Helaas een weinig verrassende Youp. Ik volg hem vanaf het begin, en wil eerlijk zijn. Helaas toe moeten kijken hoe er oude grappen uit de kast werden gehaald. Jammer want dat gaat opvallen.Wat ik wel top vond is het mooiste decor van alle shows! Blijf je een fantastisch mens vinden Youp!
Het gaat bij Guido steeds meer om de verpakking. Inhoud is moralistisch obligaat, grappen plat maar itt Youp niet leuk. Goede recensie. Ik ben blij dat ik niet in het theater erbij moest zitten.
triest. waar ligt de grens van meningsuiting en grappen maken? zolang je maar niet oproept tot geweld hoor ik vaak. wie heeft dat verzonnen. laag en triest is hij. laat het aan anderen over maar als hij ooot ziek is zoek ik hem op. laat maar grappen maken over zijn kinderen of anderen om wie hij geeft. doe volgens jaar maar nog een show met volgende onderwerpen kanker, joden, anne frank, zelfdodoing, nsb ers. treinkaping, slavenhandel, pedofielie wat blanke nederlanders goed kunnen. succes. dan kom ik je show bekijken
Zelfs de meest verstokte Baudet hater moet zich voor de gore ‘grappen’ van Guido ( die vaak zo goed kan zijn) over de politicus van 2017 hebben geschaamd. Een staaltje framen van de onderste plank.
Ik had hetzelfde gevoel.En dat terwijl ik bij de try out in oktober in de Verkadefabriek een aanzienlijk energiekere Youp heb gezien met een c9nference die meer aansprak en stelling nam. Helaas zijn er daarna te veel dingen nog gebeurd waardoor de goede stukken vervangen zijn door populaire stukjes, je zou er bijna iets populistisch in kunnen zien. Jammer dus en vertrouwen maar op beter. Overigens moet ik Guido Weijers nog terug zien dus vooralsnog deel ik de mening in de recensie niet.En ik wil me niet op mijn vooroordeel baseren!
Wat een overdreven verongelijkte reacties. Bij theater maken hoort nu eenmaal dat je gerecenseerd wordt. Best benieuwd naar de voorstelling. Het Donnie Darko pak is een echte aanfluiting. Als dat Frank moet voorstellen omg. Als Darko fan moet ik dat echt even kwijt.
Zowel Henri Drost als Kester Freriks gaan, met hun ingeboren afkeer van het Indisch taalgebruik en de keuze van Van Dort als verteller voorbij aan de originaliteit en verdiepende lagen die deze voorstelling interessant maakt. Uit hun overhaast geschreven opiniestukken waarin onterecht wordt gesuggereerd dat er sprake is van “overheersende nostalgie en de uitverkoop aan de plaatselijke pasar malam”, komt meer de (mono culturele) oud Nederlandse bekrompenheid en een urgent onvermogen naar voren van beide heren. Ze hadden grondiger kunnen nadenken over wat ze nu eigenlijk precies hebben gezien en hoe het zich verhoudt tot wat er al is.
Drosts’ opmerking dat er geen sprake zou zijn van engagement in deze productie slaat de plank volledig mis. Hij onthuld eigenhandig zijn blinde vlek betreffende de Indische dekolonisatie geschiedenis. Een Javaanse L’Histoire du Soldat is, anders dan de impulsieve recensies van Freriks en Drost doen vermoeden, geen oppervlakkige vertoning maar een actueel en poëtisch commentaar op de complexe Nederlands-Indonesische betrekkingen. Paul Lemaire
Ik heb 2 uur lang geboeid naar deze voorstelling gekeken. Een sterke opening op het internaat en actueel door #MeToo. Het spel, het decor, de kostuums, de videos en de band vond ik prachtig gedaan. Ik was onder de indruk en de mensen om mij heen ook. Spektakel werd afgewisseld met mooie verstilde momenten. Tenenkrommend? Deze recensie met maar 2 sterren.
Ik ben het met je eens dat een kritische resencie ook een krichtische blik naar zichzelf moet hebben. Wat Pim als 17 jarige gedaan heeft vind ik van hoge klasse en zeer bewonderendwaardig, maar het is wel zo dat ik ook moeilijk kom achterhalen wie wat speelt. De website van The Young Ones biedt daar ook niet echt duidelijkheid in. Nu ‘ken’ ik de profs toevallig, dus dan weet je dat het niet klopt. Ook jij zit dichtbij het vuur als een van de spelers die vaker als prof bij The Young Ones speelt. Maar zij kiezen juist – zowel in hun PR uitingen als wel in de voorstelling – dat de jongeren ‘massa’ zijn. Als je iedereen duidelijk smoel en eer wilt geven, moet je mensen duidelijkere benoemen en duidelijke functies geven binnen een voorstelling. Het is een kleine moeite om op een website of programmaboekje iedereen te benoemen. Iedere jongere betaald daar immers genoeg aan contributie voor.
