hetPALEIS

2 Interview In de ijskast: ‘Het eind van het begin van het einde’ van Jetse Batelaan 5 maart 2021

Sinds 15 december zijn alle theaters in verband met de coronamaatregelen opnieuw gesloten voor publiek. Artistiek leider Jetse Batelaan van Theater Artemis maakt op dit moment Dans is lekker ritmisch bewegen op muziek voor het voorjaar van 2022. Ook de (uitgestelde) Nederlandse première van Het eind van het begin van het einde, die eigenlijk voor zondag gepland stond, blijft nog wat langer in de ijskast dan eigenlijk de bedoeling was. (meer…)

Keuze van de criticus
Jeugdtheater Doe de groeten aan de ganzen (6+) - Hetpaleis, De Nwe Tijd, Freek Vielen 6 april 2019

De ongrijpbare, onbegrijpbare dood als onderwerp voor een jeugdvoorstelling? De filosofische theatermaker Freek Vielen (van De Nwe Tijd) weet er wel raad mee. Hij laat De Dood toevallig op bezoek komen als broer en zus de verjaardag van de dood van hun hond willen vieren. De Dood als een droeve clown. De geknipte figuur daarvoor is Danny Ronaldo van Circus Ronaldo. Dat alles zorgt voor knettergekke hilarische toestanden, voor zachte en warme momenten, voor een grote brok ontroering als eindpunt. (meer…)

Keuze van de criticus
Jeugdtheater Craquelé (8+) - Studio Orka, hetpaleis 3 februari 2019

Leonard Cohen zong het al over het verloop van het leven: ‘There is a crack in everything, that’s how the light gets in.’ (Uit de song ‘Anthem’ uit 1992, vaak geciteerd bij zijn sterven in 2016.) Levens kennen deuken en blutsen, maar er is nog altijd hoop in de duisternis. Jonge adonissen verrimpelen en zakken uit, levens vertonen scheurtjes, mensen worden kwetsbaar, schitterende kerken geraken in verval, moeten gestut worden, schilderijen en gezichten vertonen barstjes en kreukjes. (meer…)

Keuze van de criticus
Toneel Truth or Dare, Britney or Goofy, Nacht und Nebel, Jesus Christ or Superstar - Hetpaleis, Sontag 30 september 2018

Daar staat hij, gebogen, zijn hoofd steeds afwendend van de microfoon, alleen vooraan op dat grote podium. Achter hem hangt een groot doek met De school van Athene van de renaissanceschilder Rafaël met filosofen en keuvelende mensen in hun zoektocht naar De Waarheid. Daar staat hij, een jongen in kostuum. Hij wil, hij moet iets zeggen, hij bukt zich naar de microfoon, zijn lippen bewegen, even, er komt geen klank uit. Hij beeldt iets uit. Maar wat? Zijn zoektocht naar waarheid? Hij probeert nog eens, en nog eens. Hij is een van zeven jongeren (tussen de zestien en twintig) met een psychische kwetsbaarheid die de scène bevolken. (meer…)

    Theaterkrant