Al minutenlang probeert Sammy (Buddy Vedder) uit het appartement van zijn vriendinnetje te ontsnappen, zonder dat haar criminele ex hem ziet. In alle hoekjes heeft hij verscholen gezeten, maar nu is hij dan toch bij de deur. Hij schuift het kettinkje van de deur, opent hem, kijkt een laatste keer om en… Staat oog in oog met de ex. ‘Wie ben jij dan wel?’, zegt die. Na een korte pauze antwoordt hij: ‘Haar vader, aangenaam. Ze verwachtte me al.’

Dit is slechts één van de vele bizarre situaties waar De Komedie over een Bankoverval in uitblinkt. In dit kolderieke, muzikale avontuur krijgt een slecht beveiligd bankgebouw vol sufkoppen de eer om een dure diamant te bewaken. Hoog tijd voor overvaller Sjaak (Martin van der Starre) om uit de gevangenis te ontsnappen. Met zijn ex-vriendinnetje Caprice (Suzanna Pleiter) – die tevens de dochter is van de bankdirecteur – waagt hij zich aan het stelen van de waardevolle edelsteen.

Dat valt nog niet mee, want in dit verhaal valt niemand te vertrouwen. De ene helft is zo stompzinnig dat ze alles verkeerd begrijpen, de andere zo geslepen dat ze iedereen in het ootje nemen. Elk leugentje wordt geloofd, elke vermomming is even overtuigend: of het nu een snor van een lampenkapfranje is, of de volledige pruik met plaksnor. Een naam als ‘Dries Zwartjes’ wordt verkeerd verstaan als ‘drie zwartjes’, een achternaam als ‘Liefjes’ zorgt voor eindeloos liefjes uitgesproken herhalingen. De melige flauwigheid druipt er vanaf en het is zo vol overgave doorgetrokken dat je niet anders kan dan je erdoor laten meeslepen.

Aan het verhaal is nauwelijks een touw vast te knopen: je moet komen kijken voor de bizarre fratsen (acteur Lars Vaessen die in zijn eentje een ruzie tussen de drie opgelichte vriendjes van Caprice speelt) en de overrompelende omlijsting. Engelstalige hits met fifties vibes – gezongen door de cast – vormen de muzikale begeleiding bij snelle, complexe decorwissels, waar alle spelers in bijspringen. In de choreografie rondom de ontsnapping uit de gevangenis houden twee sterke castleden bijvoorbeeld het hekwerk rechtop waar boef Sjaak overheen moet klimmen.

De komedie is rechtstreeks naar het Nederlands vertaald vanaf het Londense West End, waar het al veel succes oogstte. Hartstikke slim, zo’n bewezen productie naar Nederland halen, met name vanwege de rijke vormgeving. Een hoogtepunt zit in de tweede helft, waar we plotseling een kantoorruimte van bovenaf zien, terwijl de acteurs, die verticaal tegen de achterwand zijn opgehangen, zich moeizaam proberen te bewegen alsof ze gewoon rechtop staan.

Regie en grapjes zijn toegespitst op de kwaliteiten van onze cast en een Nederlands publiek: alleen wij zullen een referentie naar een ‘functie elders’ echt kunnen begrijpen. Regisseur en vertaler Jon van Eerd liet iedereen razendsnel alle grappen – die, zoals het hoort, allemaal in tenminste drie varianten gemaakt worden – er doorheen jassen. Zo hoeven de acteurs niet allemaal komediegeniën te zijn, en blijf je van de ene verbazing in de andere vallen. Blijft over: een leuk avondje uit voor het hele gezin, dat honderd procent waar is voor je geld.

Foto: Axel Drenth