Deinend op het hoempapa-walsdeuntje van Ik hou van u, een jaren ’90-hit van de Vlaamse groep Noordkaap, heten Sarah Ringoet en Melissa Helena Pieters ons welkom in hun zweterige tentje. Ze zijn gestoken in de kleuren van de Belgische vlag en hun voorstelling heet Made in Belgium dus veel te twijfelen valt er niet: we gaan een stief tijdje verpozen in de sferen van onze zuiderburen.

De twee ‘Nederbelgen’ – beide vrouwen wonen al heel lang in Amsterdam – vergasten ons op een luchtig spoedcursusje over de verschillen tussen het Vlaams en het Nederlands. Tussendoor is er een beetje ruimte voor mijmeringen over heimwee en een enkele bespiegeling over het verschil in wederzijdse perceptie. ‘Jullie vinden ons schattig toch? Pas maar op! Eerst te zot dan te bot, zeggen we in Vlaanderen.’

Daarvoor hebben ze al in sneltreinvaart enkele begrippen geëxpliceerd. Het frietkot, de goesting om op café te gaan, de vaasjes die pintjes heten. En dat poepen voor de dood betekent dat de liefde bedreven wordt totdat je erbij neervalt.

Het tempo van de voorstelling is hoog, een klare lijn is er niet. Een opmerking over de onverstaanbaarheid van het West-Vlaams kan zomaar leiden tot een uitspraak over ‘die arrogante Antwerpenaren met hun dikke nekken’. En hop, daar ploft de observatie neer dat Nederlanders wel van Belgen houden maar andersom niet. ‘Wij houden van Engelsen en Fransen.’

Even nog lijkt Made in Belgium iets meer te worden dan onschuldig divertissement als het gaat over het niet kunnen aarden in een ander land. De woorden ‘vluchteling’ en ‘buitenlander’ vallen. Maar zelfs de kleinste aanzet tot een wat breder perspectief zit er niet in. Liever gaat het weer over de sluitingstijden van de café’s in Amsterdam.

Het is allemaal flinterdun wat Ringoet en Pieters ons in die luttele 35 minuten voorschotelen. Luchtige tussendoortjes mogen natuurlijk bij deze zomerse temperaturen maar zo schaars gekleed past dit duo niet. Daarvoor is met name Ringoets theatrale staat van dienst net iets te groot.

Foto: Neeltje de Vries