Presentator Ivo de Wijs laat in zijn openingsgedicht ‘Kabukiza in Tokio’ rijmen op ‘Cultuurkoepel in Heiloo’, want in die laatste zaal gebeurt drie avonden lang iets waar de programmering van het mooiste theater in de hoofdstad van Japan, het Scala in Milaan en het Amsterdamse Carré (ook al rijmt het mooi op Drs. P) niet tegenop kunnen: in Heiloo wordt gerockt op de nog springlevende liedjes van Drs. P, een van de grootste (misschien wel dé grootste) woordkunstenaars die Nederland heeft gekend.

De Drs. P-driedaagse in Heiloo is in samenwerking met de Cultuurkoepel, georganiseerd door het Heen- en Weerschap, de stichting die de auteursrechten van Drs. P beheert. Vic van de Reijt, voormalig uitgever van Nijgh & Van Ditmar en voorzitter van het Heen- en Weerschap, had bij Drs. P een streepje voor. Bij die uitgeverij was het eerste deel van de chique Pluche-reeks verschenen, met een uitgebreide selectie van zijn liedteksten. Daarvan werden 20.000 exemplaren verkocht en daarmee had Drs. P/Heinz Polzer voor het eerst in zijn leven een bestseller.

Bijna elke week kwam hij even bij Van de Reijt op de uitgeverij langs als zijn vrouw om twee uur ’s middags haar dutje deed. Dan maakte hij zijn ronde via het Pulitzer hotel en de tabakswinkels. Er verscheen bij Nijgh & Van Ditmar nog een aantal mooie uitgaven, zoals Drs. P Compilé Complé met acht cd’s en een boek in 2012.

Na zijn dood bleek Polzer zijn auteursrechten te hebben nagelaten aan Van de Reijt. Enigszins verlegen met die erfenis droeg hij het cadeau direct over aan de stichting, die daarmee een aardig beginkapitaal had om nieuwe platen en boeken uit te geven en mooie avonden te organiseren, zoals Rock mee met Drs. P.

De titel en het idee van de voorstelling was gebaseerd op het album Turalura, waarop Belgische rockbands uit de jaren tachtig Belpop zich meester hadden gemaakt van het repertoire van Will Tura, zoals de band van Raymond van het Groenewoud en Noordkaap. Helaas bleken de echte Nederlandse rockbands zoals de Goldband en Sophie Straat in het geplande weekend al geboekt en die gaan dan niet in de rij staan om nog een liedje van Drs. P te doen als ze zelf een hele avond kunnen vullen.

Maar er bleken nog genoeg toppers beschikbaar, zoals Lucky Fonz III, Flip Noorman, Roos Rebergen (van Roosbeef), Erik van Muiswinkel en Fay Lovsky. Het rockelement werd extra versterkt door de band onder leiding van pianist Jan Robijns. Daarin speelt ook meestergitarist Jac Biko, die het ene weekend met The Analogues een dolenthousiast Beatles-publiek in Liverpool gek maakt met de perfecte Eric Clapton-solo in While my guitar gently weeps en even later in Heiloo een Johnny Cash-sfeer weet te creëren in het nummer Goud, Goud, gezongen door Flip Noorman.

Gelukkig verscheen Drs. P zelf ook nog in beeld in het hilarische filmpje van Veerpont, dat eindigt met een spectaculaire scheepsramp en Drs. P op de bodem van de zee.

Vele klassiekers kwam voorbij, zoals Sneker café, briljant vertolkt, inclusief de zeer geestige parlando uitweidingen door Ringo Maurer, het ‘artistieke kleinkind van Drs. P, Dodenrit, (Troika hier, troika daar), een Hercules-klus door Thijs Boontjes, die terzijde werd gestaan door Fay Lovsky die met een wolfpop in de hand haar theremin bediende, wat prachtig wolfgehuil opleverde, en Orgaan, waarin 29 keer op orgaan wordt gerijmd, zonder het kernwoord te noemen:

Het is wat malser en wat rechter dan een banaan
Voor vruchtensla heeft men er echter maar weinig aan.

Een aantal klassiekers werd opnieuw aangekleed. Zo zong Dafne Holtland het tragisch macabere verhaal van de zusters Karamazov met een Engels, Duits en Frans couplet, talen die Drs. P vlekkeloos beheerste. Toch wel het allerleukste van de avond kwam van Erik van Muiswinkel. Eerst haalde hij het briljante Het land is moe onderuit, door het verveeld saai te zingen, met cynische tussenzinnetjes, om het daarna fenomenaal te vertolken op een Fransachtig Vlaamse, overdramatische manier zoals Jacques Brel het had kunnen brengen.

De drie voorstellingen in de Cultuurkoepel met 500 zitplaatsen waren vrij snel uitverkocht. Maar voor de teleurgestelden is er een lichtpuntje: de drie avonden worden opgenomen en dat zou wel eens een hele bijzondere dubbel-lp kunnen worden.

Foto: Martin Pluimers