Net hebben ze een uur lang een explosie van energieke moves laten zien, maar geen spoortje van vermoeidheid tekent de vijf jonge performers die op een stoel plaatsnemen om vragen van het publiek te beantwoorden naar aanleiding van hun voorstelling Spaces, die net zijn première beleefde in CC Amstel. Heny O’Tawiah en Victoria Osipova, die beiden tekenen voor de choreografie, schuiven ook aan.

Spaces is de bekroning van een acht maanden lopend parcours waarmee de jonge dansers een stap verder zetten in hun ontwikkeling door met choreografen een professionele voorstelling te maken rondom een thema. Dit is het Solid Pro-deel van het opleidingsprogramma van de Amsterdamse hiphop-school Solid Ground Movement. Voor de leeftijdsgroep 9-16 is Solid Young Talent bestemd, en voor Solid Lite worden 16+ hiphop-dansers geauditeerd.

Jammer dat er geen pariteit is wat de seksen betreft, maar de enige jongeman in het gezelschap heeft dat toch niet als een probleem ervaren, hoe graag hij ook zou willen dat er meer jongemannen zouden opteren voor het programma. De choreografie voor Spaces beschouwt de groep als een totaal en vermijdt smaakvol de relatie tussen die ene jongeman en zijn vier vrouwelijke collega’s tot centraal thema te bombarderen. De motivatie spat van de dansers af en hun vermogen om via dans te communiceren met hun publiek is in potentie al behoorlijk aanwezig.

De deelnemers zijn in CC Amstel zeer te spreken over de ervaring die ze hebben opgedaan in dit project: ze zijn uitgedaagd, maar daarbij ook goed begeleid en hebben wezenlijk inzicht gekregen in het creatieve proces. Een van de deelnemers benadrukt speciaal hoe opgetogen zij is dat zij haar favoriete stijl, Electrodance, heeft kunnen integreren in de uiteindelijke choreografie. Het collectieve statement dat regelmatig in de nabespreking terugkeert, is dat dansen feitelijk meer is dan een leuke tijdspassering: het is het leven zelf, en het wordt ook met een dusdanige intensiteit ervaren.

De artistiek leider verantwoordelijk voor het eductieve programma en tevens, samen met Victoria Osipova, voor de choreografie van Spaces is Henry O’Tawiah. Hij benadrukt dat het gaat om een pilot die de bekroning vormt van een educatief-artistiek traject dat met ingang van het volgende kunstenplan definitief zijn beslag zal krijgen. O’Tawiah heeft zelf een traject afgelegd dat hem heeft doen inzien welke lacunes er zijn in het aanbod voor talentontwikkeling voor teenagers en daarin probeert Solid Ground Movement te voorzien.

Met partners uit zowel het publieke als het commerciële domein, werkt hij aan een programma van maximaal vier jaar dat deelnemers begeleidt tot een eigen praktijk in de theaterdansveld. De toegang is met opzet zo laagdrempelig mogelijk; middels periodieke individuele evaluaties worden de aangeboden skills getest en de professionele mentaliteit ontwikkeld tot het vereiste niveau.

De dansers in Spaces zijn via audities uitgekozen; tijdens het werkproces kon een drietal deelnemers niet beantwoorden aan de technische dan wel mentale eisen; de vijf overgebleven dansers zijn door de choreografen begeleid. Osipova concentreerde zich daarbij op de structurele kanten (positionering, timing), O’Tawiah zelf begeleidde het onderzoek naar motivatie, persoonlijke ervaringen en ambities om de deelnemers te ontwikkelen tot bewuste en zelfstandige dansers/dansmakers. De begeleiding is zo toegesneden op de individuele jongere die een eigen verhaal, achtergrond en ervaringen met zich meebrengt.

Gedurende het werkproces leren de deelnemers bewust te worden hoe timing werkt, ontdekken ze hoeveel more het kan opleveren als je less doet, hoe je werkt vanuit concepten, kortom: hoe hun dansende activiteit te theatraliseren. Dat er een zeker spanningsveld kan ontstaan tussen educatieve doeleinden en artistieke ambities, kleeft aan elke kunstonderwijsactiviteit op willekeurig welk niveau. Gedurende het traject moet de begeleiding dan steeds nieuwe manieren vinden om hier juist creatief mee om te gaan: deze combinatie kan ook juist nieuwe impulsen opleveren. O’Tawiah herinnert aan de danser die haar verregaande betrokkenheid bij de praktijk van Electrodance om heeft kunnen zetten in een eigen solo. Volgens O’Tawiah gaat deze stijl een stormachtige ontwikkeling doormaken en zal zelfs – na onder andere de Parijse banlieue – ook in Nederland toonaangevend worden, en zo slaagt Solid Ground Movement voeling te houden met de laatste trends.

Hij merkt tot slot op dat er niet zoveel plekken meer zijn waar je kunt ontdekken door fouten te maken: prestatiedwang is nu zover doorgeschoten dat het ook destructief kan uitpakken, zeker voor de leeftijdsgroep die Solid Ground Movement bereiken wil.

Foto: Alma Tabernero