Alle reacties

Heb Opvliegers 5 gezien in Wageningen.
Als schooltoneel niet slecht.
Voor 10 euro als “Toneelverrassingsavond” redelijk.
Blij dat ik er niet meer voor heb betaald.

Ik was wel helemaal van mijn sokken geblazen door ‘Anatomie van pijn’. Zoals ook door het vorige stuk van Lies Pauwels, Truth or dare …. (zie mijn recensie in archief), gelijkaardig van opzet. Ik werd geraakt door de pijnlijk verwoede pogingen van de spelers om pijn te verwoorden en te verbeelden, door de caleidoscopische strakke enscenering van beelden, spel van lichamen en objecten, dansjes, monologen, trapezewerk, muziekfragmenten, kleding, mimiek, ….
Ik weet het, ik heb een andere voorstelling gezien, een dikke maand na de première, al heel goed ingespeeld, en op een andere plek dan de stad Gent; ik zag ze in het provinciestadje Geel, vorige week (23/1), een week dat er in de Vlaamse media n.a.v. het zgn. euthanasieproces veel verscheen over ondraaglijk psychisch lijden.
Ik was dus wel enorm gepakt (en ik niet alleen die avond). Dat moest ik toch even kwijt

Tuur

Mooie recensie Kester! Jammer dat we elkaar bij de première misgelopen zijn. We zijn het grotendeels met het elkaar eens. Hier is mijn bespreking: https://cultureelpersbureau.nl/2020/01/lorfeo-deze-prachtvoorstelling-verdient-het-internationaal-op-tournee-te-gaan/

Afgelopen vrijdag (24 januari 2020) naar ‘Bronst’ van Yvonne van den Eerenbeemt in MIddelharnis geweest. In tegenstelling tot azijnzeiker Buurman genoten van begin tot eind. Met name de paringsdans van de paradijsvogel was voor mij een absoluut hoogtepunt. Van den Eerenbeemt is een veelzijdig cabaretier die al zingend de strijd om in leven te blijven op uniek wijze vorm geeft. Vraag me of of die Buurman naar een andere voorstelling heeft zitten te kijken…

Frans Evers

Rosalie,

Wat mij betreft heb je jezelf gediskwalificeerd. Je hebt je alinea herschreven maar er staat in weze nog hetzelfde en klopt hij nog steeds niet. Jij hebt het duidelijk niet begrepen. Dit maakt al het andere in je recensie ook discutabel. Er klopt namelijk niets van. Zoiets moet niet herschreven maar gewoon verwijdert worden van de website. En als je iets herschrijft moet dat in de recensie terug te zien zijn wat je hebt verandert. Ik zei dat ik nog dieper op je betoog in kon gaan en ga dit nu ook doen.

Je maakt een aantal grove beginners fouten. Het eerste lesje dat je krijgt als je gaat recenseren is dat je als recensent nooit op de stoel van de regisseur gaat zitten, oplossingen of andere ideeën aandragen is not done. Het kan namelijk altijd anders. Het is jouw taak een voorstelling op zijn eigen merites te beoordelen en niet vanuit je aangeleerde hokjesdenken. En als deze toon je niet bevalt had je zelf een minder denigrerende toon moeten aanslaan. Nog een lesje: Hoe komen je woorden over?

“Het gaat alle kanten op bij Hartog. Geeft hij voor zijn overkoepelende verhaal aan een ‘onmannelijke’ man (in de woorden van zijn ex) met een biebboek en speltbroodje te zijn, haalt hij voor een losse grap toch snel even uit naar het gevaar van vrouwen die zelf gaan nadenken. ”

Je biedt je excuses aan omdat het idd niet klopte wat je zei omdat je idd dingen bij elkaar had gezet die niet bij elkaar hoorde. Je doet dat de hele tijd. Ook deze bovenstaande alinea zijn twee voorbeelden die totaal op een ander moment in de voorstelling plaatsvinden en niks met elkaar te maken hebben. Je slaat weer de plank mis en laat zien dat je het gewoon bij elkaar verzint.

“Deze onduidelijke persoonlijkheid heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat Hartog de afgelopen jaren vooral veel stand-up comedy heeft gemaakt. In korte sketches is het makkelijker om jezelf coherent te presenteren dan in een avondvullende show waarin al die sketches ook één geheel moeten vormen.”

We kunnen natuurlijk discussiëren over of het allemaal een geheel is geworden. Jij vindt duidelijk van niet. Dat mag. Echter hoe je tot je conclusies komt is totaal random en ongefundeerd. Als je ergens een sterke persoonlijkheid nodig hebt is het in de stand-up wereld. Je hebt maar 10 a 15 minuten en daarin moet het gebeuren. Je moet je publiek direct meenemen in je verhaal en je zijn. Dat is in geen geval makkelijker. Ik weet niet waar jij je informatie vandaan haalt maar je doet allemaal aannames.

“Hij verkondigt daarnaast ‘woke’ te zijn, maar laat dat onbedoeld wringen bij het kopen van een fleshlight (een kunstvagina verstopt in een zaklamp).”

