Ik heb deze voorstelling ook gezien en vond het zeer matig. Veel herhaling van zetten en hermetisch, totaal niet uitnodigend. Bovendien te weinig materiaal voor een avondvullende voorstelling. Maar misschien ben ik niet een van die verlichte geesten die hierboven hun kennis van de dans etaleren. Ik zou de onwetende lezer deze voorstelling in elk geval niet aanraden.
We moeten trots zijn op zulke vrijwilligers. In het bijzonder iemand die de tijd neemt om andere mensen of instellingen te helpen. Een dikke duim omhoog voor Joke. Ga zo door!
Als u het theaterpubliek beschouwt als wegkijkende dagjesmensen met oogkleppen die op de verkeerde momenten om de verkeerde dingen lachen gaat het wel een discussie in heel kleine kring worden. Publiek, het zou verboden moeten worden!
Het is altijd lastig in gesprek of discussie te gaan over een oordeel met iemand die de betreffende voorstelling niet heeft gezien. De heer Pieter Witteman valt echter vooral over de wijze waarop ik mijn negatieve – en inderdaad niet malse – oordeel heb geformuleerd. Zelden heb ik mij als professioneel toeschouwer – in mijn drie decennia als recensent – zo overbodig (zo niet genegeerd) gevoeld als bij deze voorstelling. Het kan een keuze van de makers zijn een naar binnen gericht aura uit te stralen. Dat heeft echter ook consequenties. Ik schrijf niet dat de makers in een repetitie zijn blijven steken; ik beschrijf de neiging die ik bij mijzelf constateer: dat ik hen wil smeken terug te keren naar de oefenruimte. Het is niet aan een ander dat gevoel bij mij te betwisten. Dat ik het ook opschrijf heeft een reden: waar recensenten de opdracht hebben zich te vergewissen van intenties en achtergrond van makers, moeten makers een bewustzijn aan de dag leggen waarom ze publiek bij hun optreden wensen en hoe ze dat bejegenen. Een voorstelling ontstaat iedere avond opnieuw via interactie met de toeschouwer(s). Het kan een strategie zijn toeschouwers buiten te sluiten. Maar dan moet die wel effectief zijn. Dat gold die avond niet voor mij. Dan nog de vergelijking met andere gezelschappen die dans en muziek verregaand combineren. Die vergelijking komt niet uit de lucht vallen. Een aantal leden uit de groep rond Iris van Peppen werkt ook samen met performers uit collega-gezelschap De Dansers. Dus er is een vergelijkbaar uitgangspunt. Bovendien mag een professioneel opgeleide maker als Iris van Peppen, die al werk maakt sinds haar afstuderen in 1999 aan de School voor Nieuwe Dansontwikkeling – serieus genomen worden in haar ambities een publieksvoorstelling te creëren. Dat het voor iedereen in deze tijd extra hard werken is om producties tot stand te brengen staat buiten kijf. Dat betekent echter niet dat alles ook met een extreem grote mildheid zou moeten worden beoordeeld en omarmd. Een recensent die dat doet, zou pas moeten worden gewantrouwd, door toeschouwers én makers.
Ik ben diep geschokt. Om op zo’n autoritaire toon te verkondigen: de recensente smeekt de makers ‘nog even naar de repetitieruimte of een bunker terug te keren’. Hoe kun je het opschrijven?
Men kan prima een mindere voorstelling recenseren, maar doe dat dan wel zonder de makers en spelers af te fakkelen op een diep persoonlijk en smaakgericht niveau, in dit geval ook zonder enig gevoel voor nuance. En doe dit dan ook in de toekomst zonder deze choreograaf te vergelijken met gezelschappen die al meer dan 20 jaar bestaan en vele malen meer middelen en mogelijkheden hebben om hun werk te produceren. Dat de Theaterkrant, een van de weinige kwaliteitsplatforms die ons nog rest, dit toelaat, vind ik eveneens schokkend. Recensenten die zich als autoriteit positioneren, en op deze manier oordelen over wat er goed en niet goed is, lijkt mij vooral iets wat in de vorige eeuw behoort. Evenals deze recensent die kennelijk een bepaald beeld heeft van wat dans is, of niet is.
Voor de volledigheid, ik heb de voorstelling niet mogen beleven, maar geloof wel dat dansers, choreografen en muzikanten meer verdienen dan deze ongenuanceerde, paternalistische veeg uit de pan van iemand die zich recensent durft te noemen. Zeker in deze tijd waarin iedereen in de kunsten zich een slag in de rondte werkt om uberhaupt iets te produceren. @Theaterkrant, beweeg mee met je tijd!
Erg genoten van het voorlezen, net als de Decamerone. Gaaf zo voor het slapen gaan. 11 afleveringen gedaan Segers hield m’n aandacht het beste vast met zachte stem. Oei oei oei wat spannend.
