Nieuws
Volksbühne naar Amsterdam
8 april 2013
In het voorjaar van 2014 neemt de Berlijnse Volksbühne am Rosa-Luxemburg-Platz de Stadsschouwburg Amsterdam over. In navolging van de Münchner Kammerspiele, het gezelschap van Johan Simons dat in 2012 met zeven voorstellingen naar Amsterdam kwam, is het Duitse theater in 2014 de tweede gast in de serie Brandhaarden. Van 25 februari tot en met 5 […]
Fascinerende voorstelling, zeker. Maar ‘goed’ kan ik het toch niet echt noemen, laat staan het beste van dit seizoen. Een totaal gebrek aan emotie, empathie, diepte – deze show (want dat is alles wat het is) behelst puur het nog wat verder oprekken van diverse grenzen. Dus okee, in dat opzicht raakt het wel. Maar het roert verder niet.
En dan achteraf gooit men de theaterwetenschappelijke analyse eroverheen. Omdat het brein zegt dat het waarde heeft, moet de ziel daar dan maar achteraan hobbelen. Sorry, ik ben allesbehalve reactionair te noemen, maar bij deze weg zie ik het perspectief echt niet.
Ik ben overigens allesbehalve een autoriteit in avant-garde, gewoon een mens met een gevoelsleven, die hierbij niets van waarde voelt. Toch, als iemand het wil proberen, please change my mind!
Ik ben benieuwd: voorstelling (nog) niet gezien, maar wel heel nieuwsgierig. Ik bezie het in de Weense traditie van Schiele, Brus en consorten. De mens is het onderwerp van de kunst (de rest van de wetenschap) en het menselijk lichaam is het onderwerp van dans en ballet. Holzinger is laat ik zeggen puur lichamelijk bezig en refereert aan véél. ‘Zij legt een verband tussen hoge en lage kunst, zoals die van pijnkunstenaars en stuntmannen. Interessante kruisverbanden! Daar hoef je geen geleerde voor te zijn of er voor te hebben door gestudeerd. Dan ben ik zelf ook niet en dat heb ik eveneens niet gedaan. Maar ik kan me van alles voorstellen bij haar werk. Verder betoont zij zich feministisch. Meestal wil ik daar maar weinig van weten, omdat het vaak zo drammerig is. ‘Ballet heeft een grote behoefte om feministisch te zijn. Daar ligt mijn bekommernis om ballet – omdat ik vind dat iemand er zich vanuit een feministisch perspectief over moet buigen.’ En ja hoor, ook daar kan ik me iets bij voorstellen. Enneh… Ik lees: ‘Holzinger vindt het ook niet erg als sommigen naar de voorstelling komen om naakte vrouwen op machines te zien dansen. De voorstelling is noch theater, noch dans, noch spektakel, want voor haar hoort dat allemaal samen.’ Dikke duim!