Onder de noemer ‘Practice & Potential’ richt de alweer veertiende editie van Cinedans – Dance on Screen Festival zich op nieuwe ontwikkelingen in de dansfilm en interactieve presentatievormen in Nederland. Dit jaar heeft het festival een bescheiden opzet om volgend jaar een grote internationale editie te kunnen verwezenlijken. Maar de internationale context is er wel met onder meer een studentencompetitie met inzendingen uit Moskou, Parijs en Wenen.

Op de openingsavond was alvast het acht minuten durende Catharsis (2016) te zien van regisseur en choreograaf Veronika Akopova. Catharsis brengt een reinigingsritueel in beeld. Verrassend is de manier waarop vanuit een langzaam veranderende abstracte compositie de concrete realiteit van de wasserette doordringt. Met deze machinale purificatie, een wit slipje als braakbal en een toevallige passant is Catharsis een sterke opening en – naar later bleek – een terechte winnaar van de studentencompetitie.

Dat dansfilm een ruim begrip is laat het festival deze editie opnieuw zien. Registraties van dansvoorstellingen, documentaires over de drijfveren van choreografen of de totstandkoming van voorstellingen, korte en langere films waarin filmtechniek en dans elkaar uitdagen zijn een onuitputtelijke bron van inspiratie. Subgenres en thema’s zijn tijdens het festival in verschillende programmalijnen ondergebracht waarvan een aantal fragmenten alvast tijdens de opening te zien zijn tussen speeches en een enkel interview.

Met welke bril we naar de wereld kijken wordt in het geestige Colourful Perspective getoond, een samenwerking van Danielle Woerlee, Rignals van Ommeren, Sanne Bothee, Roy Haarzuiver en Trisha Kolf. Fascinerend is Beating van regisseur Kari Sulc en choreograaf Teresa Hradikova, ook later te zien in het programma ’non-fictie’ op het snijvlak van dansfilm en documentaire. Van het opwekken van een ontembare energie tot de volledige uitputting, het inzoomen op en bewerken van bewegingen van boksers leidt tot een intrigerend en ritmisch beeldverhaal. Beweging wordt hier door de choreograaf ingezet als een objet trouvé.

Uit het programma Short: New Dutch is Shai te zien, waarvoor regisseur Shueti opnieuw samenwerkte met choreograaf en performer Shailesh Bahoran tijdens de reis naar India die hij vorig jaar maakte, op zoek naar zijn roots. De overweldigende indrukken van het land en opmerkelijke observaties zijn meteen voelbaar.

In het prachtige Lights, Camera, Action! waarover in de zaal meteen werd gezegd dat alleen dit minuut durende filmpje al de moeite was om een avond te komen, is een legertje spelden met ronde knoppen symmetrisch opgesteld op een ongedefinieerde ondergrond. Door een spel met lichtval, schaduw en camerawendingen ontstaat een abstracte choreografie.

Een residentie tijdens het Why Not Festival afgelopen zomer in de Tolhuistuin met choreografen Amos Ben-Tal, Liat Waysbort, Marie Goeminne en Marjolein Vogels en het Berlijnse filmcollectief Blank Blank Films leidde tot de film Leave Body Behind, waarvan een kort stuk werd getoond. Later in het festival is de film uitgangspunt voor een performance met film, live editing, dans en sound.

De hoofdfilm van de openingsavond van Cinedans is WOMB, een 3D-film van de Zwitserse choreograaf Gilles Robin uit het programma 3D & Stereoscopic. In de retro-wereld van Robin komen drie personen langzaam uit een serie van felgekleurde frames naar voren. Met hun geboorte neemt hun beweegruimte gaandeweg toe. Steeds verder komen ze tevoorschijn en betreden ze nieuwe stadia om uiteindelijk te blijven zweven in een eeuwig niets.

(Still uit: Catharsis – Veronika Akopova)