‘Een man en een vrouw. Eerst verloren ze hun kind. Toen zichzelf. En daarna elkaar.’ Met deze beknopte samenvatting van hun eigen voorgeschiedenis zorgt acteur Stefan de Walle halverwege Gif voor een brok in de keel. Hij zegt het tegen Carine Crutzen, die, als zijn ex-vrouw, zichzelf nooit heeft toegestaan over dat verlies heen te komen. 

In het bekroonde toneelstuk van toneelschrijver Lot Vekemans zien een man en een vrouw elkaar bij het graf van hun kind. Tien jaar hebben ze elkaar niet gezien en in de tussentijd zijn ze elk op een andere manier met hun verlies omgegaan. Dat proberen ze aan elkaar uit te leggen en van elkaar te begrijpen, al staat hun pijnlijke gedeelde verleden dat soms in de weg. 

De diep menselijke, universele thematiek en grote emotionele diepgang van het stuk, maakten van Gif een internationaal succes: het stuk is sinds de première bij NTGent (2009) al in meer dan twintig landen te zien geweest. Vekemans schreef een rijke dialoog met veel mogelijkheden voor interpretatie en eigen accenten.  

Crutzen en De Walle spelen mooi ingetogen, met korte uitbarstingen van woede, tranen, bedachtzame pauzes of stil verdriet. Ook wordt er zelfs gelachen, soms. Er zijn momenten van toenadering, waarop er verzoening mogelijk lijkt, maar waar een nieuwe onthulling weer een streep doorheen zet. Zo beginnen ze opnieuw, en krijg je een idee van waarom hun wegen tien jaar eerder zijn gescheiden. 

Regisseur Johan Doesburg bracht veel dynamiek aan in Vekemans’ dialoog, waarbij de twee acteurs elkaar mooi tegenwicht kunnen bieden. In de uren die ze samen doorbrengen in de aula van de begraafplaats, zie je hun muren langzaam afbrokkelen. Steeds beter lijken ze in staat elkaar te horen en samen te verwerken.

Met een mooie spanningsboog leiden Crutzen en De Walle je langs talrijke doorvoelde emoties naar een helend slot. Een must see voor alle toneelliefhebbers.

Foto: Annemieke van der Togt