toneel, KVS

Negen vrouwen met zwarte roots halen een witte man naar voren, ouder dan zij, een muzikant. Daar staat hij dan. Bloot, op een witte boxershort na. Uitdrukkingsloos en uiterst lullig, met een bril op en zijn instrument om zijn nek. Een van de vrouwen begint een quasi-wetenschappelijk betoog. Waarom mannen inferieur zijn aan vrouwen: ze zijn genetisch gedeformeerd, hebben kleinere hersenen, neigen tot geweld. Het zijn eerder mensapen. Orang-oetans, en zelfs dat niet helemaal. ‘Hij ligt in bananenbomen, maar eet geen bananen.’  (meer…)

Verslag Theater moet Explore the North toegankelijker maken

Op het podium in de Westerkerk in Leeuwarden springt een dichter rond in een soort psychedelische pyjama. Schreeuwend draagt hij zijn poëzie voor. Achter hem speelt een band luide, vrolijke muziek. De dichter gooit vruchten naar het publiek, zegent de toeschouwers op de eerste rij met een banaan gedoopt in sinaasappelsap. Dan sleurt hij ze het podium op, om een dansje te maken, met hem en met elkaar. ‘Er zijn vruchtjes’, schreeuwt hij, ‘die je in je navel kunt stoppen, zodat je de hele dag gelukkig bent!’  (meer…)

Muziektheater De Domela Passie - Meindert Talma, Explore the North

‘Ik was verliefd op Johanna en zij op mij. Van haar was mijn hart vol en liep mijn mond over. Ze was charmant, van goeden huize.’ De strofen lezen alsof ze zijn geschreven door een dorpsnotabel die zijn echtgenote weliswaar zeer is toegedaan, maar de liefde niet anders dan in ambtelijke taal kan uitdrukken. Totdat je ze hoort zingen door Meindert Talma, ondersteund door zeven muzikanten en een koor dat hij zelf had samengesteld, in de grote zaal van Zalen Schaaf in Leeuwarden. (meer…)

Dans Today Is a Beautiful Day - Youness Aboulakoul, Cie Ayoun

Het liefst ga ik blanco een voorstelling in. Maar soms kan ik het niet laten van tevoren iets te lezen. Het programmaboekje, een oude recensie, de website van de maker. Zo ook bij Today Is a Beautiful Day. Had ik dat nou maar niet gedaan. ‘In zijn solo’, droeg ik met mij mee de zaal in, ‘onderzoekt Youness Aboulakoul het effect van geweld op onze lichamen.’ (meer…)

Dans Light Theory - Onur Karaoglu

We zitten op lange rijen tegenover elkaar geplaatste stoelen. Ik ben nummer 2, de mevrouw tegenover mij is nummer 1, blijkt uit het vel papier met twee potloden ernaast dat op de vloer tussen ons in ligt. Een stem uit de luidsprekers stelt een vraag: ‘Nummers 1 en 2: kun je je nog de geur herinneren van de keuken in je ouderlijk huis?’ We antwoorden allemaal tegelijk: ‘Ja!’, of ‘Nee!’ Sommigen zwijgen: ze weten het niet zeker. (meer…)

1 Performance DYING TOGETHER / Earth - Third Space/Lotte van den Berg, Theater Rotterdam

Vertrouwdheid met een werk of een maker kan onthutsend snel leiden tot een blasé, been there, done that soort-van-houding. Dat overkwam me een tijdje terug tijdens Odisseia van Companhia Hiato, een Braziliaans ensemble dat ik al jaren volg – ik deed er verslag van in Theatermaker. Zou me hetzelfde gebeuren tijdens het tweede en laatste deel van DYING TOGETHER van Lotte van den Berg?  (meer…)

Toneel Er zal iemand komen - Noord Nederlands Toneel, Firma Ducks

Ergens middenin het obsessieve worstelen van de man en de vrouw, dat voor mijn gevoel zeker een half uur aanhoudt, begint bij mij een zwak lampje van onzeker inzicht te branden. De twee zwijgen dan al zeker even lang als ze vechten. Veel maakt dat niet uit, want wat ze zeggen, als ze praten, wordt, net als het worstelen, door eindeloze herhaling geheel van iedere betekenis ontdaan. Dat moet het dan zijn, denk ik: dat niets in het handelen van deze twee personages enige betekenis heeft. Net zo min als de personages zelf in Er zal iemand komen. (meer…)

Reportage Odysseus en een open mic

Tijdens het Explore Festival toert de Braziliaanse marathonvoorstelling Odisseia door Nederland. Criticus Joost Ramaer viel als een blok voor de voorproef, maar voelde ongemak bij de marathon. Hij sprak regisseur  Leonardo Moreira. ‘De voorstelling is als een boot midden in een storm op zee.’ (meer…)

Plus artikel

Dans Deepspace - James Batchelor and Collaborators

Twee dansers, een man en een vrouw, staan in de ruimte, een beetje uit het midden. Hun rechterarmen zijn kaarsrecht omhoog gestrekt met een jeu-de-boules-bal in de hand. Op ijle elektronische klanken beginnen zij te bewegen. Eerst synchroon – weids, elegant en vloeiend. De boules rollen zij al snel de zaal in. Dan spiegelbeeldig: tegen elkaar aan staand en liggend tillen zij elkaars benen of armen op. Zo verkennen zij hun omgeving – en wij bewegen met hen mee. (meer…)