Hier ga je weer de mist in. Je herschrijft omdat je op je vingers getikt wordt en doet dan alsnog alsof wij het niet precies op die manier bedoeld hadden. Sorry Rosalie maar voor mij ben je af.

Dag Wilhelmer,

Je hebt gelijk, ik pakte de anekdote over masturberen samen met de anekdote over de fleshlight. Dat klopt niet helemaal. Ik heb de betreffende alinea herschreven, maar hier laat ik het verder bij.

Betreft het al dan niet spelen van een ’typetje’ in stand-upcomedy, Jeroen, dat is natuurlijk heel verschillend. In comedy zie je veel ‘echte mensen’, maar er wordt ook veel geëxperimenteerd met de grenzen van humor. Zeker in Britse en Amerikaanse stand-upcomedy, zie je mensen hun stumperigheid uitvergroten, of hun zwartgallige levensvisie, of zichzelf als een halve zwerver presenteren, tot ze iets hebben gevonden dat humor oplevert. Alles wat ze schrijven moeten ze vervolgen verhouden tot dat personage. Heel fascinerende dingen levert dat op, behoorlijk zieke shit soms. Check anders mijn serie recensies van de comedians die deze zomer in Toomler stonden in het Comedytrain International Summer Festival.

Het gaat er in dit geval, het ‘authentieke geval’, om dat je jezelf typeert, zodat je weet wanneer je even iets moet toelichten voor je publiek. Zoals dat je een flinke platvloerse vent bent vol vrouwenmoppen, én vegetariër. Dat is een mismatch; daar moet je bij stilstaan, dat moet je verkopen. Comedy is op die manier een goede graadmeter van wat op dit moment de aannames zijn die we over elkaar hebben. De meeste comedians doen dat gewoon, dat heb je niet door. Het is pas als die toelichting ontbreekt dat het verwarrend wordt. Dat je gaat twijfelen of het wel waar is allemaal.

Groeten,
Rosalie

voorlaatste voorstelling meebeleefd,
nou zeg!

Ik vraag mij af of wij op 25 januari wel in de zelfde zaal hebben gezeten. Ik geloof best dat je geen leuke avond hebt gehad, dat maak je duidelijk, maar er zitten fouten in je stuk die mij doen twijfelen aan je expertise. Eigenlijk zouden ook recensenten gerecenseerd moeten worden.

Beste Rosalie,

het is natuurlijk not done om als regisseur op een recensie te reageren. Het is een recensent vrij te vinden en te schrijven naar believen. Maar fok it, het is een goed verhaal en deze recensie laat zich lezen als een schoolverslag. Uw hele betoog zit vol aannames, verkeerde interpretaties en verkeerde quotes. U dicht uzelf een autoriteit toe die u niet waarmaakt. U schrijft zeer negatief zonder dit daadwerkelijk hard te kunnen maken.

“Blijkt hij aan de ene kant een ‘onmannelijke’ man (in de woorden van zijn ex) met een biebboek en speldbroodje te zijn, zit hij aan de andere kant te masturberen in een fleshlight (een kunstvagina verstopt in een zaklamp). Beweert hij aan de ene kant dat hij ‘woke’ is, twijfelt hij aan de andere kant zonder ironie tussen de opties ‘huidskleur’ en ‘mokka’ voor zijn fleshlight. Terwijl dat, als je echt woke bent, roze en mokka moet zijn. Of natuurlijk huidskleur en huidskleur.”

U beweert dat Tim aan het masturberen is met een fleshlight. In de voorstelling heeft Tim het inderdaad over zo’n voorwerp en zijn onderzoek daarnaar. Hij masturbeert geen een keer met zo’n ding. Sterker nog is hij in de war als hij uiteindelijk moet kiezen tussen twee kleuren. De kleuren huidskleur en mokka. Hij koopt er uiteindelijk geen omdat hij zo in de war is hiervan dat alle geilheid ervan weg is. Oftewel hij doet dezelfde observatie als u. Had u nu maar zitten opletten dan was u dit niet ontgaan. Ook valt u de ironie niet op dat hij zichzelf zo nu en dan als witte man benoemd en om zijn woke zijn te benadrukken een voorbeeld van een nepvagina te geven. Dat is bewust de plank misslaan om daardoor raak te slaan. Maar ook dat is u ontgaan.

“Stand-up comedy draait grotendeels om je podiumpersonage. Een duidelijk typetje maakt makkelijker aan het lachen. Daar kun je mee spelen; een man in pak is iemand anders dan een man met knot. Hartog doet daar niet zo veel mee. Hij draagt de stand-up standaard: T-shirt, spijkerbroek, gympies. Tatoeages, hipsterbaard, en 65 magere kilootjes geven hem een eigenheid die interessant is, maar die hij verder niet toelicht of uitbuit.”