Gisteren in Utrecht gezien. Ongelooflijk aangrijpend, een unieke ervaring. Een van de beste dingen die ik in jaren heb gezien. De recensent verliest haar geloofwaardigheid als ze aan het stuk een blik probeert toe te schrijven die ver afstaat van de bedoeling van het werk. Jammer dat deze ruimte wordt gebruikt voor algemene opinies die in waarde kunnen behoren tot bijvoorbeeld die van een gewoon sociale-mediakanaal. Gelukkig zijn ‘recensies’ als deze steeds minder relevant… en het werk van kunstenaars als Calixto zelfs nog essentiëler.
En het Omhelzingspakket natuurlijk! Die hoort wel echt in dit rijtje! Een pakket van negen audio aanraakverhalen van theatermaker Emke Idema met speciaal gemaakte tekeningen van Ank Daamen, elke ochtend in je mailbox. Je doet het cadeau aan iemand die je een omhelzing gunt (met plek voor persoonlijke boodschap)
En mochten jullie naderhand elkaar nog willen vermaken met een oud Hollandse poppenkast voorstelling hebben wij van Poppenkast.tk nog verschillende Oud Hollandse poppenkasten klaar staan! We hoeven niet te kiezen tussen hoge en lage cultuur zolang Jan Klaassen met ons is.
Het zou verboden moeten worden….. Dat dit soort waanzinnig goede start plekken zomaar de versnipperaar in moeten door een of andere onnozele bezuinigingsmaatregel….. Ik duim jee dat dit kan blijven bestaan!
Ik hoop, dat het Frascati productiehuis blijft bestaan. Juist in deze tijd is het zo belangrijk, dat jonge mensen een podium krijgen en daarmee en kans om hun creativiteit en vaak ook betrokkenheid met maatschappelijke vraagstukken te uiten. Theater kan onderliggende of vagte duidelijk laten zien.
‘Mystieke reis blijft op afstand’… Het is schokkend hoe oppervlakkig het beeld van de recensent lijkt te zijn. Een vage verzameling van indrukken die het niet waard zijn om een ‘specialistische kijk’ te worden genoemd. Ik spreek als iemand die vaak naar hedendaagse dans kijkt, en met een grote honger naar cultuur. ‘Iets woests, iets lelijks, iets dat stinkt of jankt of onverwacht lacht.’ ? Dit kan niet serieus worden genomen… Een voorstelling van dit niveau verdient beter. Kijkt de recensent naar de voorstelling door wat deze daadwerkelijk biedt of projecteert ze wat ze wil zien? Mevrouw Lubberding heeft zeker het punt gemist… en heeft zeker haar huiswerk niet goed gedaan, genomen door haar referenties over de muziek en het werk van Gurdjieff en hun relatie tot de choreografie. Ik heb het stuk van Calixto twee keer gezien, en het is een parel: consistent, diepgaand en doordacht in elk opzicht. Iets wat we niet meer zo vaak zien. Oppervlakkige artikelen als deze zijn een slechte dienst aan de kunst. Alstublieft, mevrouw Lubberding, volgende keer meer aandacht… het publiceren van uw algemene, beperkte meningen maakt het geen fatsoenlijke recensie.
Nou, en als jullie bij je demo’s een broodje willen eten, hebben wij van Bakkerij de Bruine Schilffer uit Soest daar tal van mogelijkheden voor. Contacteer ons op tijger@schilffersoest.org voor info en samples. We hoeven niet te kiezen tussen lekker en gezond.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze site zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van deze site, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.
Van Samora op Beschamende geschiedenis van Nederlandse Othello-producties
Van M.J.H. Dun op Vanavond niet open: CC Nieuwe Nobelaer
Van Harry de Beer op Seeker※Solo
Van Ilse lodewijk op Vanavond niet open: CC Nieuwe Nobelaer
Van Ton op Vanavond niet open: CC Nieuwe Nobelaer
Van J. Sanders op Seeker※Solo
Van Hans M. op Beschamende geschiedenis van Nederlandse Othello-producties
Van Annette Embrechts op Fragments of Sky
Van Pieter Witteman op Fragments of Sky
Van lisette donkers-chartrer op Ramon Chatrer wint alle prijzen Groninger Studenten Cabaret Festival
Van jo CHATRER op Ramon Chatrer wint alle prijzen Groninger Studenten Cabaret Festival
Van Anna op Édouard Louis centraal in Brandhaarden 2021
Van Jakub Costa op Seeker※Solo
Van Laura van Dolron op 10 theatercadeaus voor Sinterklaas (of Kerst)
Van emke op 10 theatercadeaus voor Sinterklaas (of Kerst)
Van Y op Drie van de vier podia weer open
Van Annet op Recensenten over hun Frascati-hoogtepunten
Van Maria Inckmann van Gaalen op Recensenten over hun Frascati-hoogtepunten
Van Marta R. op Seeker※Solo
Van De Bruine op Drie van de vier podia weer open