Goeie recensie. Betrokken kritisch. Hoop dat makers tijd hebben om door te werken en dramaturg langs te laten komen. Iets meer body geven aan het dunne thema, ideeën verder uitwerken en uitvoering detaileren en er staat een mooie beeldende muzikale voorstelling.
Wat een onroerende voorstelling en verhaal. Gaat dat zien. Een heel sterke vertelling over een episode van de reis die onze grootvaders zijn begonnen. We moeten aan de bak.
Dat kan natuurlijk, dat de keuzes je minder aanspreken. Overigens werden in de voorstellingen die je goed beoordeelde (Menthol en Animals) de dragende rollen door professionals gespeeld en de kleinere rollen door de jongeren. Dat is bij White Rabbit juist omgekeerd: de jonge spelers dragen de voorstelling.
Wat ik kwalijk vind, zijn de vele fouten en slordigheden in je verhaal. Die zijn nu verbeterd door de reactie (waardoor het belangrijkste statement van je verhaal niet meer klopt). Maar los daarvan: je velt een oordeel over het werk van vijftig jonge mensen, die zijn kwetsbaar. Dan moet je je werk goed doen en zorgen dat je weet waar je het over hebt.
Ik heb meerdere voorstellingen van The Young Ones bezocht (en die ook goed beoordeeld) en ben ik daardoor bekend met de werkwijze die ik zeer waardeer. Juist daarom vind ik het jammer dat in deze productie vrijwel alle jonge spelers in één register spelen. Dat is absoluut geen kritiek op die jonge spelers, maar op de regiekeuzes die naar mijn mening het sterke concept en de al even sterke hoofdrolspeler geen recht doen.
Ik zie dat jullie alle aangegeven spelfouten hebben aangepast, maar de aanname dat de voorstelling wordt getrokken door professionele spelers en jonge spelers zich niet zouden kunnen laten zien, blijft pertinent onjuist. Recensie en rating missen daardoor iedere onderbouwing. Het zou jullie sieren dit óók aan te passen.
Foutje dat even gecorrigeerd moet worden? Daar zit nu juist het probleem van deze recensie. Die “geweldige hoofdrolspeler” ís een jonge speler van 17. Een nogal cruciale fout als je schrijft dat jonge spelers geen kans zouden krijgen zich te laten zien. Het haalt dit hele verhaal onderuit.
Niet de enige fout overigens, ik lees Cather in the Rye ipv Catcher, Donnie Dark ipv Donnie Darko, uniso ipv unisono, Aniek Stoker ipv Stokkers en ook de naam van Thomas Hengeveld is verkeerd gespeld.
Het zou de Theaterkrant sieren zich eerst te informeren voordat een recensie met twee sterren de wereld ingeslingerd wordt.
Zelf zat ik overigens óók twee uur geboeid te kijken. Naar een voorstelling met prachtige beelden en zeer sterk fysiek spel, waarover in deze recensie met geen woord wordt gerept.
Smaken verschillen, maar weet wel waar je het over hebt als je het werk van bijna vijftig jonge mensen zo wegzet.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze site zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van deze site, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.
Van Hellen op Een vloek en een zucht
Van Jeroen op Oudejaarsconference 2017
Van Jeroen op Een vloek en een zucht
Van Ellen op Oudejaarsconference 2017
Van Wim op Oudejaarsconference 2017
Van Frank op Oudejaarsconference 2017
Van George Knottnerus op Oudejaarsconference 2017
Van Ernest Nooij op Een vloek en een zucht
Van jesse op White Rabbit
Van Paul Lemaire op Een Javaanse L’Histoire du Soldat
Van Erica op White Rabbit
Van Martijn Boer op White Rabbit
Van C.Mooij op Waar de wind woont
Van M.Bakker op Dad
Van Frouke Fokkema op Regisseur Paul Vermeulen Windsant overleden
Van Sanne krijgsman op White Rabbit
Van J.Smits op Dad
Van Henri Drost op White Rabbit
Van Sanne Krijgsman op White Rabbit
Van Sanne Krijgsman op White Rabbit