Niet alleen in de stand-up comedy draait het om je podiumpersonage maar in alle vormen van een one-man-show is het belangrijk dat er iemand staat die prettig is om naar te kijken en de show kan dragen. Dat is niet specifiek toe te dichten aan stand-up comedy. Nog even los van het feit dat ik niet zeker weet of dit wel een stand-up comedyshow is of een cabaretvoorstelling. Hokjes die er tegenwoordig niet meer toe doen onder de nieuwe generatie. Vervolgens begint u over een typetje als zijnde een oplossing. Echter een typetje en je persona (zo noemen we dat zelf in podiumland) zijn twee totaal verschillende dingen. Een typetje is een vlak karakter, en een personage is een gelaagd karakter dat zich ontwikkelt. Deze twee zijn in geen geval een onderbouwing van elkaar. U heeft het in dezelfde alinea over zijn kleding. U zet hiermee een hele grote groep cabaretiers en comedians weg, om even niet de minste te noemen: Peter Pannekoek, Theo Maassen, Ronald Goedemondt en ga zo maar door. Daarbij heeft Tim niet zomaar een t-shirt aan maar een t-shirt met opdruk. Als je de opdruk niet kan linken aan de voorstelling heeft u niet zitten opletten. Het is ook raar dat u weet dat Tim 65 kilo weegt als hij daar niks mee zou doen in zijn voorstelling.

Het gebeurt mij te vaak dat ik een recensie lees met verkeerde quotes, vooringenomenheid, slechte onderbouwingen en slecht geformuleerde zinnen. En vergeef mij de mijne maar ik ben dan ook geen schrijver. Ik had nog veel verder en dieper in kunnen gaan op deze recensie maar dat lijkt me niet nodig. Het feit dat andere mensen hier ook al hebben laten weten een andere voorstelling gezien te hebben dan u, namelijk eentje waar er de hele tijd hard gelachen werd, lijkt mij genoeg.

Wilhelmer van Efferink

Grappig dat je het op de avond zelf erg naar je zin leek te hebben. Ik ben benieuwd wat er dan opeens veranderd is?

“Beweert hij aan de ene kant dat hij ‘woke’ is, twijfelt hij aan de andere kant zonder ironie tussen de opties ‘huidskleur’ en ‘mokka’ voor zijn fleshlight.“

Ik had niet het idee dat dit ook zo overkwam bij de rest van het publiek. Volgens mij is er een verschil tussen een cabaretvoorstelling en een college ‘hoe beschrijf ik mijn fleshlight expliciet op de meest woke manier’.

Als je de ironie zo stellig negeert (of misschien niet oppikt?) zou ik er misschien niet voor kiezen dit zo overtuigd in een recensie uit te lichten.

Meneer Buurman wij hebben zelden zo’n originele cabaretier gezien.

Is het hele idee van stand up niet juist dat je er niet als typetje maar 100% als een, eventueel aangedikte, maar vooral natuurlijke, versie van jezelf staat?

“Blijkt hij aan de ene kant een ‘onmannelijke’ man (in de woorden van zijn ex) met een biebboek en speldbroodje te zijn, zit hij aan de andere kant te masturberen in een fleshlight“

Vreemd dat je dit op deze manier met elkaar verbindt. Dit is toch geen goed voorbeeld van een “ene kan” en een “andere kant”.

Ik vond trouwens het verhaal van de fleshlight behoorlijk “woke”, volgens mij haalde hij namelijk precies aan wat jij hier nu noemt. Maar dat zal wel aan mij liggen, misschien ben ik wel niet “woke” genoeg.

Ha Jeroen,

Een van de eerste dingen die je voor de kiezen krijgt als stand-upper is een lesje “hoe kom je over”?

Kort gezegd: als je je presenteert als een echte macho man, kun je niet zomaar een uitstapje naar de nagelsalon introduceren. Dan moet je iedereen uitleggen hoe dat zo gekomen is, met veel potentie voor grappen. Maar ben je een bevallige jonge vrouw, dan is het logischer dat je in de nagelsalon zit, en zijn compleet andere grappen denkbaar. Dit terwijl de jonge vrouw misschien in het echte leven nooit een voet in de nagelstudio binnen heeft gezet en de macho man wekelijks gaat.

Zo’n stukje zelfinzicht, weten hoe je overkomt, maakt in dit geval voor het publiek het verschil tussen lachen en in verwarring stil blijven.

”Stand-up comedy draait grotendeels om je podiumpersonage. Een duidelijk typetje maakt makkelijker aan het lachen.”

Heh?

Inderdaad de man van het Manifest die alles zal veranderen. We weten waar dat ondertussen toe leidt al die manifesten…
De acteurs zullen het geweten hebben… zo’n nieuwe dictator…
Het resultaat: goedkope sensatie die verkocht wordt als genialiteit en originaliteit!

Sensatiezoekerij wat natuurlijk wel veel aandacht en publiek oplevert!

het was kut. en gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Ik kreeg toen ik stoned was een nachtmerrie hier over.

Eergisteren gezien, zaal half leeggelopen, dikke onzin, hou deze ‘kunstenaar’ maar in Nederland.